Elections: network building and the web of relationships in local politics in Thailand

Main Article Content

Pisit Nasi
Chaipong Samnieng

Abstract

     The opportunity for people to enter political space through local administrative organization elections has created massive bargaining power. People gain bargaining power through network building among various interest groups such as family and relatives, national resources based group, and business group. Hence, the local administrative organization becomes an ‘open space’ that people use to create a new form of relationship with the state. Moreover, local elections make local politicians build relationships with people at many levels as well. “Election” then becomes a political tool people use in bargaining with local politicians. Additionally, election gives an opportunity to “new-comers” to enter political space. This indicates that local politics is not monopolized by any one group. Local politics is open for new-comers without limitation within the context of network building in many levels. Local politics is a “bargaining arena”, and importantly is a space for people and self- government.

Article Details

How to Cite
nasi, pisit ., & samnieng, chaipong . (2020). Elections: network building and the web of relationships in local politics in Thailand. King Prajadhipok’s Institute Journal, 11(3), 77–109. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/kpi_journal/article/view/244335
Section
Original Articles

References

กกต. ลำพูน. ๒๕๕๕. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๕. จาก http://www2.ect.go.th/about.php?Province=lamphun&SiteMenuID=3000

กกต. เชียงใหม่. ๒๕๕๕. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๕. จาก http://www2.ect.go.th/home.php?Province=chiangmai

กนกศักดิ์ แก้วเทพ. ๒๕๓๐. บทวิเคราะห์สหพันธ์ชาวนาชาวไร่แห่งประเทศไทย : เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยชาวนายุคใหม่. กรุงเทพฯ: โครงการหนังสือเล่ม สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กอบกุล รายะนาคร. ๒๕๕๕. โครงการปฏิรูปกฎหมายเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพและนวัตกรรมของการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. เชียงใหม่: สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เกษียร เตชะพีระ. ๒๕๔๗. บุชกับทักษิณ ระบอบอำนาจนิยมขวาใหม่ไทย-อเมริกัน. กรุงเทพฯ : โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

เกษียร เตชะพีระ. ๒๕๕๓ก. สงครามระหว่างสี : ก่อนถึงจุดที่ไม่อาจหวนกลับ. กรุงเทพฯ : โอเพน บุ๊กส์.

เกษียร เตชะพีระ. ๒๕๕๓ข. สงครามระหว่างสี : ในคืนวันอันมืดมิด. กรุงเทพฯ : โอเพน บุ๊กส์.

เกษียร เตชะพีระ. ๒๕๕๕. “ไตรลักษณ์ของวาทกรรมปฏิกิริยา” (๑). มติชนรายวัน ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๕.

จามะรี พิทักษ์วงศ์. ๒๕๓๐. การเปลี่ยนแปลงของชาวนา : การผนวกเข้ากับระบบเศรษฐกิจนอกหมู่บ้าน (กรณีศึกษาการทำงานรับจ้างของหมู่บ้าน ๔ หมู่บ้านในเชียงใหม่) : รายงานการวิจัย. เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

จามะรี เชียงทอง. และคณะ. ๒๕๕๔. ชนบทไทย : เกษตรกรระดับกลางและแรงงานไร้ที่ดิน. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. ๒๕๕๓ก. เศรษฐกิจหมู่บ้านไทยในอดีต. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. ๒๕๕๓ข. การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.

ชัยพงษ์ สำเนียง. ๒๕๕๔. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ปีที่ ๒ ฉบับที่ ๑ (๒๕๕๔) คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ม. เชียงใหม่.

ชัยพงษ์ สำเนียง. ๒๕๕๕. โครงการวิจัยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของภาคประชาชน และการขยายพื้นที่ทาง

การเมืองของประชาชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

ชัยพงษ์ สำเนียง. ๒๕๕๕. การเมืองท้องถิ่นของคนชั้นกลาง (ใหม่) ในชนบท. [ออนไลน์]. สืบค้นวันที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๕ http://www.siamintelligence.com/when-middle-class-from-rural-becomesagencypolitic/สืบค้น

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. ๒๕๔๕. ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมรูปแบบใหม่. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ: วิภาษา.

ดวงจันทร์ อาภาวัชรุตน์ เจริญเมือง. ๒๕๓๗. การเติบโตของเมืองและสภาวะแวดล้อมของเมืองเชียงใหม่ รายงานการวิจัยในภาคเหนือ : ศึกษากรณีเมืองเชียงใหม่. เชียงใหม่: มิ่งเมือง.

