พัฒนาเศรษฐกิจชุมชนอย่างไรให้อยู่รอดและยั่งยืน? : บทเรียนจากนวัตกรรมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

Abstract

     “...วันนี้สิ่งที่ชาวบ้านต้องการจริงๆ คือพี่เลี้ยง แต่นโยบายของรัฐบาลหลายๆ เรื่องเน้นไปที่การเข้าถึงแหล่งเงินทุน เช่น นโยบายแปลงสินทรัพย์ให้เป็นทุน เดิมมีวัตถุประสงค์ให้ชาวบ้านเข้าถึงแหล่งเงินทุนได้เท่านั้น แต่เมื่อมีเงินแล้วจะใช้เงินนั้นอย่างไร จะลงทุนอย่างไร ชาวบ้านทาธุรกิจไม่เป็น วางแผนการผลิต วางแผนการตลาดไม่ได้…” (ประชาชาติธุรกิจ, 10 สิงหาคม 2549, หน้า 43)

     “...บทบาทของรัฐ ที่เหมาะสมในการกระตุ้นให้เกิดทุนสังคม ไม่ใช่การหยิบยื่น หรือยัดเยียดโครงการแบบสาเร็จรูปให้แก่ชุมชน แต่เป็นการเสริมพลังหรือสนับสนุนการสร้างศักยภาพของประชาชน โดยให้ประชาชนคิดเอง สร้างเอง บริหารเอง...ทุนสังคมเป็นเรื่องของการจัดการ การมีเครือข่ายเป็นวิธีการจัดการที่ลดต้นทุนของสังคม โดยการช่วยกันเข้ามาแบ่งเบาภารกิจเป็นลูกโซ่…” (มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด, 2547, หน้า 5)

     “...การเข้าไปของกองทุนหมู่บ้านในลักษณะกระตุ้นให้ประชาชนรากหญ้ากู้หนี้ยืมสิน ทาให้เสียวินัยการออม ทาลายระบบการออมของครัวเรือนและชุมชนที่มีอยู่แต่เดิม อย่างเช่น การออมทรัพย์ของชุมชน หลักของเขาคือจะให้สมาชิกเก็บออมจนถึงเกณฑ์ที่กาหนดจึงจะยอมปล่อยกู้ให้ ซึ่งคนที่มีคุณสมบัติเช่นนี้เมื่อผ่านการพิจารณาให้กู้จากกลุ่มออมทรัพย์แล้วก็เชื่อมั่นได้ว่าเป็นคนที่มีวินัยการออมสูง สามารถใช้คืนเงินกู้ได้แน่…” (หนังสือพิมพ์ผู้จัดการออนไลน์,18 มกราคม 2549)