Contemporary Political-Economic Machine in Thailand’s Local Politics: Construction, Operation, and Local Election in the 2020 Election of Samut Prakan Provincial Administrative Organization

Main Article Content

Pitch Pongsawat
Chumphol Aunphattanasilp

Abstract

The election of provincial administrative organizations (PAOs) on December 20, 2020 was the first set of local elections since the coup d'etat council ordered suspension of all elections in 2014. During that time, regulations and practices for political campaigning and local elections were amended. Does the 2020 local election create changes in local electoral politics? If so, how do the changes happen? To answer these questions, this article reworks the idea of political machine to analyze the election of the Samut Prakan PAO’s council members and chief executive.  


The election of Samut Prakan PAO cannot be understood simply through the idea that the local election relies solely on simple clientelism, i.e., the relationship between leaders (influential bosses or political dynasties), canvasser networks, and ordinary people. This local election reflects the collaboration of all power networks as an organization: a so-called “political-economic machine”. This machine is a loosely-structured organization whose members become partners with the aim of accumulating political and economic power. Beyond the mobilization of political support and votes to sustain the political-economic machine, the machine also transfers wealth between the machine’s members. Moreover, the political-economic machine that gains the power to control the Samut Prakan PAO employs the area-based development budget to bargain with the local administrative organizations in the lower tier to attract the lower tier to be the machine’s members.        


The findings presented in this article illustrate that decentralization and consolidated elections could not eliminate the political-economic machine. On the contrary, the political-economic machine grows and expands hand-in-hand with local decentralization and consolidated elections.

Article Details

How to Cite
Pongsawat, P., & Aunphattanasilp, C. (2022). Contemporary Political-Economic Machine in Thailand’s Local Politics: Construction, Operation, and Local Election in the 2020 Election of Samut Prakan Provincial Administrative Organization. King Prajadhipok’s Institute Journal, 20(1), 105–140. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/kpi_journal/article/view/253813
Section
Research Articles

References

ภาษาไทย

กระมล ทองธรรมชาติ และสมบูรณ์ สุขสำราญ, บรรณาธิการ. (2537). องค์การบริหารส่วนจังหวัด:

สถานภาพ ปัญหา และแนวทางแก้ไข. กรุงเทพฯ: สถาบันศึกษาวิจัยและพัฒนาการเมือง คณะ

รัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กฤตยาณี พิรุณเนตร. (2557). นักการเมืองและโครงสร้างอำนาจในจังหวัดสมุทรปราการ.

(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะรัฐศาสตร์, ภาควิชาการปกครอง.

กรุงเทพฯ.

คณะกรรมการหมู่บ้านท่านหนึ่งในเขตอำเภอบางพลี. (2564, 18 เมษายน). สัมภาษณ์.

คุมตัว "ชนม์สวัสดิ์" เข้าเรือนจำสมุทรปราการแล้ว. (2558, 4 สิงหาคม). โพสต์ทูเดย์. น. 1.

ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2554). โครงสร้างอำนาจท้องถิ่นระดับตำบลในเขตภาคตะวันออกและจังหวัดปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. วารสารการเมือง กฎหมาย และการบริหาร, 3(1), 53-72.

ทามาดะ, โยชิฟูมิ. (2537). อิทธิพลและอำนาจ: การเมืองไทยด้านที่ไม่เป็นทางการ (พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์,

ผู้แปล). รัฐศาสตร์สาร, 19(2), 75-96.

ธวัชชัย กฤติยาภิชาตกุล. (2541). การสร้างทายาททางการเมืองของตระกูลนักการเมืองไทย. (วิทยานิพนธ์

ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะรัฐศาสตร์, ภาควิชาการปกครอง. กรุงเทพฯ.

นงเยาว์ อุทุมพร. (2554). รายงานการวิจัยและประเมินผลการจัดการศึกษาขององค์การบริหารส่วนจังหวัด.

กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา

นักธุรกิจรายใหญ่ในพื้นที่. (2564, 19 เมษายน). สัมภาษณ์.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2534). รัฐธรรมนูญฉบับวัฒนธรรมไทย. ศิลปวัฒนธรรม, 13(1), 266-285.

ประธานชมรมศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในพื้นที่. (2564, 9 เมษายน). สัมภาษณ์.

ผู้ใหญ่บ้านชายท่านหนึ่ง. (2564, 5 เมษายน). สัมภาษณ์.

ผู้ใหญ่บ้านหญิงท่านหนึ่ง. (2564, 18 เมษายน). สัมภาษณ์.

