มุมมองที่เปลี่ยนไปจากยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลง: การศึกษาแบบเรียนรวมในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การเปลี่ยนแปลง, การศึกษาแบบเรียนรวม, ประเทศไทยบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการตกผลึกทางประสบการณ์การทำงานด้านการศึกษาแบบเรียนรวม ของผู้เขียน และเป็นการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องของการจัดการศึกษาแบบเรียนรวม ในประเทศไทยและต่างประเทศ ด้วยการอธิบายในเชิงปริทรรศน์ที่สะท้อนถึงพัฒนาการของ หลักการศึกษาที่มีนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษจำเป็นรวมอยู่ในระบบตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โดยบทความนี้ ได้อธิบายวิวัฒนาการของการศึกษาแบบเรียนรวมในประเทศไทย โดยที่ยุคสมัย ที่เปลี่ยนแปลงเป็นตัวแปรที่ส่งผลให้มุมมองต่อการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมเปลี่ยนไป โดยมีกฎหมายรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติต่าง ๆ และนโยบายทางการศึกษา ความเคลื่อนไหวของสื่อมวลชนไทย การศึกษาวิจัยของนักวิชาการทางการศึกษาไทย เป็นสถาบันหลักในการร่วมขับเคลื่อน ให้สังคมเข้าใจว่า หากทุกภาคส่วนเข้าใจเจตนารมณ์ของการศึกษาแบบเรียนรวม จะมีส่วนผลักดัน ให้การอยู่ร่วมกันของนักเรียนทุกคนในโรงเรียนมีความเป็นกัลยาณมิตร เกิดความผาสุกจาก ความเข้าใจธรรมชาติของความแตกต่างและก่อให้เกิดการยอมรับซึ่งกันและกันในฐานะสมาชิก ของสังคมนั้น
เอกสารอ้างอิง
เบญจา ชลธาร์นนท์. (2544). การศึกษาแบบเรียนรวม. เอกสารประกอบการสอนรายวิชาการศึกษาแบบเรียนรวม. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง กำหนดประเภทและหลักเกณฑ์ของคนพิการทางการศึกษา พ.ศ. 2552. ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 126 ตอนพิเศษ 80ง (8 มิถุนายน2552).
ดารณี อุทัยรัตนกิจ และคณะ. (2546) การจัดการเรียนรวมในโรงเรียนและการพัฒนาของครูเพื่อการเรียนรู้สูงสุดของนักเรียน. กรุงเทพฯ: โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ผดุง อารยะวิญญู และวาสนา เลิศศิลป์. (2551). การเรียนรวม. กรุงเทพฯ: ห้างหุ่นส่วนจำกัด เจ.เอ็น.ที.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 116 ตอนที่ 47ก (19 สิงหาคม 2542).
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. ราชกิจจานุเบกษา ฉบับกฤษฎีกา. เล่มที่ 119 ตอนที่ 123ก (19 ธันวาคม 2545).
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. ราชกิจจานุเบิกษา. เล่ม 134 ตอนที่ 40ก (6 เมษายน 2560).
สุภัสสรา จตุโชคอุดม ณัฐธยาน์ เชาว์เฉลิมกุล ชนิดา มิตรานันท์ และชีวัน เขียววิจิตร. (2565). แนวโน้มการจัดการศึกษาเรียนรวมในประเทศไทยและปัจจัยสู่ความสำเร็จ. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษาพิเศษ. 11(1): 17-34.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). การติดตามและประเมินผลการจัดการศึกษาเรียนรวมสำหรับเด็กพิการและเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 - 2580. (ฉบับประกาศราชกิจจานุเบกษา). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
เสริมทรัพย์ วรปัญญา. (2565) สามทศวรรษหลังจากปฏิญญาซารามังกา: ความคืบหน้าของการนํานโยบายสู่การปฏิบัติในสถานศึกษาแบบเรียนรวมในประเทศไทยตามกรอบโครงสร้างซีท (SEAT FRAMEWORK) ด้วยวิธีการวิเคราะห์อภิมาน (META-ANALYSIS). วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 11(6): 250 - 266.
Anastasiou, D., Kauffman, J. M., & Di Nuovo, S. (2015). Inclusive education in Italy: description and reflections on full inclusion. European Journal of Special Needs Education. 30(4): 429 - 44.
