สภาพปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดสู่การเป็นวัดสีเขียว

ผู้แต่ง

  • โสภา คำไวย์ สาขาวิชานวัตกรรมการจัดการสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์
  • สุนทรี จีนธรรม วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จังหวัดปทุมธานี
  • ประภาพร ชุลีลัง วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จังหวัดปทุมธานี

คำสำคัญ:

การจัดการสิ่งแวดล้อม, วัดสีเขียว

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดสู่การเป็นวัดสีเขียว และ 2) เปรียบเทียบสภาพปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดกับเกณฑ์วัดสีเขียว โดยใช้วิธีวิจัยแบบผสม โดยกำหนดประชากรและกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยตามระยะการวิจัย แบ่งออกเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สภาพปัญหาของการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดสู่การเป็นวัดสีเขียว และระยะที่ 2 เปรียบเทียบสภาพปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดกับเกณฑ์วัดสีเขียว ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ เจ้าคณะอำเภอ 11 อำเภอของจังหวัดชลบุรี จำนวน 11 รูป เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีวิเคราะห์เนื้อหา และสถิติร้อยละ

ผลการวิจัยพบว่า

  1. สภาพปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดในจังหวัดชลบุรี พบดังนี้ 1) ปัญหาด้านความสะอาด ความเป็นระเบียบ และการจัดการพื้นที่ที่ถูกหลักสุขาภิบาล 2) ปัญหาด้านพื้นที่สีเขียว รวมถึงการบำรุงรักษาต้นไม้ให้มีปริมาณมาก 3) ปัญหาด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมยังไม่ครอบคลุม ส่งผลให้วัดเป็นแหล่งสะสมมลพิษ รวมถึงการจัดการขยะมูลฝอย น้ำเสีย กลิ่น ควันธูป เมรุเผาศพ ส่วนมลพิษทางเสียง เช่น การจัดกิจกรรมหรืองานประเพณี และมหรสพในวัด เป็นต้น 4) ปัญหาด้านการรณรงค์ส่งเสริมความรู้ด้านสุขอนามัยและสิ่งแวดล้อม ไม่มีการรณรงค์ลดมลพิษในการจัดพิธีกรรมต่าง ๆ และ 5) ปัญหาด้านการมีส่วนร่วมของชุมชนกับวัด โดยวัดไม่สามารถขับเคลื่อนได้ ถ้าไม่มีคนในชุมชนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน
  2. การเปรียบเทียบสภาพปัญหาการดำเนินงานการจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดในจังหวัดชลบุรี ในภาพรวมเปรียบเทียบกับเกณฑ์วัดสีเขียว พบว่า อยู่ในระดับน้อย ซึ่งทำได้เพียงร้อยละ 34.76  โดยแยกเป็นรายด้าน พบว่า ด้านศาสนบุคคล อยู่ในระดับปานกลาง ร้อยละ 69.70  ด้านศาสนวัตถุ อยู่ในระดับน้อย ร้อยละ 35.86  และด้านศาสนธรรม อยู่ในระดับน้อยที่สุด ร้อยละ 19.09 ตามลำดับ

 

คำสำคัญ:  การจัดการสิ่งแวดล้อม,  วัดสีเขียว 

 

References

สุรเดช ดวงทิพย์สิริกุล และคณะ. (2556). โครงการสำรวจสุขภาวะผู้สูงอายุไทย ปี 2556. นนทบุรี: กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข.
เดชา บัวเทศ และนิเทศ สนั่นวารี. (2558). รูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมในวัดเพื่อการดูแลสุขภาพพระสงฆ์ จังหวัดสระบุรี. ธรรมทรรศน์. 15(2), 77-85.
นภาพร ทรัพย์โสภา. (2551). การบริหารจัดการวัดเพื่อพัฒนาด้านสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษา:
วัดท่าการ้อง จังหวัดพระนครศรีอยุธยาและวัดชลประทานรังสฤษฏ์ จังหวัดนนทบุรี. การศึกษาค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
พระประเสริฐ เพชรโสม และคณะ. (2558). การใช้เกณฑ์วัดสีเขียว: ความรู้ เจตคติ และความ
พึงพอใจต่อเกณฑ์วัดสีเขียว. วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษา-สสศท. 6(12), 119-127.
วินัย วีระวัฒนานนท์. (2555). สิ่งแวดล้อมศึกษา. กรุงเทพฯ: โอ เอส พร๊นติ้งเฮ้าส์.
วินัย วีระวัฒนานนท์. (2553). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ:
สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน.
สุกัลยา โหราเรือง. (2560). พระพุทธศาสนากับการแก้ปัญหาทางนิเวศวิทยาอย่างยั่งยืน. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร. 12(1), 223-235.
สุริชัย หวันแก้ว (2553). สี่องค์กรเพื่อสิ่งแวดล้อมศึกษา การเรียนรู้เพื่อความพอเพียง. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

31-08-2020