จิตตปัญญาศึกษา : แนวคิด แนวปฏิบัติสู่การพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียน
คำสำคัญ:
จิตตปัญญาศึกษา, แนวคิด, คุณลักษณะอันพึงประสงค์บทคัดย่อ
จิตตปัญญาศึกษาพัฒนามาจากแนวคิดดั่งเดิมของศาสนาพุทธและแนวคิดเชิงวิทยาศาสตร์เป็นแนวคิดยุคสมัยใหม่ ที่นำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนามนุษย์ ซึ่งเป็นกระบวนการเรียนรู้ที่มุ่งเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานจากภายในตนเองให้เกิดความรู้ ความเข้าใจตนเอง ผู้อื่น มีจิตสำนึกต่อสังคม ผ่านการฝึกปฏิบัติกิจกรรมที่หลากหลาย จิตตปัญญาศึกษามีความสำคัญต่อการพัฒนาตนเอง พัฒนาผู้เรียนและพัฒนาการเรียนการสอนของครู โดยมีหลักการที่สำคัญคือ การเรียนรู้จากการปฏิบัติและนำมาพิจารณาด้วยใจอย่างใคร่ครวญตลอดจนส่งเสริมการตระหนักรู้ ให้คนเกิดความรักเมตตากรุณาต่อกัน โดยมีเป้าหมายคือการพัฒนาตนเองให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ กิจกรรมของจิตตปัญญาศึกษาสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการเรียนรู้สู่การปฏิบัติเพื่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมผู้เรียนได้เป็นอย่างดี เช่น การสวดมนต์ การแผ่เมตตา การนั่งสมาธิ การเดินจงกรม การบันทึกการเรียนรู้ สุนทรียสนทนา การวาดรูป งานประดิษฐ์ งานจิตอาสา และการมีสติกับการทำงาน เป็นต้น ดังนั้น ครูและบุคลากรทางการศึกษาสามารถนำกิจกรรมเหล่านี้มาประยุกต์ใช้ในการกระตุ้นความคิดและพัฒนาความงอกงามทางจิตใจของผู้เรียน ซึ่งจะส่งผลทำให้เกิดการพัฒนาความคิดและการปฏิบัติเพื่อการเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ในสังคมให้ดีขึ้นตลอดจนนำไปสู่การพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียน
References
ฆนัท ธาตุทอง. (2552). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่เน้นกระบวนการเรียนรู้ แบบจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะทางปัญญาตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒ ระดับอุดมศึกษาของประเทศไทย. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
จิรัฐิกาล พงศ์ภคเธียร. (2550). การวิจัยและการพัฒนาจิตตปัญญาศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2553). จิตตปัญญาศึกษา: การเรียนรู้สู่จิตสำนึกใหม่. กรุงเทพฯ: แปลนพริ้นติ้ง.
จุมพล พูลภัทรชีวิน. (2548). วิถีปฏิบัติ 7 ประการเพื่อเข้าสู่ทางจิตวิญญาณ. เอกสารประกอบการประชุมจิตวิวัฒน์ ครั้งที่ 26. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
ชลลดา ทองทวี และคณะ. (2550). รายงานผลการดำเนินงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยและจัดการความรู้จิตตปัญญา. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ และศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และคณะ. (2550). รายงานโครงการวิจัยเพื่อพัฒนาชุดการเรียนรู้การอบรมและกระบวนการด้านจิตตปัญญาศึกษา. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ธนา นิลชัยโกวิทย์. (2551). การเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงและจิตตปัญญาศึกษา Transformative Learning and Contemplative Education. ใน จิตตปัญญาศึกษา: การศึกษาเพื่อการพัฒนามนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประเวศ วะสี. (2550ก). ระบบการเรียนรู้ใหม่ไปให้พ้นวิกฤตแห่งยุคสมัย. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.
ประเวศ วะสี. (2550ข). มหาวิทยาลัยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล และแผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
ปราณี อ่อนศรี. (2557). จิตตปัญญาศึกษา : การศึกษาเพื่อการพัฒนามนุษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารพยาบาลทหารบก. 15(1): 7-11.
พงษธร ตันติฤทธิศักดิ์ และคณะ. (2552). รายงานผลการดำเนินงานฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัยเชิงปฏิบัติการจิตตปัญญาศึกษา. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
พลวัต วุฒิประจักษ์. (2553). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาจิตตปัญญาศึกษาสำหรับนักศึกษาครูเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พัชรินทร์ รุจิรานุกูล, จันทร์ชลี มาพุทธ และสุวิชัย โกศัยยะวัฒน์. (2561). การพัฒนาแผนการเรียนรู้แบบจิตตปัญญาศึกษาเพื่อสร้างเสริมคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารวิจัยรำไพพรรณี. 12(1): 164-177.
ว. วชิรเมธี. (2555). หนึ่งคนตาย ล้านคนตื่น. (พิมพ์ครั้งที่ 13). นนทบุรี: ปราณ พับลิชชิ่ง.
วรภัทร์ ภู่เจริญ. (2552). Dialogue คิดลงสู่ใจไหล....เป็นปัญญา. กรุงเทพฯ: อริยชน.
วิจักขณ์ พานิช. (2548). การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ. ในจิตผลิบาน. โครงการจิตวิวัฒน์. มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์ สนับสนุนโดยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). กรุงเทพฯ: อัมรินทร์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2551). ชุดความรู้การอบรมกระบวนการแนวจิตตปัญญาศึกษา ชุมชนแห่งการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม.
อัคพงศ สุขมาตย์. (2553). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสรางคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ตามแนวคิดจิตตปญญาศึกษา. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา. (2546). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนการบูรณาการคุณค่า ของความเป็นมนุษย์โดยอิงแนวคิดการเรียนรู้จากการหยั่งรู้ด้วยตนเอง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 พระมหาสายัณห์ เปมสีโล
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์