A Comparative Study of the Definition and Development of Human Life between the Buddhism and the Medical Science
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research article were: 1) to compare the definition of human life between Buddhism and medical science concepts, 2) to compare the origin of human life between Buddhism and medical science concepts and 3) to compare the development of human life between Buddhism and medical science concepts. This research is qualitative research. The methodology was documentary reviews of knowledge about the five aggregates in the Abhidhamma Pitaka together with the article on the five aggregates of Somdet Phra Buddhaghosacariya (P.A.Payutto) and Phra Dharmakosacarya (Buddhadasa Bhikkhu) and anatomy and physiology textbooks of medical science. Data were analyzed using content analysis and presented descriptively.
The findings revealed that: 1) The definition of life based on Buddhism concepts is the five aggregates which consists of body and mind. The definition of life based on medical science concepts is the body. 2) The genesis of life based on Buddhism concepts requires the birth of both body and mind. The body’s birth results from the fusion of the father and mother elements. The mind arose from the death of consciousness to be rebirth in the embryo in the mother's womb. The genesis of the body based on medical science concepts is fertilization between sperm and egg cells. The mind is the result of the functioning of the brain and nervous system. Therefore, the origin of the body is consistent with both concepts, but the mental is different. 3) The development of life based on Buddhism concept explains that the body is building from four elements. The medical science concept explains that the body is building from food. It was found two concepts were consistent with each other, in term of four elements contribute to build the body through food. The psychological development based on Buddhism concept explains that the accumulated karma inherited with the consciousness affects born behavior. Together with growing up through family and social nurturing, it caused learned behavior. This is different from the medical science concept that psychological development only occurs from learning through the processes functioning of brain and nervous system.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- The published article is copyrighted by the MCU Journal of Buddhist Studies Review.
- Any text that appears in an article that has been published in a journal. It is the responsibility of the article author. And those comments are not considered the views and responsibilities of the editorial team of the MCU Buddhist Review Journal.
References
กฤษณา หนูเครือ. (2566). การศึกษาตำรับยาที่ปรากฏในตำราแพทย์ศาสตร์สงเคราะห์. การศึกษาอิสระหลักสูตรการแพทย์แผนไทยมหาบัณฑิต วิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
กองการประกอบโรคศิลปะ กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2549). ตำราแพทย์แผนโบราณทั่วไป สาขาเวชกรรมไทย เล่ม 1. นนทบุรี: บริษัท ไทภูมิ พับลิชชิ่ง จำกัด.
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และนภนาท อนุพงศ์พัฒน์. (2560). สุขภาพทางปัญญา: จิตวิญญาณ ศาสนาและความเป็นมนุษย์. นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ.
เชาว์ ชิโนรักษ์ และพรรณี ชิโนรักษ์. (2552). ชีววิทยา เล่ม 1. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.
นิธิ เอียวศรีวงค์. (2549). ประวัติศาสตร์แห่งชาติ “ซ่อม” ฉบับเก่า “สร้าง” ฉบับใหม่. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
นันทพล โรจนโกศล. (2552). พุทธประสาทจริยศาสตร์กับภาวะบกพร่องทางสมอง. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บัวรอง ลิ่วเฉลิมวงศ์ และคณะ. (2557). สรีรวิทยา เล่มที่ 1. ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: บริษัท เท็กซ์ แอนด์ เจอร์นัล พับลิเคชั่น จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2549). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระยาพิศณุประสาทเวช. (2450). แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: ศุภการจำรูญถนนอัษฎางค์.
พุทธทาสภิกขุ. (2535). คู่มือมนุษย์ ฉบับสมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พุทธทาสภิกขุ. (2564). ปรมัตถสภาวธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
ภานุ อัครยรรยง และพระมหาวิโรจน์ คุตฺตวีโร. (2564). การศึกษาวิเคราะห์ขันธ์ 5 ในคัมภีร์ทางพุทธศาสนาตามทรรศนะทางวิทยาศาสตร์. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. 7(1), 107-122.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยิ่งยง เทาประเสริฐ. (2546). วิถีการดูแลรักษาสุขภาพในระบบการแพทย์พื้นบ้านล้านนา. พิมพ์ครั้งที่ 3. เชียงใหม่: วนิดา เพรส.
รำแพน พรเทพเกษมสันต์. (2556). กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยาของมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.
วิกัลย์ พงศ์พนิตานนท์. (2558). ชัยนาทนเรนทรานุสรณ์. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ศิริวรรณ เกตุเพชร. (2566). การศึกษาและพัฒนาสาเหตุปัจจัยการเกิดโรคของการแพทย์แผนไทยที่ร่วมสมัย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรการแพทย์แผนไทยดุษฎีบัณฑิต วิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
สุพรรษา สุขสมทรง. (2562). การประมวลโรคหรืออาการที่ปรากฏในตำราการแพทย์แผนไทย. การศึกษาอิสระหลักสูตรการแพทย์แผนไทยมหาบัณฑิต วิทยาลัยการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์ทางเลือก: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
เสริมสุข วิจารณ์สถิต. (2561). พัฒนาการของกำเนิดมนุษย์ในครรภ์เชิงเปรียบเทียบทรรศนะเชิงพุทธศาสนาและสูติศาสตร์. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.