ไทยรัฐออนไลน์. ๒๕๕๕. ผลเลือกตั้ง ส.อบจ.สกลนคร ไม่เป็นทางการ กลุ่มจตุพรแพ้หลุดลุ่ย. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๓ กันยายน ๒๕๕๕ http://www.thairath.co.th/content/pol/286464

ธเนศวร์ เจริญเมือง. ๒๕๕๐. ๑๐๐ ปี การปกครองท้องถิ่นไทย พ.ศ. ๒๔๔๐-๒๕๔๐. พิมพ์ครั้งที่ ๖. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. ๒๕๔๐. การปฏิวัติสยาม พ.ศ ๒๔๗๕. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. ๒๕๕๒. รายงานผลการศึกษาความก้าวหน้าของการกระจายอำนาจในประเทศไทยโครงการเสริมขีดความสามารถขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อสนับสนุนการกระจายอำนาจและธรรมาภิบาลท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. ๒๕๔๙. การปกครองส่วนท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (๒๕๔๐). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. ๒๕๕๒. การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : วิญญูชน.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๓๒. เชิงอรรถสังคมไทยในสายตานักวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๓๖. บนหนทางสู่อนาคต : รายงานประกอบการประชุม. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๔๑. วัฒนธรรมความจน. กรุงเทพฯ: แพรว.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๔๙. วัฒนธรรมคนอย่างทักษิณ. กรุงเทพฯ : มติชน.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๕๒. รากหญ้าสร้างบ้าน ชนชั้นกลางสร้างเมือง. กรุงเทพฯ: มติชน.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๕๓. การเมืองของคนเสื้อแดง. กรุงเทพฯ : โอเพน บุ๊กส์.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๕๔. เบี้ยไล่ขุน. กรุงเทพฯ : มติชน.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ๒๕๕๕. อนาคตทางการเมือง ของคนเสื้อแดง. คอลัมส์ กระแสทรรศน์ มติชนรายวัน (๓ กันยายน ๒๕๕๕).

เบาว์วี, แคเธอรีน เอ. ๒๕๕๕. การซื้อเสียงและความเดือดดาลของหมู่บ้านในการเลือกตั้งที่ภาคเหนือของไทย : การปฏิรูปกฎหมายในบริบททางประวัติศาสตร์. ใน ประจักษ์ ก้องกีรติ. [บรรณาธิการ]. การเมืองว่าด้วยการเลือกตั้ง : วาทกรรม อำนาจ และพลวัตชนบทไทย. กรุงเทพฯ : ฟ้าเดียวกัน.

ประจักษ์ ก้องกีรติ. ๒๕๕๕ก. นิทานสอนใจว่าด้วยความโง่จน เจ็บ ของผู้เลือกตั้งชนบท: มายาคติและอคติของนักรัฐศาสตร์ไทย. ใน วสันต์ ปัญญาแก้ว. การเมืองของราษฎรไทยยุคหลัง (หลัง) ทักษิณ. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ประจักษ์ ก้องกีรติ. ๒๕๕๕ข. ประชาธิปไตยของฉัน ของท่าน และของเธอ. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ ๑๑ กันยายน ๒๕๕๕. จาก http://www.rsucyberu.com/leadership/media/Leadership_Forum/PrajaK_democracy_essay_for_open_2011.pdf

ประจักษ์ ก้องกีรติ. ๒๕๕๕ค. [บรรณาธิการ]. การเมืองว่าด้วยการเลือกตั้ง : วาทกรรม อำนาจ และพลวัตชนบทไทย.

กรุงเทพฯ : ฟ้าเดียวกัน.

ประภาส ปิ่นตบแต่ง. ๒๕๔๑. การเมืองบนท้องถนน: ๙๙ วันสมัชชาคนจน และประวัติศาสตร์การเดินขบวนชุมนุมประท้วงในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ต้นตำรับ.

ประภาส ปิ่นตบแต่ง. ๒๕๕๑. ก่อนภาคประชาชนล่มสลาย. กรุงเทพฯ : way of book.

ประภาส ปิ่นตบแต่ง. ๒๕๕๒. กรอบการวิเคราะห์การเมืองแบบทฤษฎีขบวนการทางสังคม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิไฮน์ริค เบิลล์ สำนักงานภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.

