พระเครื่อง: สัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณและเครื่องมือปฏิบัติธรรมในวิถีชีวิตชาวพุทธ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ศึกษาเกี่ยวกับพระเครื่องในฐานะเครื่องมือทางจิตวิญญาณและการปฏิบัติธรรมในวิถีชีวิตชาวพุทธ โดยมุ่งเน้นไปที่บทบาทของพระเครื่องในการเสริมสร้างแรงบันดาลใจและความมั่นคงทางจิตใจ การศึกษาได้พบว่าพระเครื่องมีบทบาทสำคัญในการเชื่อมโยงผู้ศรัทธากับธรรมะและพระพุทธคุณ ผ่านการสวมใส่และการบูชา พระเครื่องช่วยให้ผู้ศรัทธามีความมั่นใจและความสงบในจิตใจ นอกจากนี้ พระเครื่องยังเป็นเครื่องมือในการสนับสนุนการปฏิบัติธรรม โดยการบูชาพระเครื่องช่วยเสริมแรงบันดาลใจและการยึดมั่นในคำสอนของพุทธศาสนา ผู้เขียนยังได้วิเคราะห์บทบาทของพระเครื่องในวัฒนธรรมไทยร่วมสมัย ซึ่งพบว่าพระเครื่องมีความสำคัญทั้งในแง่ของการแสดงออกทางสังคมและการรักษาค่านิยมทางศาสนา การศึกษายังเสนอแนวทางการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อขยายความเข้าใจในบทบาทของพระเครื่องในกลุ่มประชากรที่แตกต่างกันและการศึกษาเชิงลึกในกลุ่มชุมชนหรือพื้นที่เฉพาะ ผลการศึกษาเสนอว่า การวิจัยทางจิตวิทยาและการศึกษาเปรียบเทียบระหว่างการใช้พระเครื่องในบริบทต่าง ๆ อาจช่วยให้เข้าใจถึงการจำแนกและการตีความ
พระเครื่องที่หลากหลาย
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
เจริญ เจริญรัชต์. (2555). พระเครื่อง: วัตถุมงคลหรือเครื่องมือทางจิตวิญญาณ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เจริญ สุทธิชัย. (2562). ศิลปะและการบูชาพระเครื่อง: การวิเคราะห์เชิงวัฒนธรรม. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนบดี เพชรจันทร์. (2565). พระเครื่อง: การวิเคราะห์บทบาทในบริบทพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
ธีรศักดิ์ สุวรรณรักษ์. (2559). ศิลปะและสัญลักษณ์ทางศาสนา. กรุงเทพฯ: มูลนิธิทางศาสนา.
ไพโรจน์ โพธิ์ทอง. (2549). พระเครื่องและเครื่องรางของขลัง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิเชษฐ์ บุตรจันทร์. (2561). พระเครื่องและการปฏิบัติธรรม. กรุงเทพฯ: วิญญาณ.
สมชาย พรชัย. (2563). พระเครื่องกับการปฏิบัติธรรม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุภัทร ธรรมมาภิรมย์. (2556). พระเครื่องกับศาสนาพุทธ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรีย์ จันทร์ชล. (2562). ผลกระทบทางจิตวิทยาของการบูชาพระเครื่อง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุนทรีย์ ธนกร. (2562). พระเครื่องและความเชื่อทางศาสนา. กรุงเทพฯ: สถาบันพระเครื่อง.
Gombrich, R. (1988). Theravada Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. London: Routledge.
Tambiah, S. (1970). Buddhism and the Spirit Cults in North-East Thailand. Cambridge University Press.