พรชัย เทพปัญญา และพงษ์ยุทธ สีฟ้า. (2548). รายงานการวิจัยโครงการสำรวจเพื่อประมวลข้อมูล

นักการเมืองถิ่น : จังหวัดสมุทรปราการ โครงการสำรวจเพื่อประมวลข้อมูลนักการเมืองถิ่นในพื้นที่

จังหวัดต่างๆ. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2563, 13 ตุลาคม). การเลือกตั้งท้องถิ่นสมรภูมิแรก ที่ อบจ. -การนับหนึ่งแบบถอยหลัง.

มติชน. น. 15.

พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2537). ระบบการทุจริตเลือกตั้ง. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและผลิตตำราสถาบัน

เทคโนโลยีสังคม (เกริก).

. (2552). โครงสร้างอำนาจท้องถิ่น ความขัดแย้ง และการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

วรพร อัศวเหม. (2548). ปัญหาอันเนื่องมาจากการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นหลังจาก

การประกาศใช้พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542: ศึกษากรณีองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการ (เอกสารประกอบการศึกษาในหลักสูตรการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย สำหรับนักบริหารระดับสูง). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

สมเกียรติ วันทะนะ และคณะ. (2524). บันทึกการอภิปรายเรื่องการใช้ Patron-client model ในการศึกษา

สังคมไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อคิน รพีพัฒน์ (เขียน). (2521). สังคมไทยในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ พ.ศ. 2325-2416 (ประกายทอง สิริสุข และพรรณี สรงบุญมี, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

. (2537). ชีวิตและจุดจบของสลัมกรุงเทพฯ แห่งหนึ่ง Rise and fall of a Bangkok slum.

กรุงเทพฯ: มูลนิธิภูมิปัญญา.

อมรศักดิ์ กิจธนานันท์ และอาณุภาพ สายแปง. (2553). รายงานฉบับสมบูรณ์ผลการประเมินเป้าหมาย

มาตรฐานในการจัดบริการสาธารณะขององค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.). กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.

อมรา พงศาพิชญ์ และปรีชา คุวินทร์พันธุ์, บรรณาธิการ. (2539). ระบบอุปถัมภ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อลงกรณ์ อรรคแสง. (2547). สารานุกรมการปกครองท้องถิ่นไทย ลำดับที่ 2 องค์การบริหารส่วนจังหวัด.

นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

อาคม พัฒิยะ และนิธิ เอียวศรีวงศ์. (2527). ศรีรามเทพนคร : รวมความเรียงว่าด้วยประวัติศาสตร์อยุธยา

ตอนต้น. กรุงเทพฯ: ศิลปวัฒนธรรม.

อดีตนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการท่านหนึ่ง. (2564, 12 เมษายน). สัมภาษณ์

อดีตประธานอาสาสมัครสาธารณสุขประจำอำเภอเมือง. (2564, 9 เมษายน). สัมภาษณ์

เมธี ปรีชา. (2542). บทบาททางการเมืองของกลุ่มปากน้ำ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย, คณะรัฐศาสตร์, ภาควิชาการปกครอง. กรุงเทพฯ.

เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2542). จักรกลการเมืองในอเมริกา: บทเรียนเพื่อความเข้าใจอิทธิพลในการเมืองท้องถิ่น

ไทย. รัฐศาสตร์สาร, 21(3), 235-267.

. (2546). เจ้าพ่ออุปถัมภ์กับรัฐอุปถัมภ์. วารสารสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 34(1),

-456.

. (2558). หีบบัตรกับบุญคุณ: การเมืองการเลือกตั้งและการเปลี่ยนแปลงเครือข่ายอุปถัมภ์.

เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

โอฬาร ถิ่นบางเตียว. (2553). เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยโครงสร้างอำนาจท้องถิ่นในภาคตะวันออกของ

ประเทศไทย. วารสารร่มพฤกษ์, 28(3), 183-209.

ภาษาอังกฤษ

Golosov, G. V. (2013). Machine Politics: The Concept and Its Implications for Post-Soviet

Studies. Demokratizatsiya The Journal of Post-Soviet Democratization, 21(4),

-480.

Gosnell, H. F. (1933). The Political Party Versus the Political Machine. The ANNALS of the

American Academy of Political and Social Science, 169(1), 21–28.

Scott, J. C. (1969). Corruption, Machine Politics, and Political Change. American Political

Science Review, 63(4), 1142-1158.

Viengrat Nethipo. (2019). Thailand’s Politics of Decentralization: Reform and Resistance

Before and After the May 2014 coup. In M. J. Montesano, T. Chong, & M. Heng (Eds.), After the Coup: The National Council for Peace and Order era and the future of Thailand (pp. 224-253). Singapore: ISEAS Publishing.