การจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่ (New Public Governance: NPG): แนวคิดและการประยุกต์ใช้ในการจัดการปกครองท้องถิ่น
คำสำคัญ:
การจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่, การจัดการปกครองท้องถิ่น, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทคัดย่อ
การจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่ (NPG) เป็นอีกหนึ่งแนวคิดในการจัดการภาครัฐที่มี การกล่าวถึงในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เมื่อโลกได้เข้าสู่ศตวรรษที่ 21 ภาคส่วนต่าง ๆ ทั้งเอกชน ภาคประชาสังคม ชุมชน ท้องถิ่น และองค์กรอื่น ๆ ที่มิใช่เฉพาะแต่องค์กรของรัฐเท่านั้น ได้มีบทบาทในกิจกรรมสาธารณะมากขึ้น ถึงแม้ว่า NPG จะไม่ได้เข้าไปแทนที่แนวคิดการจัดการภาครัฐในรูปแบบเดิม ๆ ที่เคยมีอยู่ แต่ก็เป็นแนวคิดที่น่าจับตามองเพราะมีการขยายตัวอย่างมากในช่วงที่ผ่านมาและได้มีการนำแนวคิด NPG มาประยุกต์ใช้ในการจัดการปกครองท้องถิ่นเพื่อให้เกิดการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนในท้องถิ่น อันจะเป็นการตอบสนองต่อการแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืนสืบไป วัตถุประสงค์ของบทความนี้ คือ 1) เพื่อนำเสนอถึงแนวคิดและที่มาเกี่ยวกับการจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่ 2) เพื่อนำเสนอถึงแนวทางและวิธีการในการประยุกต์ใช้แนวคิดการจัดการปกครองสาธารณะแนวใหม่ในการจัดการปกครองท้องถิ่น
จากบทความนี้ทำให้ทราบว่า NPG เป็นเครื่องมือเชิงมโนทัศน์ที่จะช่วยขยายความเข้าใจต่อการเปลี่ยนแปลงที่หลากหลายของสังคมโลก ความซับซ้อนของปัญหาและความต้องการ ที่ทุกภาคส่วนต้องเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการ ดังนั้น การประยุกต์ใช้ NPG ในการจัดการปกครองท้องถิ่นจึงเป็นการเปิดโอกาสให้เกิดความร่วมมือกันของทุก ๆ ภาคส่วนในท้องถิ่นมามีส่วนร่วมในกระบวนการนโยบายและการส่งมอบบริการสาธารณะหรือกิจกรรมสาธารณะอื่น ๆ ได้ เพื่อเป็นการเสริมสร้างสร้างพลังอำนาจและความเข้มแข็งให้กับประชาชนและท้องถิ่นต่อไป
References
Ewalt, J. A. G. (2001). Theories of Governance and New Public Management: Links to Understanding Welfare Policy Implementation. Paper prepared for presentation at the Annual Conference of the American Society for Public Administration, Newark, New Jersey, March 12.
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons?. Public Administration. 69: Spring pp.3 - 19.
Kennett, P. (2010). Global Perspectives on Governance. In The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. Stephen P. Osborne (ed.). London: Routledge.
Kooiman, J. (1999). Social-political Governance: Overview, Reflections and Design. Public Management Review. 1(1).
Loffler, E. (2005). Governance and Government: Networking with External Stakeholders. in Public Management and Governance. Tony Bovaird and Elke Loffler (eds.) London: Taylor & Francis Group.
Osborne, S. P. (2010). Introduction: The (New) Public Governance: A Suitable Case for Treatment?. In The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. Stephen P. Osborne (ed.). London: Routledge.
Ouchi, W. (1979). Markets, Bureaucracies and Clans. Administrative Science Quarterly. Vol. 25.
Pestoff, V. (2010). New Public Governance, Co-production & Third Sector Social Services. Institute of Civil Society Studies, Ersta Skondal University Collage, Stockholm, Sweden.
Peters, B. G. (2010). Meta-governance and Public Management. In The New Public Governance?: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance. Stephen P. Osborne (ed.). London: Routledge.
Rhodes, R. A. W. (1997). Understanding governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Open University Press, Buckingham.
Rosenbloom, D. H. & Robert, S. K. (2005). Public Administration: Understanding Management, Politics, and law in the Public Sector. Singapore: McGraw-Hill.
Wilson, W. (2007). The study of administration. in Shafritz, Jay, M. & Hyde, Albert, C. Classics of Public Administration. Wadsworth: Cengage Learning.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
