A STUDY OF HUMAN RELATIONS CHARACHERISTICS OF THE TEACHING PROFESSION STUDENTS AT RAJABHAT RAJANAGARINDRA UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to study 1) study human relations characteristics of the teaching profession students at Rajabhat Rajanagarindra University, 2) to rank human relations characteristics of the teaching profession students at Rajabhat Rajanagarindra University in 3 aspects; 1) Responsibility 2) Communications and 3) Self-improvement. This study was survey research and the sample of the study was 417 teaching profession students from Faculty of Education. They was selected by cluster random sampling. The instrument for collecting data was a test of Human relation characteristics of the teaching profession students with five-level 33 questions and the reliability of the total was .95. The data analyzed using percentage, mean and standard deviation.
The research results were found as follows;
1. The human relations characteristics of the teaching profession students at Rajabhat Rajanagarindra University was high level (x̅=4.21, S.D.=0.43).
2. When considering each aspect, It was found that the human relations characteristics were at a high level, in descending order, namely: Responsibility ( x̅=4.30, S.D.=0.45), Communications ( x̅=4.22, S.D.=0.47), Self-improvement (x̅ 4.13, S.D.=0.50)
Article Details
References
เกรียงศักดิ์ ราชโคตร์. (2552). เอกสารประกอบการสอนวิชามนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพฯ : ดวงแก้ว.
ขณิดา สุดตาชาติ. (2559). คุณลักษณะมนุษยสัมพันธ์ของบุคลากรในสถานศึกษาขยายโอกาสสังกัดสํานักงาน
เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตราด. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
คุรุสภา. (2563). ราชกิจจานุเบกษาประกาศรายละเอียดของมาตรฐานความรู้และประสบการณ์วิชาชีพครูตามข้อบังคับคุรุสภา ว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562 และหลักเกณฑ์และวิธีการทดสอบ
และประเมินสมรรถนะทางวิชาชีพครู พ.ศ. 2563. [Online]. Available: http://www.ksp.or.th.
, August 7].
จริญญา สมานญาติ. (2564). คุณลักษะอันพึงประสงค์ของนักศึกษาปฏิบัติการสอนมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ
วิทยาเขตชัยภูมิ ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย
มหาสารคาม, 15 (4), 45-56.
จำนงค์ นามมา และจักรี ศรีจารุเมธีญาณ. (2564). มิติของการสร้างมนุษยสัมพันธ์ในองค์การ.
วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6 (2), 779-790.
เจษฎา บุญมาโฮม. (2564). มนุษยสัมพันธ์สำหรับครู : จิตวิทยาสัมพันธภาพเชิงกระบวนทัศน์.
นครปฐม : สไมล์ พริ้นติ้ง & กราฟิกดีไซน์.
ธีราภรณ์ พลายเล็ก. (2558). รายงานการวิจัย เรื่องทัศนคติต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ กรณีศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทาและมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นภสร ศิริเจริญศรีและอาทิตย์ ขวัญเขียน. (2561). ความคิดเห็นของครูพี่เลี้ยงที่มีต่อคุณสมบัติของนักศึกษาปฏิบัติการสอนในสถานศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 41 (1), 39-50.
บุญชม ศรีสะอาด และบุญส่ง นิลแก้ว. (2565). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือแบบมาตราส่วนประมาณค่า
กับกลุ่มตัวอย่าง. [Online]. Available: https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jemmsu/article/
view/148945/109451. [2022, August 8].
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2554). เอกสารคำบรรยาย เรื่อง สถิติวิเคราะห์และโปรแกรมคอมพิวเตอร์.
ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
พจมาลย์ สกลเกียรติ. (2562). การศึกษาคุณลักษณะของครูที่พึงประสงค์ตามทัศนะของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิชาหลักสูตรและการสอน วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. รายงานการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10. (หน้า 446-456). สงขลา : มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ภาพพิมพ์ พรหมวงศ์. (2561). คุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบัณฑิตหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, ฉบับการประชุมวิชาการครบรอบ
ปี, 111-119.
วราภรณ์ ตระกูลสฤษดิ์. (2549). การทำงานเป็นทีม. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
วิภาภรณ์ บุญยงค์. (2560). การใช้กิจกรรมกลุ่มเพื่อพัฒนามนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. วารสารราชนครินทร์, 14 (32), 63-70.
สมพร สุทัศนีย์. (2554). มนุษยสัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนันท์ สีพาย. (2562). การศึกษาคุณลักษณะของครูที่ดีในศตวรรษที่ 21 ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13 (2), 246-263.
สุวิมล ตริกานันท์. (2543). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kerlinger, N.F. (1986). Foundations of Behavioral Research. 3rd ed. New York : Holt Rinehard &
Winston,Inc.
Neuman,W.L. (1991). Social Research Methods : Qualitative and Quantitative Approaches.
Boston : Allyn and Bacon.
