การพัฒนาคุณภาพมรรคมีองค์ ๘ ของบุคคลตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาท

Main Article Content

กรรณิการ์ ขาวเงิน
นันทพล โรจนโกศล

บทคัดย่อ

แนวทางการพัฒนาคุณภาพของมรรคนั้นเริ่มที่การพัฒนาสัมมาทิฏฐิของบุคคลเป็นลาดับแรก เพราะสัมมาทิฏฐิเป็นเหมือนสะพานสำหรับทอดข้ามไปสู่ความสาเร็จ เพื่อนาทางองค์มรรคข้ออื่นๆ ที่เหลือให้เกิดขึ้นได้ โดยอาศัยเครื่องมือซึ่งมีองค์ประกอบ ๓ อย่าง คือ ความรู้ชัดที่เป็นสัมมาทิฏฐิ ความพยายามที่เป็นสัมมาวายามะ และความมีสติในขณะนั้นที่เป็นสัมมาสติร่วมอยู่ด้วย มาใช้ในการพัฒนาคุณภาพของมรรคที่บุคคลนามาประยุกต์ใช้ในวิถีชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นไปในลักษณะที่ว่า เครื่องมือทั้ง ๓ องค์นี้จะทางานประสานสัมพันธ์อย่างเกื้อกูลกัน ในการเข้าไปสนับสนุนการบรรลุองค์ธรรมทั้ง ๕ คือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ ส่วนการบรรลุสัมมาวายามะและสัมมาสตินั้น เกิดจากการทาหน้าที่ในฐานะเป็นองค์ประกอบร่วมกันในการเข้าไปสนับสนุนองค์มรรคทั้ง ๕ ก่อนหน้าให้เป็นสัมมามรรค จึงเป็นเหตุปัจจัยนำไปสู่การบรรลุสัมมาวายามะและสัมมาสติ ตามลำดับ ทั้งนี้เพราะ ยิ่งมีความพยายามและมีสติดาเนินการสนับสนุนให้มรรคมีองค์ ๘ ก้าวหน้าไปเท่าใด สัมมาวายามะและสัมมาสติเองก็ยิ่งอบรมบ่มตัวให้แข็งกล้าชัดเจนมีกาลังบริสุทธิ์มากขึ้นเพียงนั้น รวมทั้งเป็นปัจจัยส่งผลต่อการบรรลุสัมมาสมาธิในลำดับต่อมาด้วย ผลของการพัฒนาคุณภาพมรรคมีองค์ ๘ ของบุคคลตามหลักพระพุทธศาสนา ส่งผลให้คนสามารถขับเคลื่อนตนเองไปในทิศทางที่ถูกต้องและเกิดการพัฒนาตนเองให้มีคุณภาพเพิ่มพูนไปอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเกิดการเปลี่ยนแปลงตนเองให้กลายเป็นบุคคลที่พร้อมต่อการขับเคลื่อนความเป็นไปของสิ่งต่างๆ ไปในทิศทางที่ถูกต้องและมีคุณภาพดีขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ขาวเงิน ก., & โรจนโกศล น. (2018). การพัฒนาคุณภาพมรรคมีองค์ ๘ ของบุคคลตามหลักพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 2(2), 126–146. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jmb/article/view/240190
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

จำรูญ ธรรมดา. เนตติฏิปปนี ศึกษาเชิงวิเคราะห์พระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ ห้างหุ้นส่วนจำกัด ไทยรายวันการพิมพ์, ๒๕๔๖.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. พิมพ์ครั้งที่ ๓๙. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๗.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). วินัยเรื่องใหญ่กว่าที่คิด. พิมพ์ครั้งที่ ๑๐. กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอ็นพี พริ้นติ้ง แอนด์ แพคเกจจิ้ง จำกัด, ๒๕๕๗.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชาระ-เพิ่มเติม ช่วงที่ ๑). พิมพ์ครั้งที่ ๑๒. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๑.

พระมหากัจจายนเถระ. เนตติปกรณ์แปล. แปลโดย คุณารักษ์ นพคุณ. กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอ็นพี พริ้นติ้ง แอนด์ แพคเกจจิ้ง จำกัด, ๒๕๔๔.

พระมหาสมปอง มุทิโต. คัมภีร์อภิธานวรรณนา. ปรับปรุง ๐๓-๐๙-๒๕๕๘. อุดรธานี : ม.ป.ท., ๒๕๕๘.

พระมหาเถระสุภูติ. “อภิธานปฺปทีปีกาสูจิ”. ใน อภิธานปฺปทีปีกา และ อภิธานปฺปทีปีกาสูจิ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๕.

พระโมคคัลลานะ. พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา หรือพจนานุกรมภาษาบาลีแปลเป็นไทย. เรียบเรียงโดย พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า วัดราชบพิธ. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๒๓.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). พระคันธสาราภิวงศ์ แปลและเรียบเรียง. ธัมมจักรกัปปวัตนสูตร. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจากัด ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์, ๒๕๕๑.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). มหาสติปัฏฐานสูตร ทางสู่พระนิพพาน. แปลโดย พระคันธสารภิวงศ์. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจากัด ไทยรายวันการพิมพ์, ๒๕๔๙,

พุทธทาสภิกขุ. อริยสัจจากพระโอษฐ์ ภาคปลาย. พิมพ์ครั้งที่ ๒. สุราษฎร์ธานี : ธรรมทานมูลนิธิ, ม.ป.ป..

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏก . กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม, ๒๕๐๖.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิสุทฺธิมคฺคปกรณ ภาษาบาลี ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฏกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๓๙.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๖.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. คัมภีร์วิสุทธิมรรคภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ๒๕๕๕.

สิรีมหาจตุรังคพละ. อภิธานปฺปทีปิกาฎีกา. ฉบับ ๑๐๐ ปี พระมงคลเทพมุนี (หลวงพ่อวัดปากน้า). ปริวรรตโดย พระศรีสุทธิพงศ์ และคณะ. กรุงเทพมหานคร : เทคนิค (๑๙), ๒๕๒๗.