ระบบสารสนเทศผ้าแส่วมรดกทางภูมิปัญญาท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่อง ระบบสารสนเทศผ้าแส่วมรดกทางภูมิปัญญาท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาระบบสารสนเทศผ้าแส่วมรดกทางภูมิปัญญาท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ และเพื่อประเมินประสิทธิภาพและศึกษาความพึงพอใจในการใช้ระบบสารสนเทศผ้าแส่วมรดกทางภูมิปัญญาท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ โดยเป็นการวิจัยแบบผสมผสาน คือ การวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตพฤติกรรม และใช้แบบสอบถามประมิน ความพึงใจของระบบสารสนเทศ ซึ่งกลุ่มตัวอย่างได้จากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ของสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผ้าแส่ว จำนวน 40 คน และประเมินประสิทธิภาพในการใช้ระบบสารสนเทศ จากผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 7 คน โดยใช้สถิติพื้นฐานในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษาวิจัยพบว่า ระบบสารสนเทศผ้าแส่วมรดกทางภูมิปัญญาท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษสามารถทำงานได้ตามที่กำหนดไว้ และผลการประเมินประสิทธิภาพของระบ[สารสนเทศ พบว่า ด้านความง่ายต่อการใช้งานระบบ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.29 ด้านการรักษาความปลอดภัยของข้อมูลในระบบ อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.57 และด้านการทำงานได้ตามฟังก์ชันงานของระบบ อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.47 และผลการประเมินความพึงพอใจในการใช้ระบบสารสนเทศ โดยรวมเกี่ยวกับฐานข้อมูลในส่วนของเนื้อหาในระดับมาก
Article Details
References
บุญโรช ศรีละพันธ์, 2559ภูมิปัญญาผ้าไหมลายลูกแก้วของกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดศรีสะเกษ,
วารสารศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 12(1), มกราคม-มิถุนายน 2559,
-305.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10), กรุงเทพ: สุวีริยาสาส์น
ปัชฌา ตรีมงคล. (2559). การพัฒนากลยุทธ์การจัดการความรู้เชิงรุก สำหรับชุมชนผู้ผลิต
วัตถุดิบในห่วงโซ่อุปทานกิจการเพื่อสังคม (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต).
กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยศิลปากร,
ประเวศ วะสี. (2536). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการพัฒนาชนบท เล่ม 2. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์.
พิชิต พวงภาคีศิริ. (2554). ระบบสารสนเทศภูมิปัญญาชาวบ้านตาบลนานกกก. อำเภอลับแล
จังหวัดอุตรดิตถ์. การประชุมราชภัฏนครสวรรค์วิจัย ครั้งที่ 1. 277-290.
พัชรา ปราชญ์เวทย์ และเอกเทศ แสงลับ. (2559). การใช้คอมพิวเตอร์กราฟิกในการสร้าง
ลายผ้าของกลุ่มชาติพันธ์ในจังหวัดศรีสะเกษ. มหกรรมงานวิจัยแห่งชาติ 2559
(Thailand Research Expo 2016). โรงแรมเซ็นทราราแกรนด์ และบางกอกคอน
เวนชันเซ็นเตอร์ เซ็นทรัลเวิร์ล กรุงเทพฯ ระหว่างวันที่ 17-21 สิงหาคม 2559. หน้า
-202.
รุ่งรัศมี บุญดาว. (2555). การพัฒนาระบบในการหาความต้องการของลูกค้าสำหรับใช้ในการ
ผลิตผ้าทอมือเพื่อพัฒนาวิสาหกิจชุมชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง.
วารสารวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรสวร, 7(1),
ตุลาคม–มีนาคม 2554, 79-88.
ลัดดาวรรณ เนานาดี. (2565). ข้อเสนอเชิงนโยบายการบริหารจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศ
และการสื่อสารเพื่อการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัยสะหวันนะเขต (ปริญญา
ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ลัทธกาญจน์ กุยแก้ว และ พนิดา พานิชกุล (2563). ระบบออกแบบเสื้อแซวสําหรับวิเคราะห
ความตองการของลูกคาของวิสาหกิจชุมชนกลุมทอผาบานเมืองหลวง อําเภอหวยทับ
ทัน จังหวัดศรีสะเกษ. RMUTT Global Business and Economics Review,
(1), มกราคม - มิถุนายน 2563, 28-38.
สมศักดิ์ จีวัฒนาและ ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล. (2558). การพัฒนาระบบฐานข้อมูลผ้าไหมทอมือ
ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยและนวัตกรรมท้องถิ่น, 10(1),
มกราคม - มิถุนายน 2558, 59-67.
อรรถพล ช่วยค้ำชู. (2554). การพัฒนาโปรแกรมการจัดการฐานข้อมูลสำหรับกระบวนการ
ขอผ่อนผันค่าบำรุงการศึกษา กรณีศึกษา : คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย
เทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2535). การนิเทศการศึกษา. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สุภาสินี วิเชียร. (2564). การพัฒนาคลังความรู้ภูมิปัญญาคชศาสตร์ชาวกูยในจังหวัดสุรินทร์.
วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 15(1), มกราคม - เมษายน 2564,
-53.