สุขภาวะดีสมใจ สูงวัยป่าตุ้มดอน

Sound Health and Well-Being of Pa Tum Don’s Elderly

บทคัดย่อ

        บทความนี้เป็นการนำเสนอส่วนหนึ่งของผลการดำเนินโครงการบริการวิชาการเชิงปฏิบัติการในชุมชน โดยผู้เขียนพยายามถ่ายทอดสถานการณ์ผู้สูงอายุในสังคมไทยที่ก้าวสู่ภาวะสังคมสูงวัยอย่างสมบูรณ์ ซึ่งในภาวะสังคมแบบดังกล่าว เชื่อมโยงกับมิติทางสังคมในหลากแง่มุมทั้งการเตรียมพร้อม รองรับ ส่งเสริมหรือสนับสนุน สำหรับผู้เขียนเลือกนำมิติสุขภาวะ (Well-being) ในผู้สูงอายุมาเป็นหลักในการดำเนินกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างสุขภาวะในกลุ่มผู้สูงอายุบ้านป่าตุ้มดอน ตำบลป่าตุ้ม  อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่^[1] เนื่องด้วยการสร้างเสริมสุขภาวะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับประชากรทุกช่วงวัย โดยเฉพาะเมื่อก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ เพื่อให้ประชากร เป็นผู้สูงวัยอย่างมีศักยภาพ ทั้งนี้ กิจกรรมสำหรับผู้สูงวัยควรมีความเหมาะสมและสอดคล้องกับบริบทของพื้นที่ เป็นกิจกรรมที่สามารถเริ่มได้ด้วยตนเองและร่วมสนับสนุนได้ด้วยชุมชน  ซึ่งให้ความสำคัญต่อความพร้อมทางสุขภาวะของประชากรใน 3 มิติ^[2] เพื่อนำไปสู่ความครอบคลุมในการสร้างเสริมสุขภาวะจะนำไปสู่ทิศทางของการสร้างความเข้าใจและการหนุนเสริมผู้สูงอายุได้อย่างยั่งยืน ซึ่งมิติทางสุขภาวะ      (สุรเดช ลุนิทรานนท์ และคณะ, 2561)

          บทความนี้จึงเป็นการนำเสนอเรื่องราวการหนุนเสริมให้เกิดสุขภาวะในผู้สูงวัยของบ้านป่าตุ้มดอน โดยกิจกรรมที่เกิดขึ้นล้วนมาจากความต้องการของผู้สูงอายุและจัดทำขึ้นเป็นหลักสูตรเพื่อให้เกิดการสร้างเสริม สุขภาวะผู้สูงวัยที่ประชากรสูงอายุ มีความพร้อมทางกายที่แข็งแรง ทางจิตใจที่เข้มแข็ง และทางสังคมที่มั่นคงต่อการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมรอบตัวได้อย่างเท่าทัน และชุมชนสามารถดำเนินกิจกรรมตามหลักสูตรเองได้อย่างยั่งยืน

[1] ส่วนเหนึ่งของโครงการ หลักสูตรการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงวัยบ้านป่าตุ้มดอน อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ ได้รับทุนสนับสนุนจากโครงการตามยุทธศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

[2] ประกอบด้วย มิติทางกาย (การเตรียมความพร้อมในความรู้ ทักษะ ความสามารถและพฤติกรรมการดูแลสุขภาพเบื้องต้น การป้องกันและการฟื้นฟูสุขภาพทั้งตนเองและครอบครัว) มิติทางจิต-ปัญญา (เน้นภาวะอารมณ์และจิตใจโดยมุ่งส่งเสริมให้ทุกช่วงวัยมีกิจกรรมทางสังคมร่วมกัน เนื่องจากสายสัมพันธ์ทางสังคมเป็นแรงยึดเหนี่ยวที่สำคัญต่อคนและชุมชน) และ มิติทางสังคม (สภาพแวดล้อมทั้งทางกายภาพและสังคม เน้นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับชีวิต ประจำวัน ข้อคิดเห็นร่วมกันจะสามารถพัฒนาไปสู่กระบวนการวางแผนหรือสร้างแนวทางในการพัฒนาของชุมชน ในการรับมือสู่สังคมผู้สูงวัยต่อไปได้)