ผลการสอนแบบจิตปัญญาเสริมด้วยนิทานต่อความมีวินัยในตนเองและทักษะการพูดของเด็กปฐมวัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ (1)เพื่อศึกษาความมีวินัยในตนเองของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการสอนจิตปัญญาเสริมด้วยนิทาน(2)เพื่อพัฒนาทักษะการพูดของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการสอนแบบจิตปัญญาเสริมด้วยนิทานหลังการจัดการเรียนรู้โดยให้มีคะแนนเฉลี่ยผ่านเกณฑ์ตั้งแต่ร้อยละ 70 และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์ไม่น้อยกว่าร้อยละ70 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนอายุระหว่าง 5- 6 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นอนุบาล 2- 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 ของ โรงเรียนบ้านดงขันทอง สังกัดสำนักงานเขตฟื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 1 โดยการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 2 ห้อง 20 คน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองขั้นต้นแบบกลุ่มเดียวมีทดสอบหลังการทดลอง (One group Posttest Only Design) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนจัดการเรียนรู้จำนวน 12 แผน นิทาน 8 เรื่อง ได้แก่ นิทานเรื่องหญิงรับใช้ของเศรษฐี ถุงเท้าที่หายไป มะขามคนดี นักเรียนของครูนกฮูก ใครทำแจกันแตก ลูกเจี๊ยบจี๋จ๋า สตางค์กับปักเป้า และ ลูกหมู 3 ตัว 2) แบบวัดความสามารถใน การพูดของเด็กปฐมวัยมี 2 ด้านได้แก่ แบบวัดด้านคำศัพท์และด้านพูดประโยค สถิติที่ใช้ ในการวิเคราะห์ข้อมูลเป็นสถิติพื้นฐาน ได้แก่ค่าเฉลี่ย(X̅)ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน(S.D.) และค่าร้อยละ(Percentage) ผลการวิจัยพบว่า 1. พฤติกรรมด้านคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของเด็กปฐมวัย ทั้ง 5 ด้าน ผ่านเกณฑ์ จำนวน 20 คน คิดเป็นร้อยละ 100 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด2. ความสามารถในการพูดของเด็กปฐมวัย จำนวน 20 คน จากคะแนนเต็ม 25 คะแนน หลังได้รับการจัดประสบการณ์มีคะแนนเฉลี่ย 20.97 คะแนน ( X̅ =20.97, S.D.= 0.49) คิดเป็นร้อยละ 83.88 จำนวนนักเรียนที่ผ่านเกณฑ์ 20 คน คิดเป็นร้อยละ100 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ :
โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2545). “รายงานการวิจัยเรื่องการจัดการศึกษาสำหรับผู้ปกครองและ
สารสนเทศที่ผู้ปกครองเด็กอนุบาลต้องการ” กรุงเทพฯ : สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกริก ยุ้นพันธ์ (2547) การเล่านิทาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สุวิริยาส์น,
ประภัสสร บราวน์และแสงสุรีย์ ดวงคำน้อย. (2564). “การพัฒนาความสามารถในการพูดของ
เด็กปฐมวัยด้วยกิจกรรมการแสดงประกอบการเล่านิทาน”. วารสารวิชากรและวิจัย
มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 11 (1) เดือนมกราคม-เมษายน 2564,
-206.
พระพุทธโกษาจารย์. (2559). พุทธธรรม เล่มชุดฉบับปรับขยาย 2559. กรุงเทพฯ : หอ
จดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ.
โรงเรียนบ้านดงขันทอง.(2563). ผลการประเมินคุณภาพการศึกษา ระดับปฐมวัยของ
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา รอบ 4
ศรีเรือน แก้วกังวาล, (2562). ทฤษฎีจิตวิทยาบุคลิกภาพ : รู้เรา รู้เขา. กรุงเทพฯ : หมอชาวบ้าน.
สิริมา ภิญโญอนันตพงษ์ (2553). การศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
แสงสุรีย์ ดวงคำน้อย. (2561). “การเรียนรู้เชิงรุก: กิจกรรมท้าทายสำหรับผู้เรียนในยุค
การศึกษา 4.0 “. วารสารมหาวิทยาลัยภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ. 8(3). กันยายน–
ธันวาคม 2561, 61-71
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2554). รายงานผลการประเมิน
คุณภาพการศึกษารอบสี่ กระทรวงศึกษาธิการ.
หทัยรัตน์ ทรวดทรง. (2560). “การศึกษาความสามารถทางพหุปัญญาของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการ
จัด. กิจกรรมการสอนแบบจิตปัญญา”. เอกสารประกอบการนำเสนอการประชุมระดับ
ชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 4 วันที่ 21 กรกฎาคม 2560 ณ หอประชุมใหญ่ มหาวิทยาลัย
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จังหวัดขอนแก่น.