เกณฑ์ตัดสินการวิสามัญฆาตกรรมในเชิงพุทธจริยศาสตร์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) แนวคิดเรื่องการวิสามัญฆาตกรรม พบว่า มนุษย์ทุกคนมีสิทธิในชีวิตของตนซึ่งกฎหมายได้บัญญัติรับรองไว้ ผู้ใดจะล่วงละเมิดสิทธิในชีวิตของคนอื่นไม่ได้ เจ้าหน้าที่รัฐมีหน้าที่ในการรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม และควบคุมมิให้อาชญากรรมเกิด แต่ถ้าเจ้าหน้าที่รัฐผู้ใดกระทำเกินขอบเขตที่กฎหมายกำหนดไว้ ย่อมรับผิดเป็นรายบุคคลไป 2) แนวคิดเรื่องพุทธจริยศาสตร์ พบว่า การกระทำที่มีค่าทางจริยธรรม การตัดสินว่าการกระทำเช่นนี้ถูกและการกระทำเช่นนั้นผิด โดยพิจารณาจากเกณฑ์หลักคือเจตนาอกุศลมูลและเกณฑ์รองคือมโนธรรมสำนึก และ 3) เกณฑ์การตัดสินการวิสามัญฆาตกรรมในเชิงพุทธจริยศาสตร์ พบว่าการวิสามัญฆาตกรรม ถือเป็นการฆ่าโดยเจ้าพนักงานได้กระทำตามหน้าที่หรืออยู่ในการควบคุมของเจ้าพนักงานในขณะปฏิบัติหน้าที่นั้น ในทางกฎหมายกำหนดให้ยกเว้นความผิดให้แก่เจ้าพนักงาน ในทางพุทธจริยศาสตร์ถือว่าไม่มีเจตนาฆ่าด้วยอกุศลมูล แต่เป็นการปฏิบัติตามหน้าที่เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยให้ประชาชนและป้องกันตนเอง ไม่ถือว่าผิดทางพุทธจริยศาสตร์ แต่อาจผิดศีลข้อ 1 ปาณาติบาต ที่สามารถขออโหสิกรรมได้ด้วยการทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตายที่ตนไม่มีเจตนามุ่งหวังที่จะฆ่าด้วยอกุศลมูล แต่เป็นการป้องกันตนเองและเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยให้ประชาชน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
กิตติพงษ์ กิตยารักษ์. (2540). คำอธิบายประมวลกฎหมายอาญา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทาลัย.
คณาจารย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2556). พุทธจริยศาสตร์กับปัญหาสังคมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
คนึง ฦๅไชย. (2548). กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา เล่ม 1. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทาลัย.
พระเทวินทร์ เทวินฺโท. (2549). แก่นพุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
พิชัย นิลทองคำ. (2562). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา. กรุงเทพฯ: อฑตยามิเล็นเนียม.
มนตรี จิตร์วิวัฒน์. (2530). วิสามัญฆาตกรรม: ศึกษาเฉพาะกรณีเจ้าพนักงานตำรวจ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วชิรญาณวโรรส, สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยา. (2538). เบญจศีลและเบญจธรรม. พิมพ์ครั้งที่15. นครปฐม: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วศิน อินทสระ. (2549). พุทธจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ: ธรรมดา.
วิกรณ์ รักษ์ปวงชน และวิมาน กฤตพลวิมาน. (2562). ประมวลกฎหมายอาญา ฉบับใช้งานและประกอบการศึกษา. นนทบุรี: ไอดีซี พรีเมียร์ จำกัด.
สนิท สนั่นศิลป์. (2543). คำอธิบายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
ศูนย์ทนายความมุสลิม. (2567). วิสามัญฆาตกรรม ในพื้นที่อำเภอบันนังสตา จังหวัดยะลา. สืบค้น 20 ตุลาคม 2567 จาก www.macmuslim.com.