ผาสุก พงษ์ไพจิตร. ประชาธิปไตย ประชาสิทธิ ประชาธรรม. ปาฐกถานำในการสัมมนาประจำปี ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วันที่ ๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๔๖ ณ ห้องประชุมสารนิเทศ

ผาสุก พงษ์ไพจิตร. ๒๕๕๕. [ออนไลน์]. “ผาสุก”ชี้ ปรากฏการณ์ Arab Spring ลามทั่วโลก ถึงเวลา “วัฒนธรรมของความเสมอหน้า”. สืบค้น ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๕ http://www.matichon.co.th/news_detail.phpnewsid=1345041454&grpid=03&catid&subcatid

ผาสุก พงษ์ไพจิตร. และ คริส เบเคอร์. ๒๕๔๖. เศรษฐกิจการเมืองไทยสมัยกรุงเทพฯ. (พิมพ์ครั้งที่ ๓ (ปรับปรุงเพิ่มเติม)). เชียงใหม่ : สุริวงค์ บุ๊ก.

มติชนออนไลน์. ๒๕๕๕. [ออนไลน์]. “รังสรรค์” ค่ายเพื่อไทยชนะขาด “บรรจง” ปชป. ศึกเลือกตั้งซ่อม ส.ส.ลำพูน. สืบค้นเมื่อ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๕ http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1345986816&grpid=๐๓&catid&subcatid

มติชนออนไลน์. ๒๕๕๕. [ออนไลน์]. เสื้อแดงสกลฯ-อีสาน ฮือต้าน “จตุพร” หยุดเอี่ยวการเมืองท้องถิ่นขัดหลักประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕ http://www.matichon.co.th/news_detail.php.newsid=1345901235&grpid=๐๐&catid&subcatid

มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด และคณะ. ๒๕๕๕. โครงการสำรวจและการศึกษาระดับพื้นที่เกี่ยวกับข้อจำกัดของการบริหารจัดการที่ดีของ อปท.. เชียงใหม่: สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ.

มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด และณัฎฐาภรณ์ เลียมจรัสกุล. ๒๕๕๖. ชีวิตคนไทยในสองทศวรรษของการพัฒนา. เชียงใหม่: แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี (นสธ.) สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ยุกติ มุกดาวิจิตร. ๒๕๕๕ก. เงินไม่ใช่ปัจจัยชี้ขาดการเลือกตั้ง: มานุษยวิทยาการเมืองของ “การซื้อเสียง”. ใน วสันต์ ปัญญาแก้ว. การเมืองของราษฎรไทยยุคหลัง (หลัง) ทักษิณ. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ยุกติ มุกดาวิจิตร. ๒๕๕๕ข. [ออนไลน์]. ปฏิรูปการเมืองเรื่องประชาธิปไตย ฝ่าห้วงมืด?ความขัดแย้ง แดง-เหลือง.

สืบค้นเมื่อ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๕ จาก http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1344825813&grpid&catid=02&subcatid=0207&fb_action_ids=479924932017628&fb_action_types=og.likes&fb_source=timeline_og&action_object_map=%7B

วิเชิด ทวีกุล. ๒๕๔๘. พลวัตการเมืองภาคประชาชน. เชียงใหม่ : ธาราทองการพิมพ์.

วีระศักดิ์ เครือเทพ. ๒๕๕๐. เครือข่าย : นวัตกรรมการทำงานขององค์กรปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

วุฒิสาร ตันไชย. ๒๕๔๒. การมีส่วนร่วมของประชาชน ในการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วุฒิสาร ตันไชย. ๒๕๔๔. การกระจายอำนาจการปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาการพัฒนาประชาธิปไตยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วุฒิสาร ตันไชย. ๒๕๔๗ก. การกระจายอำนาจและการปกครองท้องถิ่น : ความก้าวหน้าหลังรัฐธรรมนูญ พ.ศ.๒๕๔๐. กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า.

วุฒิสาร ตันไชย. และคณะ. ๒๕๔๗ข. แนวทางในการสร้างมาตรฐานในการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี : วิทยาลัยพัฒนาการปกครองท้องถิ่น สถาบันพระปกเกล้า.

