ประชาธิปไตยแบบสังคมเครือข่ายและการศึกษาแบบปฏิรูปนิยม

Abstract

     บทความนี้มีวัตถุประสงค์คือ (1) แสดงปัญหาของหลักคิดภายใต้อุดมการณ์แบบเสรีประชาธิปไตยในปัจจุบัน ซึ่งนาไปสู่การก่อเกิดอภิชนชั้นโลกและความเหลื่อมล้าทางสังคมที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมทั้งชี้ให้เห็นถึงวิถีทางการสื่อสารอุดมการณ์ดังกล่าวผ่านระบบการศึกษาที่ใช้ปรัชญาการศึกษาแบบพิพัฒนาการนิยม และผ่านการสื่อสารโดยตัวสินค้าและการโฆษณา (2) ทบทวนเนื้อหาสาระที่จะนาไปประกอบสร้างเป็นอุดมการณ์ใหม่ ประกอบด้วย หลักคิดแบบจิตนิยมของรัฐในอดีตที่เปลี่ยนแปลงมาตามช่วงเวลา หลักคิดของ คลิฟฟอร์ด เกียทซ์ เรื่องรัฐกับความแตกต่างหลากหลายในยุคโลกาภิวัตน์ และหลักคิดเรื่องการรื้อสร้างอัตลักษณ์ (3) นาเสนอหลักคิดใหม่คือ ‚ประชาธิปไตยแบบสังคมเครือข่าย‛ โดยเสนอให้ปฏิเสธ 4 แนวคิดต่อไปนี้คือ แนวคิดแบบวัตถุนิยม แนวคิด ‚ปัจเจกคือพลังของการพัฒนา‛ แนวคิดการลดทอนข้อจาแนกความหลากหลายของสังคม และแนวคิดที่เน้นประสิทธิภาพมากกว่าผลลัพท์ พร้อมกับเสนอให้สร้างวิถีการดาเนินชีวิตแบบกลุ่ม/เครือข่ายโดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบกลุ่มในการนิยามอัตลักษณ์ การสร้างระบบ/กลไกในการเชื่อมโยงเพื่อการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ของกลุ่มให้เข้ากับการดูแลรักษาระบบลุ่มน้า และการพัฒนาระบบการทางานระหว่างรัฐกับกลุ่ม/เครือข่าย และ (4) นาเสนอให้ปรับเปลี่ยนการศึกษาจากแบบพิพัฒนาการนิยม ซึ่งเชื่อว่า ‚ปัจเจกคือพลังของการพัฒนา‛ และ ‚เน้นวิธีการมากกว่าสาระหรือเป้าหมาย‛ มาเป็นการศึกษาแบบปฏิรูปนิยม ที่เชื่อว่า ‚เครือข่ายคือพลังของการพัฒนา‛ และ ‚เน้นที่ตัวสาระหรือผลลัพท์ขั้นสุดท้าย‛ ทั้งนี้เพื่อให้เป็นพลังขับเคลื่อนอุดมการณ์ประชาธิปไตยแบบสังคมเครือข่ายนี้ต่อไป