การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. พัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ให้เป็นไปตามเกณฑ์ร้อยละ 80 2. ศึกษาความก้าวหน้าทางการเรียน เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานของนักศึกษาระดับปริญญาตรี 3. เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย โดยใช้การจัดการเรียนรู้ แบบผสมผสานกับการจัดการเรียนการสอนแบบปกติของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และ 4. เปรียบเทียบความพึงพอใจของนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่มีต่อการเรียน เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย โดยใช้การจัดการเรียนรู้ แบบผสมผสานกับการจัดการเรียนการสอนแบบปกติ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบเชิงกึ่งทดลอง ประชากรประกอบด้วยนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 480 คน จำนวน 6 ห้องเรียน กลุ่มตัวอย่างใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย ได้แก่ นักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี จำนวน 3 ห้องเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลวิจัย ประกอบด้วย (1) ชุดการเรียนวิชา GH101 จริยธรรมและทักษะชีวิต เรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย (2) แผนการจัดการเรียนรู้ (3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และ (4) แบบประเมินความพึงพอใจของนักศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที
ผลการวิจัยพบว่า
- 1.ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน โดยรวมคิดเป็นร้อยละ 33 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดร้อยละ 80
- 2.ค่าความก้าวหน้าทางการเรียน โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน เท่ากับ 68
- 3.ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่เรียนโดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานสูงกว่านักศึกษาที่เรียนด้วยวิธีการจัดการเรียนการสอนแบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ0.01
- 4.นักศึกษาระดับปริญญาตรีที่เรียนโดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน มีความพึงพอใจโดยรวมมากกว่านักศึกษาที่ได้เรียนด้วยวิธีการจัดการเรียนการสอนแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2559). การออกแบบระบบการสอน. บริษัท วีพริ้นท์ (1991) จำกัด.
บุญชม ศรีสะอาด. (2542). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
นพรัตน์ พลเสน. (2556). การพัฒนาบทเรียนแบบผสมผสานกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษาและวัฒนธรรม เรื่อง ประวัติศาสตร์กรุงศรีอยุธยา สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านหนองมะสัง. การค้นคว้าอิสระศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปิยะนุช เถาหมอ และทวี สระน้ำคำ. (2562). ผลของบทเรียนแบบผสมผสานด้วยการเรียนแบบร่วมมือ วิชาทัศนศิลป์เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6.
e-Journal of Education Studies, Burapha University, 1 (6), 16-29.
มนต์ชัย เทียนทอง. (2549). “Blended Learning : การเรียนรู้แบบผสมผสานในยุค ICT (ตอนที่ 2).”วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 1 (2), 48-56.
เมษา นวลศรี. (2564). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาในรายวิชาการวิจัยทางการศึกษาด้วยการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 13 (1), 77-94.
ลภัสปาลิน ใจธรรม. (2558). การเรียนรู้แบบผสมผสานกรณีศึกษา : โรงเรียนศิริวังวิทยาคาร. สารนิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร.
เศณวี ฤกษ์มงคล. (2560). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผลาน (Blended Learning) วิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีการศึกษา. ใน การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลครั้งที่ 9 และการประชุมวิชาการนานาชาติมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลครั้งที่ 8 ระหว่างวันที่ 7-9 สิงหาคม 2560 (หน้า 838-853). นนทบุรี : ศูนย์แสดงสินค้าและการประชุมอิมแพ็ค เมืองทองธานี.
Cronbach, Lee J. (1970). Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York : Harper Collins Publishers, Inc.