Arduin, S. (2015). A review of the values that underpin the structure of an education system and its approach to disability and inclusion. Oxford Review of Education. 41(1): 105 - 121.
Berger, I. E., Cunningham, P. H., & Drumwright, M. E. (2007). Mainstreaming corporate social responsibility: Developing markets for virtue. California management review. 49(4): 132 - 157.
Education 2030. (UNESCO). Unstat Metadata ตัวชี้วัด 1 ตัวชี้วัด 2 Equitable Quality Education: A Precondition for Sustainable Development (Education International).
Clark, C. Dyson, A., Millward, A. & Robson, S. (1999). Theories of Inclusion, Theories of Schools: deconstructing and reconstructing the 'inclusive school'. British Educational Research Journal. 25(2): 157 - 177.
Hartmann, E. S. (2016). Understanding the everyday practice of individualized education program team members. Journal of Educational and Psychological Consultation. 26(1): 1 - 24.
Ishwar Desai, I. (2007). Inclusive education: Moving from theory to practice. A Paper Prepared for The First National Convention on Inclusive Education. Bangkok: Srinakharinwirot University.
Fitch, F. (2003). Inclusion, exclusion, and ideology: Special education students' changing sense of self. The Urban Review. 35(3): 233 - 252.
Gordon, S. (2006). Making sense of the inclusion debate under IDEA. B.Y.U. Education and Law Journal. 2006(1): 189 - 191.
Grenot-Scheyer, M. (1996). The Inclusive Classroom. Professional's Guide. Teacher Created Materials, 6421 Industry Way, Westminster, CA 92683.
Jones, R. L. (1984). Attitudes and Attitude Change in Special Education: Theory and Practice. The Council for Exceptional Children, 1920 Association Dr., Reston, VA 22091.
Kiuppis, F., & Peters, S. (2014). Inclusive education for all as a special interest within the comparative and international education research community. Annual Review of Comparative and International Education 2014.
Karten, T. J. (2015). Inclusion strategies that work: Research-based methods for the classroom. Corwin Press.
Lupart, D., & Webber, C. (2010). Shkilna reforma v Kanadi: perekhid vidrozdilnykh systemosvity do inkliuzyvnykh shkil. Defektolohiia. 1,6-11.
Mallick, U., & Sheesh, K. S. (2013). Perspectives of students and parents about mainstreaming education for children with special needs in Bangladesh. Asian Journal of Inclusive Education. 1(1): 17-30.
Moore, E. (2003). Perspectives on educational provision amongst students with a special educational need, their parents and their teachers: A case study of advocacy, to determine Its effectiveness in facilitating self-determination, for students with a special education need in a mainstream secondary school. (Doctoral dissertation, University College Dublin).
Opertti, R., Walker, Z., & Zhang, Y. (2013). Inclusive education: From targeting groups and schools to achieving quality education as the core of EFA. The SAGE Handbook of Special Education: Two Volume Set, 1, 149.
Price, et. al., (2001). Collaborative Teaching special education for inclusive classroom. [Online], Available: www.Parrot publishing.com. (2024, 20 June).
Shore, K. (2013). Mainstreaming special education students: The parents’ role. Australia: Wiltshire.
Sandkull, O. (2005). Strengthening Inclusive Education by Applying a Right- based Approach to Education programming. [Online], Available: www.unescobkk.org/fileadmin/ (2008, 10 May).
Stubbs, S. (2002). Inclusive education: Where there are few resources. Greenland, Norway: The Atlas-Alliance.
Sustainable Development Solutions Network. (SDSN). (2014). Indicators and a monitoring framework for sustainable development goals - launching a data revolution for the SDGs. (July), 233. [Online], Available: http://unsdsn.org/wp- on tent/uploads/2015/05/150612-FINALSDSN-Indicator- Report1.pdf (2024, 15 June).
UNESCO, E. F. A. (2010). Global monitoring report 2010; Reaching the marginalized. Pans: UNESCO.
UNESCO. (1990). World Declaration on Education for All. Jomtien, Thailand .
UNESCO. (1994). The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Needs Education. [Online], Available: http://www.unesco.org/education/pdf/. (2024, 09 June).
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 เสริมทรัพย์ วรปัญญา, อภิสรรค์ ภาชนะวรรณ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์