พุทธสมัญญานาม: กลวิธีการตั้งพระนามและอิทธิพลของพระนามในยุคปัจจุบัน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีวัตถุเพื่อศึกษาพุทธสมัญญานามที่นำมาใช้เรียกพระพุทธเจ้า กลวิธีการตั้งพระนามและอิทธิพลของพุทธสมัญญานามในยุคปัจจุบัน พร้อมอรรถาธิบายความหมายเชิงพระจริยาวัตร
จากการศึกษาในคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา พบว่ามี 32 พุทธสมัญญานาม คือ พุทฺธ ทสพล สตฺถุ สพฺพญฺญู มุนินฺท ทวิปฺปทุตฺตม ภควนฺตุ นาถ จกฺขุมนฺตุ องฺคีรส มุนิ โลกนาถ อนธิวร มเหสิ วินายก สมนฺตจกฺขุ สุคต ภูริปญฺญ
มารชิ นรสีห นรวร ธมฺมราชา มหามุนิ เทวเทว โลกครุ ธมฺมสฺสามิ ตถาคต สยมฺภู สมฺมาสมฺพุทฺธ วรปญฺญ นายก ชิน และพระนามเฉพาะของพระพุทธเจ้าพระองค์ปัจจุบันมี 7 พระนาม ดังนี้ สกฺก สิทฺธตฺถ สุทฺโธทนิ โคตม สกฺยสีห สกฺยมุนิ อาทิจฺจพนฺธุ เป็นพระสมัญญานามที่พระพุทธองค์ทรงขนานพระนามเองบ้าง ผู้อื่นขนานพระนามให้บ้าง พระสมัญญานามทั้งหมดมีความหมายในเชิงพระจริยาวัตรได้ทั้ง 3 ประการ คือ 1) พุทฺธตฺถจริยา คือการบำเพ็ญประโยชน์ในฐานะพระพุทธเจ้า เช่น พุทฺธ ธมฺมราชา 2) โลกตฺถจริยา คือการบำเพ็ญประโยชน์ต่อโลก เช่น สตฺถุ โลกนาถ และ 3) ญาตตฺถจริยา คือการบำเพ็ญประโยชน์ต่อพระญาติ เช่น สกฺก โคตม และพุทธสมัญญานามมีอิทธิพลต่อการขนานพระนามของพระมหากษัตริย์ เช่น พุทฺธ ธมฺมราช โลกนาถ ราชทินนามสมณศักดิ์ของพระสงฆ์ไทย เช่น พุทฺธ โลกนาถ มหามุนิ เป็นต้น นามของพระพุทธรูป เช่น ทสพล นามพุทธศาสนสถาน เช่น พุทฺธ ชิน ตลอดถึงการตั้งชื่อพุทธศาสนิกชน ทั่วไป เช่น พุทฺธ ชิน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
เอกสารอ้างอิง
กฤตนันท์ ในจิต. (2566). คติความเชื่อ เรื่อง สมเด็จพระจักรพรรดิราช ที่ปรากฏในพระนามพระราชโอรส
พระราชธิดา รัชกาลที่ 5. วารสารวิชาการสถาบันอยุธยาศึกษา, 15(2).
กรมศิลปากร. (2542). ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนาภิเษก เล่มที่ 5. กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์.
ดนัย ไชยโยธา. (2543). 53 พระมหากษัตริย์ไทย ธ ทรงครองใจไทยทั้งชาติ. โอเดียนสโตร์.
บุญเลิศ วิวรรณ์. (2553). การวิเคราะห์พระสมัญญานามของพระพุทธเจ้าในคัมภีร์พระพุทธศาสนาและในวรรณคดีพระพุทธศาสนา. [วิทยานิพนธ์ไม่ได้ตีพิมพ์]. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย ภาควิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2532). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 6.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2553). พจนานุกรมเพื่อศึกษาพุทธศาสน์ อธิบายคำศัพท์และแปลความหมาย คำวัด ที่ชาวพุทธควรรู้. ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 24. พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
พระพรหมโมลี (วิลาส ญาณวไร). (2540). มุนีนาถทีปนี. มูลนิธิวัดพระธรรมกาย.
พระมหาไพโรจน์ กุสลญาโณ, และจรูณ ธรรมดา. (2559). อภิธานัปปทีปิกา. ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.
พระมหาสมปอง มุทิโต. (2558). อภิธานวรรณนา. ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.
พระมหาสุขพัฒน์ อนนท์จารย์. (2547). กว่าจะมาเป็นพระพุทธเจ้า 5 พระองค์. ลูก ส. ธรรมภักดี.
พิทูร มลิวัลย์. (2530). มรดกพ่อขุนรามคำแหง. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พินิจ รักทองหล่อ. (2537). ธรรมานุกรมธรรมโฆษณ์. ธรรมสภา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ก. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับภาษาไทย. เล่มที่ 1, 4, 8, 12, 13, 15, 22, 29, 31, 32, 33. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ข. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับภาษาบาลีอักษรไทย. เล่มที่ 4, 8, 14, 15, 25, 29, 30, 33 มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฎราชวิทยาลัย. (2550). วิสุทฺธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสฺส (ปฐโม ภาโค). มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน 2542. นานมีบุ๊คพับลิเคชั่น.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต) ก. (2564). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 64 เอส.อาร์.พริ้น ติ้ง แมส โปรดักส์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต) ข. (2561). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 35 เอส.อาร์.พริ้น ติ้ง แมส โปรดักส์.
สำนักราชเลขาธิการ. (2542). ตำนานพระอารามแลทำเนียบสมณศักดิ์. โรงพิมพ์พิมพ์ไทย สะพานยศเส.
แสง มนวิทูร เปรียญ. (2501). ชินกาลมาลีปกรณ์. กรมศิลปากร จัดพิมพ์เนื่องในโอกาสบูรณโบราณสถาน อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย, ห้างหุ้นส่วนจำกัด ศิวพร.