เศรษฐกิจการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์กับการพัฒนาประเทศ

Main Article Content

จิรวัฒน์ ศิริพานิชย์
ภักดี โพธิ์สิงห์

บทคัดย่อ

ประเทศไทยต้องการได้รับประโยชน์จากการค้าระหว่าง ประเทศและการลงทุนจากต่างประเทศอย่างเต็มที่ผู้กำหนดนโยบายของประเทศไทย ควรพิจารณาปรับลดกฎเกณฑ์และมาตรการกีดกันทางการค้าและการลงทุนที่เคยเป็น อุปสรรค เพื่อเปิดรับการนำเข้าสินค้าและบริการสร้างสรรค์และการลงทุนจากต่าง ประเทศ ที่จะมีส่วนช่วยให้เกิดการต่อยอดทางความคิดเพื่อเพิ่มมูลค่าสินค้าสร้างสรรค์ ไทยและยังช่วยกระตุ้นให้เกิดการแข่งขันและสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจของอุตสาหกรรม ไทย นอกจากนี้ผู้กำหนดนโยบายของประเทศไทย ยังควรพิจารณาถึงมาตรการ สนับสนุนที่ช่วยส่งเสริมให้อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ไทยได้รับการพัฒนาและสามารถ แข่งขันได้ในตลาดโลกการใช้ความคิด (ideas) ทั้งความคิดเดิมหรือใหม่ ในการสร้างความคิดใหม่ๆ โดยความคิดนี้เริ่มต้นจาก จินตนาการและพรสวรรค์ ของปัจเจกบุคคลการพัฒนาเศรษฐกิจบนพื้นฐานของการสร้าง และใช้องค์ความรู้ ความคิดสร้างสรรค์ และ ทรัพย์สินทางปัญญา ที่เชื่อมโยงกับพื้นฐานทาง วัฒนธรรม การสั่งสมความรู้ของสังคม เทคโนโลยี และนวัตกรรม ในการผลิตสินค้าและบริการใหม่ เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ

Article Details

บท
Academic Article

References

จีระนันท์ ทองสมัคร และคณะ. (2556). การท่องเที่ยวเชิง สร้างสรรค์: ทิศทางของการ
พัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารบริการและการท่องเที่ยวไทย. ปีที่ 8 ฉบับที่ 2.
ดวงพร อ่อนหวาน และคณะ. (2556). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ แผนงานสร้างความ เข้มแข็ง
ให้ชุมชนบนพื้นที่สูงโดยใช้การท่องเที่ยวโดยชุมชนเป็นเครื่องมือ กรณีศึกษา อาเภอ
กัลยาณิวัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. ชุดโครการสร้างความเข้มแข็งให้ชุมชนบนพื้นที่ สูงโดย
การท่องเที่ยวโดยชุมชนเป็นเครื่องมือ กรณีศึกษา อาเภอกัลยาณิวัฒนา จังหวัด
เชียงใหม่. สานักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ(วช.) และ สานักงานกองทุนสนับสนุน
การวิจัย (สกว.).
ธีระ สินเดชารักษ์ และ นาฬิก อติภัค. (2555). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: การรับรู้ของ
นักท่องเที่ยวความพร้อมของเจ้าของกิจกรรม และความเป็นไปได้ของการท่องเที่ยว
เชิงสร้างสรรค์ในประเทศไทย. สืบค้นเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2557 :
htpp://www.dasta.or.th.
นา ิกอติภัค แสงสนิท.(2552).การพัฒนาพิเศษเพื่อการทองเที่ยวอยางยั่งยืน. สืบค้นวันที่ 27
พฤษภาคม 2557 : http://www.dasta.or.th
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: บริษัท
เพรส แอนด์ ดีไซน์.
เพ็ญนิภา พูลสวัสดิ์. (2551). การศึกษาการจัดกิจกรรมนันทนาการการท่องเที่ยวโดยชุมชน:
กรณีศึกษาเกาะยาวน้อย จังหวัดพังงา. วิทยานิพนธ์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2555).สรุปสัมมนาวิชาการ
“ก้าวสาคัญสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในประเทศไทย” วันที่19 มีนาคม 2555. สืบค้น
เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2557 : htpp://www.dasta.or.th
อรอุมา เตพละสกุล และ นาฬิก อติภัค. (2555). การสร้างและธารงรักษาความยั่งยืนของ ชุมชน
ผ่านท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรณีประเทศไทย. สืบค้นวันที่ 27 พฤษภาคม 2557 :
htpp://www.dasta.or.th. วันที่ 27 พฤษภาคม 2557
Suttipisan,S. (2013). Adaptive Uses of Local Textiles for Creative Tourism Product
Development in Thailand. International Journal of Cultural and Tourism
Research, 6(1), 47-55.