นโยบายพรรคการเมืองกับการแก้ปัญหาช่องว่างทางดิจิทัล ในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งปี 2566
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ตั้งคำถามว่า พรรคการเมืองต่าง ๆ มีการนำเสนอนโยบายด้านดิจิทัลในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งปี 2566 และมีการจัดลำดับความสำคัญเนื้อหาของนโยบายที่เกี่ยวข้องกับดิจิทัลด้านต่าง ๆ อย่างไร ผู้วิจัยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการทบทวนเอกสารเกี่ยวกับนโยบายพรรคการเมืองจากสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง สื่อมวลชน สื่อสารสนเทศหรือสื่อสิ่งพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ รวมถึงเนื้อหาบนป้ายโฆษณาหาเสียง ของพรรคการเมือง 6 พรรค ได้แก่ พรรคเพื่อไทย พรรคก้าวไกล พรรคพลังประชารัฐ พรรครวมไทยสร้างชาติ พรรคประชาธิปัตย์ และพรรคภูมิใจไทย มาทำการเรียบเรียง วิเคราะห์ ตีความข้อมูลในเชิงเนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า พรรคการเมืองต่าง ๆ ได้ให้ความสำคัญกับประเด็นนโยบายการลดช่องว่างทางดิจิทัล โดยมุ่งเน้นไปที่ประเด็นรัฐสวัสดิการและการสร้างความรู้ด้านดิจิทัลที่ถูกนำมาใช้ในการหาเสียงเลือกตั้งมากที่สุด นโยบายด้านอื่น ๆ เป็นลำดับรอง เพื่อขจัดความเหลื่อมล้ำ บรรเทาปัญหาความยากจน และเร่งการฟื้นฟูเศรษฐกิจของประเทศก่อน โดยนำเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันผ่านนโยบายรัฐสวัสดิการ ขณะที่ 2 พรรคที่ไม่มีการนำเสนอนโยบายเกี่ยวกับดิจิทัล คือ พรรครวมไทยสร้างชาติและพรรคภูมิใจไทย ไม่มีการหยิบยกประเด็นเรื่องเทคโนโลยีดิจิทัลในนโยบายมาใช้ในการหาเสียงเลือกตั้ง ทั้งนี้ นโยบายต่าง ๆ ยังขาดความคลอบคลุมใน 4 ประเด็น ได้แก่ 1) การพัฒนาทักษะดิจิทัลพื้นฐานแก่ผู้สูงอายุ 2) การให้ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับความปลอดภัยทางไซเบอร์ 3) การจัดทำแผนพัฒนาดิจิทัลร่วมกับท้องถิ่น และ 4) การสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ปัทมา เจริญกรกิจ. (2565). ‘สิงคโปร์ดิจิทัล’ มุ่งสู่สังคมใหม่ที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 มกราคม 2566. แหล่งที่มา: https://www.thekommon.co/sg-digital/.
พันธ์ศักดิ์ อาภาขจร. (2563). ช่องว่างทางดิจิทัล: ขวากหนามของการเรียนออนไลน์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 มกราคม 2566. แหล่งที่มา: https://www.isranews.org/article/isranews-article/88963-pansak.html.
เรวัต แสงสุริยงค์. (2561). ความพยายามลดช่องว่างด้านดิจิทัลในสังคมไทย. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ). 11 (3), 1056-1084.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2566). นโยบายของพรรคการเมืองที่ส่งผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร แบบบัญชีรายชื่อ. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 23 เมษายน 2566. แหล่งที่มา: https://www.ect.go.th/ect_th/news_page.php?nid=20499
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). พระราชบัญญัติพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม พ.ศ. 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงาน.
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. (2566). การสำรวจคะแนนนิยมทางการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สถาบัน.
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. (2566). 6 พรรคกับโอกาสได้เป็นรัฐบาล. กรุงเทพมหานคร: สถาบัน.
Cullen ,R. (2001). Addressing the digital divide. Online Information Review. 25 (5), 311-320.
Reggi, L. and Gil-Garcia, J. (2021). Addressing territorial digital divides through ICT strategies: Are investment decisions consistent with local needs?. Government Information Quarterly, 38 (2). Retrieved March 20, 2023. from : https://doi.org/ 10.1016/j.giq.2020.101562
Royall, E. (2021). Addressing the Digital Divide Taking Action towards Digital Inclusion. United Nations Human Settlements Programme (UN-Habitat). Retrieved April 11, 2023, from : https://shorturl.asia/1Ple5
Sharma, R. and Mokhtar, I. (2008). Bridging the Digital Divide in Asia Challenges and Solutions. The International Journal of Technology, Knowledge, and Society, 1 (3), 15-31.
The Institute of Electrical and Electronics Engineers. (2021). Digital Divide in Developing Countries: Why We Need to Close the Gap. Retrieved May 28, 2023. from : https://ctu.ieee.org/digital-divide-in-developing-countries-why-we-need-to-close-the-gap/
