ยายหอม แห่งเมืองนครปฐม : การวิเคราะห์คุณค่าของตำนานและคติความเชื่อของชุมชน
คำสำคัญ:
การวิเคราะห์ตำนาน, คติความเชื่อ, ตำนานยายหอม, จังหวัดนครปฐมบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะวิเคราะห์คุณค่าของตำนานและคติความเชื่อของชุมชนเกี่ยวกับ “ยายหอม” ผู้ซึ่งเป็นสตรีในตำนานท้องถิ่นจังหวัดนครปฐม เรื่อง พญากง พญาพาน ศึกษาจากงานเขียน งานวิจัยด้านคติชนวิทยา และการสำรวจความคิดเห็นของสมาชิกในชุมชนดอนยายหอม อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม จากการศึกษาพบว่า ตำนานยายหอม มีคุณค่า 3 ประการ ได้แก่ 1) คุณค่าด้านการอธิบายภูมินามชุมชนและการสร้างถาวรวัตถุ 2) คุณค่าด้านการให้ข้อคิดทางศีลธรรมแก่สังคม 3) คุณค่าด้านการสร้างแนวคิดในการพัฒนาชุมชน สำหรับคติความเชื่อของชุมชนที่มีต่อยายหอม พบว่า คนในชุมชนมีความเชื่อต่อยายหอมใน 2 ลักษณะ คือ 1) ยายหอมเป็นสตรีที่ปรากฏในตำนานท้องถิ่นของจังหวัดนครปฐม 2) เชื่อว่ายายหอมเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนในชุมชน นอกจากนี้ยายหอมได้รับการยกย่องจากชุมชนว่าเป็นแบบอย่างของการเป็นผู้มีจิตใจเมตตากรุณา โอบอ้อมอารี และการทำหน้าที่ในบทบาทของ “แม่” ได้อย่างดีเยี่ยม
References
บุญรัตน์ โพธิไพรัตนา. (2547). คติเรื่องแม่ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ประกาศกรมศิลปากร เรื่อง กำหนดเขตที่ดินโบราณสถาน (2530, 1, ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 104 ตอนที่ 246.
พงษ์อนันต์ สรรพานิช. (2542). ผจญภัญในตำนานพระยาพาน พระยากง. กรุงเทพฯ : บริษัท ไพลิน บุ๊คเน็ต.
พชรพงษ์ พุฒซ้อน. (2561). ศาลเจ้ายายหอมเลี้ยงเป็ดกับตำนานพื้นบ้านที่สร้างโบราณสถาน จังหวัดนครปฐม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2564, จาก https://www.lek-prapai.org
พนมกร นวเสลา. (2561). นครปฐมเมืองท่าแห่งสหพันธรัฐทวารวดี. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.lek-prapai.org
พระมหาบุญชู ภูศรี. (2550). อนันตริยกรรมในจารีตของอีสาน. วารสารลุ่มน้ำโขง. 3(2): 109-122.
มนู วัลยะเพ็ชร์ และคณะ. (2522). การศึกษาทางภูมิศาสตร์เกี่ยวกับชื่อภูมิประเทศของจังหวัดนครปฐม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรรณกร ชาวนาไร่. (2556). การประเมินการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรมกับการท่องเที่ยววัดพระปฐมเจดีย์ราชวรมหาวิหาร จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ไวพจน์ เพชรสุพรรณ. (2559). เพลงแหล่พระยากง พระยาพาน. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.lyric.in.th
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2552). ความสำคัญของตำนานในประวัติศาสตร์ท้องถิ่น :กรณีศึกษาตำนานสิงหนวัติ. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.lek-prapai.org
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2550). ตำนานเป็นมายาคติหรือประวัติศาสตร์ที่มีชีวิต. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.lek-prapai.org
ศิราพร ณ ถลาง. (2557). ทฤษฎีคติชนวิทยา : วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทรชัย ชอบยศ. (2562). ประวัศาสตร์ท้องถิ่นเพื่อการพัฒนารากฐานท้องถิ่นที่เข้มแข็งและยั่งยืน. วารสารสถาบันพระปกเกล้า. 17(2): 115-138.
สุกัญญา ภัทราชัย. (2525). พญากง พญาพานในเพลงพื้นบ้าน. วารสารเมืองโบราณ. 8(3): 45-47.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2556). พญากง พญาพาน วรรณกรรมอยุธยา ลูกฆ่าพ่อสร้างสถูปล้างกรรม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.sujtwongthes.com
สันติ เล็กสุขุม และคณะ. (2552). ปกิณกศิลปวัฒนธรรม เล่ม 15 จังหวัดนครปฐม. กรุงเทพฯ: ไซออนมีเดีย.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดนครปฐม. (2564). ประวัติวัดดอนยายหอม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.nkppao.go.th.
อรุณศักดิ์ กิ่งมณี. (2564). พระประโทณเจดีย์: มหาเจติยสถานกลางเมืองนครปฐมโบราณ. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2564. จาก https://www.esso.co.th
อภิลักษณ์ เกษมผลกูล. (2558). ตำนานพญากงพญาพาน ร่องรอยความสัมพันธ์ของชาวเมืองในภูมิภาคตะวันตกของไทย. วารสารไทยคดีศึกษา. 11(1): 219-256.
William R. Bascom. (1954). Four Function of Folklore. The Journal of American Folklore. 67(266): 333-349.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2021 สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน “วารสารข่วงผญา” ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
2. เนื้อหาบทความที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