การศึกษาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของนักเรียน โรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม

Main Article Content

ภรณ์ทิพย์ภา ศรีละครดี
ประยูร แสงใส
วิทยา ทองดี

บทคัดย่อ

        การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณตามหลักไตรสิขาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม 2) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณสำหรับส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม 3) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณสำหรับส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 242 คน เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม โดยวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์ โดยหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสัมภาษณ์ โดยรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 6 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาอธิบายในรูปของความเรียง
        ผลการวิจัยพบว่า
        1) นักเรียนมีความคิดเห็นต่อการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของนักเรียนโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม โดยรวมอยู่ในระดับมากมีค่าเฉลี่ยเท่ากัน เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุดทุกด้าน โดยเรียงจากมากไปหาน้อย คือ นักเรียนมีความคิดเห็นต่อการจัดกิจกรรม ด้านกิจกรรมแนะแนว ด้านส่งเสริมการเรียนรู้ ด้านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ด้านการนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในชีวิต ด้านกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณะประโยชน์ และ ด้านกิจกรรมนักเรียน ตามลำดับ
        2) กลุ่มตัวอย่างนักเรียนที่มี เพศ และอาชีพของผู้ปกครอง ต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของนักเรียนโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม ไม่แตกต่างกัน
        3) แนวทางการพัฒนาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณเพื่อส่งเสริม    การเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของโรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม กลุ่มผู้ให้สัมภาษณ์ได้ให้แนวทางในแต่ละด้าน โดยรวมควรจัดให้มีการจัดกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ ทักษะความสามารถให้กับนักเรียนอย่างสม่ำเสมอ ด้านกิจกรรมแนะแนว ควรมีการพัฒนาการจัดกิจกรรมด้านแนะแนวให้ครอบคลุมด้านต่าง ๆ เช่น การแนะแนวทางด้านการศึกษาและแนะแนวอาชีพ การแนะแนวชีวิต เพื่อเป็นการป้องกันและแก้ปัญหา ส่งเสริมให้นักเรียนเกิดความรู้ความเข้าใจ เกิดทักษะ กระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณ การตัดสินใจในเรื่องต่าง ๆ อย่างมีประสิทธิภาพ และเหมาะสมกับตนเอง ด้านกิจกรรมนักเรียน ควรมีการจัดกิจกรรมของนักเรียนเติมเต็มหลักสูตรเพื่อให้นักเรียนได้พัฒนาตนเองตามศักยภาพ รวมทั้งเข้าร่วมและปฏิบัติกิจกรรมที่เหมาะสม ด้านกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณะประโยชน์ ควรมีการจัดกิจกรรมเพื่อสังคมและสาธารณะประโยชน์เน้นกิจกรรมที่ต้องส่งเสริมให้นักเรียนสามารถพัฒนาตนเองตามธรรมชาติและเต็มตามศักยภาพ ด้านการส่งเสริมการเรียนรู้ ควรมีการจัดกิจกรรมเพื่อปลูกฝังให้นักเรียนเป็นผู้มีจิตอาสาที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมจนเกิดเป็นนิสัย ด้านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ควรมีการพัฒนาการเรียนรู้ของนักเรียนให้มีความสอดคล้องกับวัยวุฒิของนักเรียนมีการส่งเสริมกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องพระพุทธศาสนา โดยนำหลักธรรมคำสอนต่าง ๆ มาประยุกต์ใช้ในกิจกรรมการเรียนและการสอน ด้านการนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในชีวิต ควรมีการพัฒนาความรู้ ความสามารถ ทักษะต่าง ๆ ที่ได้เรียนมาสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน และนำความรู้ ความสามารถ ทักษะที่ได้ฝึกปฏิบัติมาไปต่อยอดให้เกิดความชำนาญ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรีละครดี ภ. ., แสงใส ป. . ., & ทองดี ว. . . (2020). การศึกษาการจัดกิจกรรมกระบวนการคิดโดยใช้วิจารณญาณ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาของนักเรียน โรงเรียนสารคามพิทยาคม จังหวัดมหาสารคาม . Journal of Modern Learning Development, 5(1), 214–230. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/240434
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกรียงไกร จันทะแจ่ม. (2556). การจัดการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาในโรงเรียนสัตยาไส จังหวัดลพบุรี. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต การบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ฐานสุขวรรณา วงษ์สุภาพงษ์. (2556). การนำหลักไตรสิกขาไปใช้ในชีวิตประจำวันของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนเทศบาล 1 จังหวัดนครนายก. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. การบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 5).กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.

ปนัดดา ราศรี และ ลัดดา ศิลาน้อย. (2558). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและกระบวนการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้กระบวนการเผชิญสถานการณ์ ในรายวิชา ส 22101 สังคมศึกษา 3. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9 (1), 63-69.

พระกฤษณะ วชิรญาโณ (วภักดิ์เพชร). (2561). การจัดการเรียนการสอนกลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ในการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมแก่นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตเทศบาลนครอุดรธานี. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต การสอนสังคมศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาทองล้อม สุเมโธ (อินทะสร้อย). (2559). การประยุกต์ใช้หลักไตรสิกขาในการพัฒนาสามเณรนักเรียนต้นแบบของโรงเรียนพุทธโกศัยวิทยา จังหวัดแพร่. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต พระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาอานนท์ อานนฺโท (ศรีชาติ). (2560). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ของผู้เรียนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนทวีวัฒนา แขวงช่องนนทรี เขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร. พุทธศาสตรมหาบัณฑิต การสอนสังคมศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิชิต สงวนไกรพงษ์. (2557). พัฒนาการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขาในพระพุทธศาสนาเถรวาท. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต พระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน.(2552). คู่มือการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.