วุฒิสาร ตันไชย. ๒๕๕๔. การกระจายอำนาจการปกครองสู่ท้องถิ่น: ความสำเร็จ และความท้าทาย. เชียงใหม่: สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ ม.เชียงใหม่.

สกอตต์, เจมส์ ซี. ๒๕๓๙. “การเมืองในระบบอุปถัมภ์กับผู้รับอุปถัมภ์ และการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.” ใน ระบบอุปถัมภ์. อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทรพันธุ์. บรรณาธิการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมคิด เลิศไพฑูรย์. ๒๕๔๙. กฎหมายการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

สมคิด เลิศไพฑูรย์. และคณะ. ๒๕๕๐. ทิศทางการปกครองท้องถิ่นไทยในรัฐธรรมนูญฉบับใหม่. กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.

เสกสรรค์ ประเสริฐกุล. ๒๕๔๘. การเมืองภาคประชาชนในระบอบประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพฯ : อมรินทร์.

อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทร์พันธุ์. ๒๕๓๙. บรรณาธิการ. ระบบอุปถัมภ์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อคิน รพีพัฒน์. ๒๕๒๗. สังคมไทยในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. ๒๓๒๕-๒๔๑๖. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ; มูลนิธิตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

อคิน รพีพัฒน์. ๒๕๔๑. รายงานการศึกษาและประเมินผลโครงการพัฒนาสภาพแวดล้อมชุมชนเมือง. กรุงเทพฯ : สำนักงานพัฒนาชุมชนเมือง การเคหะแห่งชาติ.

อภิชาต สถิตนิรามัย. ๒๕๕๓. เสื้อแดงคือใคร: ม็อบเติมเงิน ไพร่ หรือชนชั้นกลางใหม่กับทางแพร่งของสังคมไทย. ใน Red Why: แดงทำไม. กรุงเทพฯ : โอเพน บุ๊กส์.

อภิชาต สถิตนิรามัย. ๒๕๕๓. รัฐธรรมนูญ การกระจายอำนาจ และการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพฯ: สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อภิชาต สถิตนิรามัย. และคณะ. ๒๕๕๖. ทบทวนภูมิทัศน์การเมืองไทย. เชียงใหม่: แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี (นสธ.) สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. และคณะ. ๒๕๔๗. ระบบการเกษตรแบบไร่หมุนเวียน : สถานภาพและความเปลี่ยนแปลง : รายงานการวิจัย. เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. ๒๕๓๒. บริบททางสังคมของการเร่งรัดออกโฉนดที่ดินของรัฐ กรณีศึกษาอำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่. เชียงใหม่ : ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. ๒๕๓๖. “ม็อบมือถือ” ชนชั้นกลางและนักธุรกิจกับพัฒนาการประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ : มติชน.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. ๒๕๔๙. ทักษิณา-ประชานิยม. กรุงเทพฯ: มติชน.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. ๒๕๕๒ก. อภิวัฒน์ท้องถิ่น : สำรวจทฤษฏีการเมืองเพื่อสร้างท้องถิ่นให้เป็นฐานใหม่ของประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. ๒๕๕๒ข. สองนคราประชาธิปไตย. (พิมพ์ครั้งที่ ๗). กรุงเทพฯ: คบไฟ.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. ๒๕๕๒ค. แปรถิ่น เปลี่ยนฐาน: สร้างการปกครองท้องถิ่นให้เป็นรากฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Barber, Benjamin R. 2003. Strong Democracy: Participatory Politics for a New Age. Los Angeles: University of California Press.

Blondel, J. 1995. Comparative Government: An Introduction. New Jersey: Prentice Hall.

Bogdanor, Vernon. 1999. Devolution in the United Kingdom. London: Oxford University Press.

Chomsky, Noam. 1999. Profit Over People: Neoliberalism and Global Order. New York: Seven Stories Press.

Cranston, Maurice, ed. 1988. Rousseau Selections. New York: Macmillan Publishing Company.

Hague, R and M. Harrop. 2001. Comparative Government and Politics: An Introduction. London: Palgrave.

Holton, Robert J. 1998. Globalization and the Nation-State. New York: St. Martin’ s Press Inc.

Ockey, James. 2000. “The Rise of Local Power in Thailand: Provincial Crime, Elections and the Bureaucracy.” In Money and Power in Provincial Thailand, ed. Ruth McVey. Singapore: Institute of SoutheastAsian Studies (ISEAS).