การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ: ตามแนววิถีธรรม วิถีไทย

บทคัดย่อ

บทความเร่ือง “การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ : ตามแนววิถีธรรมวิถีไทย” มุ่งศึกษาบทบาทของ การอนุรักษาธรรมชาติโดยมีนัยสําคัญ คือ (1) เพื่อศึกษาแนวคิดการอนุรักษาทรัพยากรธรรมชาติตามแนววิถี ธรรมทางพระพุทธศาสนา (2) เพื่อศึกษาบริบทการอนุรักษาทรัพยากรธรรมชาติตามแนววิถีไทยของชาวพุทธ ทรัพยากรธรรมชาติเป็นปัจจัยสัมพันธ์มีลักษณะเสมอเหมือนกันของสรรพสิ่ง คือ ธรรมชาติเป็นสิ่งที่มี พัฒนาการร่วมกันตามกฎของอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา ซึ่งเป็นปัจจัยหลักในการอยู่ร่วมกันของมนุษย์ สัตว์ และสิ่งของอื่นๆ สิ่งเหล่านี้มีอุปการคุณต่อสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต มนุษย์ควรให้ความกตัญูรู้คุณต่อทรัพยากรดิน น้ํา อากาศ และป่าไม้ความกตัญูต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาตินั้นเป็นสิ่งสําคัญที่มนุษย์ควรมีส่วนร่วมใน การอนุรักษ์ โดยเฉพาะทรัพยากรป่าไม้ คนไทยมีวิถีชีวิตและรับวัฒนธรรมมาจากพุทธศาสนา ซึ่งเป็นเป้าหลอม ให้เกื้อกูลซึ่งกันและกัน หากมนุษย์มีความกตัญูต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะเกื้อกูลให้ คนในสังคมพึ่งพาอาศัยกัน ไม่หวังผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นจากการแสวงหา จนกลายเป็นการทําลายระบบ นิเวศน์ไปอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์