ผลการพัฒนาการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการจรรยาบรรณวิชาชีพครู ด้วยกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาสมรรถนะ ศึกษาผลการพัฒนาและความพึงพอใจต่อกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการจรรยาบรรณวิชาชีพครูด้วยกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ ผู้ให้ข้อมูลในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูชั้นปีที่ 4 ปีการศึกษา 2567มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร จำนวน 380 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ผลการวิจัย พบว่า 1) การพัฒนาสมรรถนะ พบว่า (1) กลุ่มเป้าหมายที่กำหนดมีความชัดเจนสามารถทำงานไปในทิศทางเดียวกัน (2) ระยะเวลามีความยืดหยุ่นทำให้สามารถดำเนินการได้ตามเวลารวมถึงการประเมินผล (3) ทุกฝ่ายมีความรู้ความเข้าใจกระบวนการ E-PLC 4) สามารถแก้ปัญหาการบริหารจัดการ ปัญหา อุปสรรค ระหว่างการดำเนินกิจกรรม E-PLC ได้ 2) ผลการพัฒนา พบว่า นักศึกษามีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการดำเนินงาน E-PLC ก่อนและหลังการดำเนินการจัดการเรียนรู้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระดับสถิติที่ .01 การประเมินพฤติกรรมที่เกิดกับนักเรียน พบว่ามีพัฒนาการที่ดีขึ้น มีปรับตัวและให้ความร่วมมือไปพร้อมกับครู สามารถสร้างองค์ความรู้ใหม่ด้วยตนเองโดยผ่านกระบวนการคิดและปฏิบัติ มีความใฝ่เรียนรู้มากขึ้น ส่วนผลที่เกิดกับนักศึกษา พบว่า สามารถปรับปรุงพัฒนาเทคนิคการสอนให้ดีขึ้นกว่าเดิม ได้ประสบการณ์และทักษะในการสอนมากขึ้น นอกจากนั้นยังมีทักษะการทำงานร่วมกับครูพี่เลี้ยง ผู้บริหาร และเพื่อนนักศึกษา มีทักษะการทำงานเป็นขั้นตอนมากขึ้น นำเทคโนโลยีเข้าร่วมในการจัดการเรียนการสอน สร้างสื่อนวัตกรรมเทคโนโลยี สามารถแก้ปัญหาโดยปรึกษากับสมาชิกในทีม มีการค้นหาแนวทางการแก้ปัญหา วางแผนเป็นขั้นตอนและแก้ไขปัญหาได้เหมาะสม มีนวัตกรรมในการส่งเสริมจรรยาบรรณวิชาชีพครู รวมทั้งมีการพัฒนาจรรยาบรรณวิชาชีพครูตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป 3) ความพึงพอใจต่อกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการจรรยาบรรณวิชาชีพครูด้วยกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ มีผลการประเมินความพึงพอใจภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.15)
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
- ข้อความใดๆ ที่ปรากฎในบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความ และข้อคิดเห็นนั้นไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
จันทร์จิรา วงศ์วัฒนกิจ. (2562). การพัฒนาสมรรถนะครูด้วยกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 20(3), 45–60.
ณัฐชยา ศรีสุวรรณ. (2566). การพัฒนาคุณลักษณะจริยธรรมของนักศึกษาครูผ่านกระบวนการชุมชนการเรียนรู้. วารสารวิชาการครู. 18(1), 101-114.
ธิดาวรรณ อึ้งกง. (2566). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ผ่านกระบวนการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพแบบใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ. มหาวิทยาลัยพะเยา.
ปิยะรัตน์ จันทร์เพ็ญ. (2562). อุปสรรคในการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในการจัดการเรียนรู้ของครู.วารสารเทคโนโลยีการศึกษา. 7(4), 33-44.
พัชรี ชลารักษ์. (2565). ผลของการใช้กระบวนการ E-PLC ในการส่งเสริมการเรียนรู้เชิงจริยธรรมของครูผู้ช่วย. วารสารวิจัยทางการศึกษา. 17(2), 78–92.
พิมพ์พรรณ หาญวัง. (2562). ความพึงพอใจของนักศึกษาครูต่อการเข้าร่วมกระบวนการ PLC เพื่อพัฒนาสมรรถนะด้านจรรยาบรรณวิชาชีพ. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. 21(3), 45-58.
รวณี ชัยเชาวรัตน์. (2558). กระบวนการเสริมสร้างความสามารถในการออกแบบการเรียนการสอนของ นักศึกษาปฏิบัติการวิชาชีพครูตามแนวคิดชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ: การวิจัยกรณีศึกษา.วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย ทองสุข. (2564). การพัฒนาชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษา. 10(3), 78-92.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2561). มาตรฐานจรรยาบรรณวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2563). การพัฒนาทักษะที่จำเป็นของครูไทยในยุคดิจิทัล. รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2566). คู่มือจรรยาบรรณของวิชาชีพทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.