การพัฒนาความสามารถในการทรงตัวของผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหว ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดร้อยเอ็ดโดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้เกมการศึกษาร่วมกับอุปกรณ์ฝึกยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาความสามารถในการทรงตัวของผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกาย หรือการเคลื่อนไหว โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้เกมการศึกษาร่วมกับอุปกรณ์ฝึกยืน กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ผู้เรียนระดับชั้นเตรียมความพร้อม ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดร้อยเอ็ด ที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหว และมีข้อจำกัดของการยืนทรงตัว ช่วงอายุ 4-6 ปี ปีการศึกษา 2566 จำนวน 3 คน ได้มาด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้กิจกรรมการเรียนรู้เกมการศึกษาร่วมกับอุปกรณ์ฝึกยืน 4 แผน และแบบประเมินความสามารถในการทรงตัว รูปแบบการวิจัยแบบกลุ่มตัวอย่างเดียว (Single Subject Design) เก็บข้อมูลทั้งหมด 3 ระยะ ระยะที่ 1 (A1) ระยะเส้นฐาน วัดพฤติกรรมก่อนให้เงื่อนไขทดลอง 2 ครั้ง ระยะที่ 2 (B) ระยะการทดลอง ดำเนินการทดลองโดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้เกมการศึกษาร่วมกับอุปกรณ์ฝึกยืน 4 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 4 วัน วันละ 1 ชั่วโมง รวมเป็น 16 ชั่วโมง และระยะที่ 3 (A2) ระยะถอดถอน การถอดถอนเงื่อนไขการทดลองกลับสู่ระยะเส้นฐาน เก็บข้อมูล 2 ครั้ง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และร้อยละ ผลการวิจัย พบว่า
ความสามารถในการทรงตัวของผู้เรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหว หลังจากได้รับการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เกมการศึกษาร่วมกับอุปกรณ์ฝึกยืน มีค่าเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 75.83
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
ขวัญเดือน ชยุติ. (2563). การพัฒนาทักษะกล้ามเนื้อมัดใหญ่ด้านการทรงตัวของเด็กที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหวหรือสุขภาพ โดยใช้เครื่องฝึก spin bike balance ห้องเรียนเตรียมความพร้อม 6 ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดระนอง ปีการศึกษา 2563. ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดระนอง.
คณะกรรมการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2560 – 2564. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ
จีรภา จรัสวณิชพงศ์ และคณะ. (2554). ผลของการใช้โปรแกรม PTOT ที่มีต่อการทรงท่าขณะนั่งทำกิจกรรมของเด็กซี.พี.พิการซ้ำซ้อนในสถาบันราชานุกูล. กลุ่มงานฟื้นฟูสมรรถภาพ. สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต : กระทรวงสาธารณสุข.
ธนิดา วงศ์สัมพันธ์. (2562). การพัฒนาความสามารถการยืนทรงตัวอยู่ในอุปกรณ์เครื่องช่วยเดิน (Walker) ของนักเรียนที่มีบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหวโดยใช้โต๊ะฝึกยืน. ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดปัตตานี.
บุญชู สนั่นเสียง. (2527). การจัดประสบการณเพื่อฝกการสังเกตและการใชเหตุการณแกเด็กปฐมวัย.ในเอกสารชุดวิชาการสรางเสริมประสบการณชีวิตระดับปฐมวัย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. หนวยที่ 9. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง กำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ของคนพิการทางการศึกษา พ.ศ. 2552. (2552, 8 มิถุนายน). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 126 ตอนพิเศษ 80 ง: หน้า 46.
พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ. (2551, 5 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 125 ตอนที่28 ก: หน้า 3.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. (2542, 14 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก: หน้า 3-4.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560, 6 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 134 ตอนที่40 ก: หน้า 14-15.
วรรณิศา คุ้มบ้าน และคณะ. (2553). ผลของการฝึกลุกขึ้นยืนต่อความสมดุลในขณะเคลื่อนไหวของเด็กสมองพิการ. วารสารเทคนิคการแพทย์และกายภาพบำบัด, 22(3): 280-291.
ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดร้อยเอ็ด. (2565). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัยสำหรับเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดร้อยเอ็ด พุทธศักราช 2565 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2566) : ศูนย์การศึกษาพิเศษ ประจำจังหวัดร้อยเอ็ด.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2541). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการเคลื่อนไหว. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สืบ ศิริโส. (2563). การพัฒนาทักษะการฝึกลุกขึ้นยืนจากท่านั่ง ของเด็กชายจิรโชติ สอนหมวก โดยใช้นวัตกรรมลอกกระตุ้นล้มลุกจากวัสดุที่หาได้ในท้องถิ่นและวัสดุที่เหลือใช้จากภูมิปัญญาท้องถิ่น. ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 7 จังหวัดพิษณุโลก.
อรจิรา มณีรัตนสุบรรณ. (2562). ผลของการใช้เก้าอี้ฝึกลุกขึ้นยืนที่มีผลต่อความสามารถในการลุกขึ้นยืน ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือสุขภาพ ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 4 จังหวัดตรัง. ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 4 จังหวัดตรัง.
Anne Shumway-Cook, Susan Hutchinson, Deborah Kartin, Robert Price and Marjorie Woollacott. (2003). Effect of balance training on recovery of stability in children with cerebral palsy. Developmental Medicine and Child Neurology, 45(9): 591-602.
Arnold, A. (1975). World Book of children’s Games. New York: World Publishing.
Forouzan Rastgar koutenaei, Shohreh Noorizadeh Dehkordi, Malek Amini and Shabnam ShahAli. (2023). Effect of Swiss Ball Stabilization Training on Trunk Control, Abdominal Muscle Thickness, Balance, and Motor Skills of Children With Spastic Cerebral Palsy. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 104(11): 1755-1766.
Shamekh Mohamed El-Shamy and Ehab Mohamed Abd El Kafy. (2013). Effect of balance training on postural balance control and risk of fall in children with diplegic cerebral palsy. Disability and Rehabilitation, 36(14): 1176-1183.