การวิจัยแบบผสานวิธี รูปแบบองค์ประกอบเชิงยืนยันสมรรถนะ การบริหารจัดการของหัวหน้า กศน.ตำบล 109-117

Abstract

การวิจัยแบบผสานวิธี  เป็นการนำเทคนิควิธีการวิจัยเชิงปริมาณและเทคนิควิธีการวิจัยเชิงคุณภาพมาผสมผสานกันในการทำวิจัยเรื่องใดเรื่องหนึ่ง จุดประสงค์เพื่อให้งานวิจัยชิ้นนั้นสามารถตอบคำถามการวิจัยได้สมบูรณ์มากกว่าการใช้เทคนิควิธีวิจัยเชิงปริมาณหรือเทคนิควิธีการวิจัยเชิงคุณภาพอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว ภายใต้ความเชื่อที่ว่าสามารถลดข้อจำกัดของวิธีการวิจัยในแต่ละวิธี โดยใช้จุดเด่นของการวิจัยเชิงปริมาณมาแก้ไขจุดด้อยของการวิจัยเชิงคุณภาพ ขณะเดียวกันอาจใช้จุดเด่นของการวิจัยเชิงคุณภาพมาใช้แก้ไขจุดด้อยของการวิจัยเชิงปริมาณ สามารถเติมเต็มซึ่งกันและกันเพื่อให้เข้าถึงประเด็นปัญหาของการวิจัยได้ด้วยมุมมองใหม่ๆ เพื่อที่จะสามารถตอบคำถามการวิจัยได้สมบูรณ์ขึ้นกว่าในอดีต โดยมีพื้นฐานแนวคิดมาจากการหลอมรวมปรัชญาของกลุ่มปฏิฐานนิยม และกลุ่มปรากฏการณ์นิยมเข้าด้วยกัน อาจเรียกว่าเป็นแนวคิดของกลุ่มปฏิบัตินิยม (pragmatist) ซึ่งมีความเชื่อว่าการยอมรับธรรมชาติของความจริงที่มีทั้งสองแบบตามแนวคิดของนักปรัชญาทั้งสองกลุ่ม

ดังนั้นประเด็นการโต้แย้งทางวิชาการที่ว่าวิธีการเชิงปริมาณหรือเชิงคุณภาพวิธีการใดมีความถูกต้องเหมาะสมสำหรับนำไปใช้ในกระบวนการแสวงหาความรู้ความจริงมากกว่ากัน ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะโต้แย้งถกเถียง หรือทำสงครามทางความคิดอีกต่อไป นักวิธีการวิจัยควรพึงระวังและระลึกไว้เสมอว่า การยึดติดอยู่กับกระบวนทัศน์หรือวิธีการสำหรับใช้ในการแสวงหาความรู้ความจริงแบบใดแบบหนึ่งมากเกินไปอาจทำให้นักวิจัยพลาดโอกาสดีๆ
ในการทำความเข้าใจและเลือกวิธีอื่นๆ ที่อาจมีความเหมาะสมกับบริบทการสืบค้นมากกว่า หรืออาจมีส่วนส่งเสริมวิธีการที่ตนเองใช้อยู่ให้มีความถูกต้องและน่าเชื่อถือยิ่งขึ้น นอกจากนี้การที่นักวิจัยยึดติดอยู่กับวิธีการแสวงหาความรู้ความจริงแบบใดแบบหนึ่งมากเกินไป เป็นอุปสรรคสำคัญยิ่งที่คอยจำกัดความคิด มุมมอง ตลอดจนจินตนาการเชิงสร้างสรรค์ของนักวิจัยให้วนเวียนอยู่กับกรอบแนวคิดและแบบแผนปฏิบัติเดิมๆ ไม่สามารถเข้าถึงประเด็นปัญหาของการวิจัยได้ด้วยมุมมองใหม่ๆ