จะฟื้นเศรษฐกิจตกต่่าได้อย่างไร

Abstract

      การถกเถียงถึงวิธีการฟื้นเศรษฐกิจไทยในช่วงปี พ.ศ. 2541-43 อาจสรุปออกมาง่ายๆ ว่าจะต้องทาใน 2 เรื่องคือ (1) การปรับโครงสร้างธุรกิจ (2) การเพิ่มปริมาณเงินหรือสภาพคล่องในระบบเศรษฐกิจ ปัญหาก็คือเราควรทาอะไรก่อน                                             ปรากฏว่าในช่วงนั้นมีความเชื่อกันว่าเศรษฐกิจไทยล้มละลายเป็นเพราะปัญหาระดับย่อย ( Micro ) ต่างๆ เช่น การที่ผลิตภาพการผลิตโดยรวม ( Total Factor Productivity ) ต่าเกินไป การลงทุนมากเกินไป การสร้างอสังหาริมทรัพย์มากไป ระบบบริหารจัดการในภาคธุรกิจไทยไม่โปร่งใส ระบบบัญชีคลุมเครือ สถาบันการเงินปล่อยกู้อย่างหละหลวม เนื่องจากรัฐบาลค้าประกันเงินฝาก เกิดการชักดาบโดยผู้กู้เงิน ( Moral Hazard ) จานวนมาก มีความเชื่อกันว่า ผู้กู้เงินเป็นจานวนมากมีเงินจ่ายหนี้แต่ไม่ยอมจ่าย ซึ่งเรียกว่าหนี้เสียปลอม (Strategic Non-Performing Loans) จึงทาให้ต่างชาติขาดความเชื่อมั่นจึงถอนเงินลงทุนฯ สิ่งเหล่านี้จะต้องได้รับการแก้ไขก่อน คือ การเป็นธรรมาภิบาล ( Good Governance ) ก่อน รัฐบาลไทยในช่วงนั้นจึงพยายามที่จะปรับโครงสร้างธุรกิจก่อน โดยหวังว่าจะทาให้ความเชื่อมั่นของนักลงทุนฯ กลับมา ปริมาณเงินหรือสภาพคล่องก็จะเพิ่มขึ้น ระบบเศรษฐกิจก็จะฟื้นขึ้นมาเอง                                                                                                                                                                             มาตรการที่ใช้คือการเข้มงวดกฎระเบียบมากขึ้นในการนับหนี้เสีย การขึ้นอัตราดอกเบี้ยในประเทศ เพื่อหยุดยั้งเงินทุนไหลออก ซึ่งยิ่งทาให้ปริมาณสินเชื่อลดลง ก็คือสภาพคล่องในระบบเศรษฐกิจลดลง วิธีการดังกล่าว ทาให้เศรษฐกิจยิ่งจมลึกลงไป ทาให้คนตกงานมากขึ้น ราคาทรัพย์สินตกต่า ปัญหาสังคมมากขึ้น คนหมดความคาดหวัง ทาให้เศรษฐกิจของชาติแทบไม่มีอนาคต รอแต่เพียงนักลงทุนต่างชาตินาเงินมาซื้อทรัพย์สินราคาถูก และหวังว่าเขาจะมาเป็นเจ้าของธนาคาร กิจการใหญ่ๆ แล้วบริหารต่อไป โดยคนไทยจะไปเป็นลูกจ้างเพื่อให้มีงานทำ

     ความจริงเศรษฐกิจตกต่าจะมีลักษณะที่ชัดเจน คือ มีการผลิตต่ากว่าที่ควรจะเป็น มีการว่างานโดยไม่สมัครใจจานวนมาก มีเครื่องมือเครื่องจักรที่ทางานต่าระดับ เป็นผลให้มี Real GDP ต่ากว่าที่ควรจะเป็นมาก หากได้มีการกระตุ้นความต้องการสินค้าและบริการที่ผลิตในชาติ ด้วยการสร้างอานาจซื้อสินค้าฯในประเทศให้มากขึ้น หรือมีเร่งการส่งออกมากขึ้น อัตราการเพิ่มของ GDP ก็จะสูงขึ้น โดยไม่มีความกดดันด้านเงินเฟ้อ หรือการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด

     ในบทความนี้ ผู้เขียนได้เสนอวิธีการฟื้นระบบเศรษฐกิจจากภาวะตกต่่า ไม่ว่าสาเหตุแห่งการตกต่่ามาจากอะไร การแก้ก็ใช้วิธีเดียวกัน ดังนั้นจึงไม่จาเป็นต้องหาสาเหตุย้อนหลังไปไกลๆ การหาสาเหตุแห่งเศรษฐกิจตกต่านั้น มีประโยชน์เพื่อใช้ป้องกันไม่ให้ทาผิดพลาดในอนาคตซึ่งจะนาไปสู่การตกต่าอีก ในบทความนี้ ผู้เขียนได้ใส่รูปกราฟและสมการคณิตศาสตร์ เพื่อให้ท่านผู้อ่านมั่นใจว่า ข้อเสนอดังกล่าวไม่ใช่ความเห็นหรือความรู้สึก แต่มีทฤษฎีกากับครบถ้วน สาหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับวิชาเศรษฐศาสตร์ ก็สามารถเปิดผ่านไปได้ โดยสามารถอ่านแต่เนื้อหา ซึ่งมีความครบถ้วนอยู่ในตัวเอง