ประสิทธิภาพความรับผิดชอบต่อสังคมของมหาวิทยาลัยราชภัฏ

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เสนอการวัดประสิทธิภาพความรับผิดชอบต่อสังคมของมหาวิทยาลัย โดยใช้วิธีเส้นล้อมกรอบข้อมูล (Data Envelopment Analysis : DEA) ด้วยแบบจำลอง BCC (Banker, Charnes & Cooper, 1984) ใช้ปัจจัยผลิตสองชนิด คือ งบประมาณแผ่นดินต่อหัวนักศึกษา และจำนวนบุคคลากรรวม ผลผลิตแปดชนิด คือ ประสิทธิภาพการใช้จ่ายงบประมาณ (ฉันธะ จันทะเสนา, 2561) และอีก 7 ชนิดจากปัจจัยความรับผิดชอบต่อสังคมของ จอย ทองกล่อมสี (2555) เก็บข้อมูลจากนักศึกษา และบุคลากรของมหาวิทยาลัยราชภัฏ 9 แห่งในภาคกลาง

            ผลการศึกษา พบว่า มหาวิทยาลัยที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด คือ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง และมหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี การศึกษาในอนาคตเสนอให้ศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏทั้งหมด เพื่อจะได้ทราบถึงประสิทธิภาพที่แท้จริงของมหาวิทยลัยราชภัฏแต่ละแห่ง