การจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษาเพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาจังหวัดอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้ เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยที่มีผลต่อความคิดเห็น และเพื่อนำเสนอแนวทาง การจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาเพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดอุบลราชธานี เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Methods Research) ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) เครื่องมือในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ กลุ่มตัวอย่างเป็น นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 132 รูป สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าความถี่ (Frequency), ค่าร้อยละ (Percentage), ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation), สถิติทดสอบ (F-test) และเปรียบเทียบความแตกต่างรายคู่ โดยวิธีการของ เซฟเฟ่ (Scheffe)
ผลการวิจัยพบว่า ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาเพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดอุบลราชธานี โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.13) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน เรียงตามลำดับคะแนนเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านความสามัคคี (x̄ = 4.19) ด้านความมีน้ำใจ (x̄ = 4.17) ด้านความเสียสละ (x̄ = 4.15) ด้านความรับผิดชอบ (x̄ = 4.15) และด้านการทำงานเป็นทีม (x̄ = 4.15) ตามลำดับ
ผลการวิเคราะห์การเปรียบเทียบ การจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาเพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดอุบลราชธานี จำแนกตามระดับการศึกษา ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งไม่เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ และจำแนกตามขนาดสถานศึกษา แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้
แนวทางการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษาเพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดอุบลราชธานี พบว่า นักเรียนควร มีจิตอาสาที่จะทำงานให้ผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนอย่างเต็มกำลังที่ตนเองสามารถช่วยได้ มีความเอื้ออาทรเอาใจใส่คนรอบข้างอย่างสม่ำเสมอ และช่วยเหลือผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนอยู่เสมอ ให้ความร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจกันปฏิบัติกิจกรรมด้วยความสามัคคี ให้ความเคารพปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อบังคับของสถานศึกษาอย่างเคร่งครัด และครูผู้สอนควรมีแนวทางการส่งเสริมสนับสนุนในการทำกิจกรรมจิตอาสาเพื่อพัฒนาผู้เรียนอย่างชัดเจนตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณัฏฐ์ชุดา สุภาพจน. (2561). จิตอาสาของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในเขต กรุงเทพมหานคร. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13 (1), 78-88)
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 5).กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
พระกรวัฒน์ สิริปญฺโญ (สืบสวน). (2562). การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนด้านจิตอาสา กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6 (4), 177-191.
พิสชา สถาพรบำรุงเผ่า. (2560). แนวทางการพัฒนาปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตอาสาของนักเรียนสถาบันการอาชีวศึกษาในภาคตะวันวันออกเฉียงเหนือ 5. วารสารชุมชนวิจัย, 11 (3), 110-125.
เมธินี วงศ์วานิช รัมภกาภรณ์. (2558). การจัดการเรียนการสอนตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา: การสังเคราะห์งานวิจัย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 5 (2), 328-342.
วลัยรัตน์ ยิ่งดำนุ่น. (2555). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ของโครงการจิตอาสา: กรณีศึกษานักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ของโรงเรียนบางมดวิทยา สีสุกหวาดจวนอุปถัมภ์. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมปอง ช่วยพรม. (2559). การพัฒนารปแบบกิจกรรมเสริมสร้างจิตสาธารณะ ตามหลักการเรียนรู้แบบรับใช้สังคม สําหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง, 5 (2), 133-146
สัญญา สาผลิผลิน. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะจิตสาธารณะของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน.วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4 (2), 1-15.
