ส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม จังหวัดลำปาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความคิดเห็นด้านปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง 2) ศึกษาส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง พื้นที่วิจัยคือ แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่างคือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เคยเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง จำนวน 385 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถามออนไลน์ ใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้สถิติอนุมานวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบ Enter
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับส่วนประสมทางการตลาดบริการและและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง อยู่ในระดับมาก 2) ผลการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบ Enter พบว่า ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านส่งเสริมการตลาด ด้านบุคลากร ด้านกระบวนการและด้านลักษณะทางกายภาพ มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ด้านราคาและด้านช่องทางการจำหน่าย ไม่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดลำปาง ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2564). ลำปาง น่าเที่ยว. [Online] Available :
https://thai.tourismthailand.org/Destinations/Provinces/ลำปาง/104 [2564, สิงหาคม 23].
เกตุวดี ขอเจริญ. (2553). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยว ชายหาดในยาง จังหวัดภูเก็ต. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการ จัดการทั่วไป บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร:
ชัยสมพล ขาวประเสริฐ. (2547). การตลาดบริหาร. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
อเนก สุวรรณบัณฑิต และภาสกร อดุลพัฒนกิจ. (2550). จิตวิทยาบริการ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : อดุลพัฒนกิจ.
ชัยสมพล ชาวประเสริฐ. (2552). การตลาดบริการ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: ส. เอเชียเพรส.
ฐานียา บุญทวงษ์. (2559). แหล่งข้อมูลที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการเดินทางมายังแหล่ง ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ธนกร พึ่งสัมพันธ์ (2555). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อการท่องเที่ยวเกาสีชังอําเภอเกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี. คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่ง
ประเทศไทย.แผนพัฒนาจังหวัดลำปาง. (2564). แผนพัฒนาจังหวัดลำปาง 5 ปี (พ.ศ. 2561-2565) ฉบับทบทวนปี 2564. กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนา จังหวัดลำปาง.
แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวของประเทศ (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแหล่ง
ท่องเที่ยวของประเทศ พ.ศ.2560–2564. กรมการท่องเที่ยว.
แผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี. (2561). แผนยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ.2561–2580 สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2541). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและ
ไซเท็กซ์.
สาวิณี สงสุข. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเกาะพีพีดอน-เกาะพีพีเล จังหวัดกระบี่. มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด/กรุงเทพฯ.
สุวรรณคำ ราศรี (2560). คุณภาพให้บริการและส่วนประสมทางการตลาดในมุมมองของผู้บริโภคที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของลูกค้าในการใช้บริการเรือนพัก เมืองหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). กลยุทธ์การตลาด (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์, 2543.
Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination in the future.
Tourism Management. Vol. 21 No.1. pp. 97-116.
Kotler, P. & Keller, K. L. (2012). Marketing Management (14th ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Likert, R. 1970 . The Human Resources : Cases and Concept. New York :
Hart Cout Brace B . World in Coperated.
Rowe, A, Smith, J. D., & Borien, F. (2002). Career Award in Travel and Tourism.
Standard Level: Cambridge University Press.
