การปฏิบัติหน้าที่ของศาลรัฐธรรมนูญในการพิทักษ์ ความเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐธรรมนูญ (พ.ศ. 2541-2557)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทหน้าที่ของศาลรัฐธรรมนูญในช่วงปี 2541-2557 โดยอาศัยกรอบการวิเคราะห์ปฏิสัมพันธ์เชิงสถาบัน ผลการวิเคราะห์เนื้อหาคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญจำนวน 677 คำวินิจฉัยพบว่า ศาลรัฐธรรมนูญมีบทบาทในการวินิจฉัยข้อพิพาททางรัฐธรรมนูญหลายลักษณะ ได้แก่ การโต้แย้งปัญหาความชอบด้วยรัฐธรรมนูญแบบนามธรรม ในช่วงก่อนและหลังกฎหมายประกาศใช้ การตั้งข้อกังขาเกี่ยวกับปัญหาความชอบ ด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมายที่ใช้พิพากษาคดีในศาล ข้อขัดแย้งระหว่างองค์กรตามรัฐธรรมนูญ เกี่ยวกับขอบเขตอำนาจและการตีความรัฐธรรมนูญ รวมถึงปัญหาความถูกต้องสมบูรณ์ตามเงื่อนไขรัฐธรรมนูญของการดำรงตำแหน่งสาธารณะ การดำเนินกิจการพรรคการเมือง และกระบวนการทางการเมือง ผลการศึกษาสรุปว่า ศาลรัฐธรรมนูญมีบทบาทในฐานะสถาบันที่ทำหน้าที่พิทักษ์ ความเป็นกฎหมายสูงสุดของรัฐธรรมนูญ
Article Details
@ 2020 King Prajadhipok's Institute The Government Complex Commemorating All Right Reserved.
เอกสารอ้างอิง
ชาย ไชยชิต. (2561). “ศาล” ใน ฐานะสถาบันทางการเมือง: มิติการศึกษาและทิศทางในการเมืองเปรียบเทียบ. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 16(2), 31-53.
ธนัย เกตวงกต. (2557). ศาลรัฐธรรมนูญในบริบททางการเมือง: ศึกษากรณีคำวินิจฉัย “คดีซุกหุ้น” (พ.ศ. 2544) กับคดีการเลือกตั้ง 2 เมษายน 2549. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะรัฐศาสตร์, สาขาการปกครอง. กรุงเทพฯ.
ธีรยุทธ บุญมี. (2549). ตุลาการภิวัตน์. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2547). ศาลรัฐธรรมนูญกับบทบาทที่คาดหวังในการปฏิรูปการเมือง. ใน รวมบทความทางวิชาการของสำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ ชุดที่ 3 : ศาลรัฐธรรมนูญกับการพัฒนาประชาธิปไตยในระบบนิติรัฐ (น. 55–72). กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
พรชัย เทพปัญญา และคณะ. (2558). บทบาทของศาลรัฐธรรมนูญในการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
วิโรจน์ พลายแก้ว. (2552). การกำเนิดขึ้น อำนาจหน้าที่การพิจารณาคดีของศาลรัฐธรรมนูญ กรณีศึกษา “ไทยและเกาหลีใต้”. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, หลักสูตรสหวิทยาการเกาหลีศึกษา. กรุงเทพฯ.
วีระ สมบูรณ์. (2552). ตุลาการภิวัตน์กับประชาธิปไตย (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Brewer-Carías, A. R. (2011). Constitutional Courts as Positive Legislators: A Comparative Law Study. Cambridge: Cambridge University Press.
De Visser, M. (2014). Constitutional Review in Europe: A Comparative Analysis. Portland: Hart Publishing.
Dressel, B. (2012). Thailand: Judicialization of Politics or Politicization of the Judiciary?. In B.
Dressel (Eds.), The Judicialization of Politics in Asia. (pp. 79-97). New York: Routledge.
Dressel, B., & Khemthong Tonsakulrungruang. (2018). Coloured Judgements? The Work of the Thai Constitutional Court 1998-2016. Journal of Contemporary Asia, 49(1), 1-23. Retrieved from https://doi.org/10.1080/00472336.2018.1479879.
Ginsburg, T. (2005). Beyond Judicial Review: Ancillary Powers of Constitutional Courts. In T. Ginsburg & R. A. KaGan (Eds.), Institutions & Public Law: Comparative Approaches (pp. 225-244). New York: Peter Lang.
Ginsburg, T. (2009). Constitutional afterlife: The Continuing Impact of Thailand’s Post Political Constitution. International Journal of Constitutional Law, 7(1), 83-105.
Harding, A. (2010). The Constitutional Court of Thailand 1998-2006. A turbulent innovation. In A. Harding & P. Nicholson (Eds.), New Court in Asia (pp. 122-140). Oxford: Routledge.
Harding, A., & Leyland, P. (2009). Indonesia and Thailand: The Constitutional Courts of Thailand and Indonesia: Two Cases Studies from South East Asia. In A. Harding & P. Leyland (Eds.), Constitutional Courts: A Comparative Study (pp. 317-341). London: Wildy, Simmonds & Hill.
Hirschl, R. (2004). Towards Juristocracy: The Origins and Consequences of The New Constitutionalism. Massachusetts: Harvard University Press.
Jones, W. J., & Rhein, D. (2018). Hegemonic Preservation and Thailand’s Constitutional Crisis. The Romanian Journal of Society and Politics, 12 (2), 7-35.
Kelsen, H. (2012). Kelsen on the nature and development of constitutional adjudication. In L. Vinx (Eds.), The Guardian of the Constitution: Hans Kelsen and Carl Schmitt on the Limits of Constitutional Law (pp. 22 – 78). Cambridge: Cambridge University Press.
Khemthong Tonsakulrungruang. (2018). The Constitutional Court of Thailand: From Activism to Arbitrariness. In A. H. Chen & A. Harding (Eds.), Constitutional Courts in Asia (pp. 184-213). Cambridge: Cambridge University Press.
McCargo, D. (2003). Balancing the checks: Thailand’s paralysed politics post 1997. Journal of East Asian Studies, 3(1), 129-152.
McCargo, D. (2008). Thailand. State of anxiety. In D. Singh & T. M. Than (Eds.), Southeast Asian Affairs 2008 (pp. 333-356). Singapore: Institute of South East Asian Studies.
McCargo, D. (2014). Competing Notions of Judicialization in Thailand. Contemporary Southeast Asia, 36(3), 417-441.
Mérieau, E. (2016). Thailand’s Deep State, royal power and the Constitutional Court (1997-2015). Journal of Contemporary Asia, 46(3), 445-466.
Ockey, J. (2009). Thailand in 2008: Democracy and street politics. In D. Singh (Ed.), Southeast Asia Affairs (pp. 315-333). Singapore: Institute of South East Asian Studies.
Panthip Pruksacholavit & Garoupa, N. (2016). Patterns of Judicial Behavior in the Thai Constitutional Court, 2008–2014: An Empirical Approach. Asian Pacific Law Review, 24(1), 16–35.
Roznai, Y. (2017). Unconstitutional Constitutional Amendments: The Limits of Amendment Powers. Oxford: Oxford University Press.
Stone Sweet, A. (2000). Governing with Judges: Constitutional Politics in Europe. Oxford: Oxford University Press.
Stone Sweet, A. (2011). Constitutions and Judicial Power. In D. Caramani (Eds.), Comparative Politics (pp. 163-180). New York: Oxford University Press.
Yap, P. J. (2017). Courts and Democracies in Asia. Cambridge: Cambridge University Press.
