การเมืองวัฒนธรรม: รากเหง้าแห่งการพัฒนาการเมืองไทย

Main Article Content

พระราชรัตนาลงกรณ์
พระศรีญาณวงศ์
พระเดชขจร ขนฺติธโร

บทคัดย่อ

      บทความวิจัยนี้ตั้งอยู่บนพื้นฐานแนวคิดการเมืองวัฒนธรรม เป็นการค้นคว้าหาความรู้แบบคุณภาพ โดยมีวัตถุประสงค์ 2 ข้อ คือเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของวัฒนธรรมกับการพัฒนาการเมืองไทย และเพื่อวิเคราะห์ความสำคัญของกระบวนทัศน์ทางการเมืองวัฒนธรรมต่อการพัฒนาการเมืองไทย ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาการเมืองไทยสามารถมองผ่านมิติเชิงวัฒนธรรมได้ และเป็นแนวคิดที่ช่วยเพิ่มพื้นที่สาธารณะให้กับคนชายขอบได้มีอำนาจในการต่อรองมากขึ้น โดยเฉพาะในยุคหลังสมัยใหม่ กระบวนทัศน์การเมืองวัฒนธรรมนั้นมีส่วนสำคัญที่จะช่วยพัฒนาการเมืองไทยได้ เพราะเป็นแนวคิดที่ขยายมุมมองทางการเมืองอย่างเสมอภาคกัน และฝึกฝนประชาชนสู่การเป็น “อภิวัฒน์พลเมือง” อันเป็นรากเหง้าของการพัฒนาการเมืองไทยตามครรลองประชาธิปไตยสากล

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
- พ., - พ., & ขนฺติธโร พ. (2020). การเมืองวัฒนธรรม: รากเหง้าแห่งการพัฒนาการเมืองไทย. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 16(3), 57–76. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/kpi_journal/article/view/243957
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

Almond, Gabriel A. and Verba, Sydney. (1989). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations. USA: Sage Publications.

Krapf, Eric. (2002). Unconventional Wisdom about Local Competition. Dissertation Abstracts International.

Habermas, Jürgen. (1989). In Thomas Burger (Trans). The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society. Cambridge: MIT Press.

Sinfield, Alan. (1994). Cultural Politics - Queer Reading. London. Routledge.