การทุจริตคอร์รัปชั่นในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: มาตรการและกลไกการป้องกัน

Abstract

     บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นถึงสภาพการทุจริตในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) กับเพื่อต้องการเสนอมาตรการและกลไกการป้องกันทุจริตโดยเฉพาะแนวทางการพัฒนาและเสริมสร้างกลไกการป้องกันการทุจริตในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) ซึ่งผู้เขียนเรียบเรียงขึ้นมาเป็นบทความดังกล่าว ส่วนแรงบันดาลใจที่นาเสนอ บทความเรื่อง “การทุจริตคอร์รัปชั่นในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : มาตรการและกลไกการป้องกัน” เพราะด้วยเหตุผลว่าในปัจจุบัน การทุจริตคอร์รัปชั่นในสังคมไทยกาลังกลายเป็นประเด็นร้อนที่โจทย์จันกันมากเพราะมีข้อกล่าวหาต่อนักการเมือง ข้าราชการ และนักการเมืองท้องถิ่น ว่ามีพฤติกรรมในเชิงทุจริตคอร์รัปชั่นที่มีการกระทากันในหลายรูปแบบ ทั้งในแง่ การยักยอก การแอบเอางบประมาณหรือทรัพย์สินของรัฐไปเป็นของตน การเลือกจ้างและการทาสัญญาจ้างหรือให้สัมปทาน เฉพาะพรรคพวกผู้สนับสนุนตนเท่านั้น การใช้ตาแหน่งหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐเอื้อประโยชน์ให้บริษัทของตนเองและพรรคพวก ผลประโยชน์ขัดแย้งหรือผลประโยชน์ทับซ้อน (Conflict of Interest) และการเอื้อประโยชน์ (Trading Influence) การที่บริษัทให้สัญญาจะให้ผลประโยชน์แก่เจ้าหน้าที่รัฐในทางอ้อม เช่น ให้ตาแหน่งในบริษัท เมื่อเจ้าหน้าที่รัฐผู้นั้นปลดเกษียณ หรือพ้นจากตาแหน่ง ให้ตาแหน่งแก่ญาติตลอดจนการทุจริตในกระบวนการจัดซื้อจัดจ้าง การสมยอมราคา

     กล่าวสาหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย (อปท.) ในปัจจุบัน ทั้งในรูปแบบองค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.) เทศบาล และองค์การบริหารส่วนตาบล (อบต.) ตลอดจน กรุงเทพมหานคร และเมืองพัทยา ซึ่งเห็นว่า อปท. ทั้งหลายได้ถูกจับตามองจากสังคมภายนอกว่า มีการทุจริตคอร์รัปชั่นเช่นกัน การถูกจับตามองและถูกวิพากษ์วิจารณ์ในทานองดังกล่าว

     มีข้อมูลสถานการณ์การทุจริตในสังคมไทยและการทุจริตในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจากหลายๆ แห่งที่ยืนยันค่อนข้างตรงกันว่า โดยภาพรวมคนไทยและสังคมไทยยังมีปัญหาด้านความซื่อสัตย์สุจริต ด้านคุณธรรม จริยธรรม เป็นต้นว่า