การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนระดับปริญญาตรี สาขานาฏศิลป์ไทยวิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี ผ่านการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน

บทคัดย่อ

            การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการวิจัย เพื่อเปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณทิต วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี ก่อนเรียนและหลังเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน เพื่อเปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณทิต วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี ที่เรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน เทียบกับเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนด และเพื่อศึกษาทัศนคติของผู้เรียนที่ต่อรูปแบบการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน โดยมีกลุ่มเป้าหมายได้แก่ กลุ่มเป้าหมายในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 1 ที่กำลังศึกษาในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี รายวิชานาฏศิลป์ไทยและนาฏศิลป์พื้นบ้านสำหรับครู จำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบประเมินความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียน และแบบสัมภาษณ์ทัศนคติของผู้เรียนที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน วิเคราะห์ข้อมูลโดยโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และวิธีการจำแนกชนิดข้อมูล (Typological Analysis) แบบการวิเคราะห์สารระบบ (Taxonomy Analysis) ผลการวิจัย พบว่า 1. ความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนในภาพรวมหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน โดยมีคะแนนเพิ่มขึ้นร้อยละ 37.30 เมื่อพิจารณาเป็นรายบุคคล พบว่า ผู้เรียนทุกคนมีผลการวัดความคิดสร้างสรรค์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน 2. ผลการวัดความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนในภาพรวม พบว่า มีผลการวัดเป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนด ร้อยละ 70 และเมื่อพิจารณาเป็นรายบุคคล พบว่า ผู้เรียนทุกคนมีผลการวัดความคิดสร้างสรรค์เป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนด ร้อยละ 70  3. ผู้เรียนมีทัศนคติต่อการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน โดยมองว่า การจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน สามารถช่วยก่อให้เกิดทักษะและแรงกระตุ้นในการเรียนรู้ ในการเชื่อมโยงความรู้เดิมกับประสบการณ์ใหม่ การเรียนรู้เกิดจากการลงมือปฏิบัติของผู้เรียน การพัฒนาทักษะการทำงานร่วมกับผู้อื่น การพัฒนาทักษะการสืบค้นข้อมูล การเรียนรู้ร่วมกันภายในชั้นเรียน การสร้างแรงกระตุ้นในการเรียนรู้ และการฝึกทักษะการวางแผนการปฏิบัติงาน