ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ทางสุขภาพเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของบุคลากรทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของประเทศไทย ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ทางสุขภาพเกี่ยวกับ
โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของบุคลากรทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของประเทศไทย
ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 กลุ่มตัวอย่างเป็นของบุคลากรทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของประเทศไทย ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จำนวน 428 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคล แบบวัดความรู้สึกถึงการควบคุมชีวิต แบบวัดการสนับสนุนทางสังคมในองค์การ และแบบวัดความรอบรู้ทางสุขภาพเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าความเบ้ ค่าความโด่ง
การวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุ
ผลการศึกษาพบว่า อำนาจแห่งตน (β = .51, p < .01) และการสนับสนุนทางสังคมในองค์การ
(β = .39, p < .01) สามารถร่วมกันพยากรณ์ความรอบรู้ทางสุขภาพเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019
ของบุคลากรทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของประเทศไทย ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของ
โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ได้ร้อยละ 69 (R2 Adjusted = .69) ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กรมควบคุมโรค. (2564). (18 สิงหาคม 2564). สถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19)
มาตรการสาธารณสุข และปัญหาอุปสรรคการป้องกันควบคุมโรคในผู้เดินทาง. https://ddc.moph.go.th/uploads/files/2017420210820025238.pdf
กรมควบคุมโรค. (2568). (7 มกราคม 2568). โควิด-19 รอบสัปดาห์ ติดเชื้อเพิ่ม 646 ราย ยอมสะสมหลังปีใหม่
พุ่งสูงทะลุ 2,000 ราย. https://cedc.ddc.moph.go.th/news/243
จิราพัชร แสงศรีจันทร์ ปิยะธิดา นาคะเกษียร และรักชนก คชไกร. (2566). ปัจจัยทำนายความรอบรู้ด้านสุขภาพ
ในการดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองของญาติผู้ดูแลในกรุงเทพมหานคร. วารสารพยาบาลกองทัพบก. 24 (2), 152-161. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JRTAN/article/view/256148/179080
ชลอวัฒน์ อินปา และ พิศิษฐ์ ศรีประเสริฐ. (2564). ความชุกและปัจจัยที่สัมพันธ์กับภาวะเครียดและซึมเศร้าในบุคลากรทางการแพทย์ โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชในช่วงการแพร่ระบาดโรค
COVID-19. เชียงรายเวชสาร. 13 (2). 153-165. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/crmjournal/article/view/250738/170271
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการสร้างเครื่องมือวิจัย : แนวทางการนำไปใช้อย่างมืออาชีพ. อมรการพิมพ์.
ชินตา เตชะวิจิตรจารุ. (2561). ความรอบรู้ทางสุขภาพ กุญแจสำคัญสู่พฤติกรรมสุขภาพและผลลัพธ์สุขภาพที่ดี. วารสารพยาบาลทหารบก. 19. 1-11. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JRTAN/article/view/130366/97803
ธัญญา รอดสุข ศิริมา ธนานันท์ ธารทิพย์ เหลืองตรีชัย บุญรัตน์ ทัศนียไตรเทพ เอนก มุ่งอ้อมกลาง และเกษรินทร์ ศิริชวนจันทร์. (2566). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อโควิด 19 แบบกลุ่มก้อนในบุคลากรทางการแพทย์ ระลอกที่ 1 พื้นที่กรุงเทพมหานคร. วารสารสถาบันป้องกันควบคุมโรคเขตเมือง, 7(2). 107 – 126. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/iudcJ/article/view/259436/176584
บุญใจ ศรีสถิตย์นรากูร. (2563). ขนาดอิทธิพล การวิเคราะห์อำนาจ การคำนวณขนาดตัวอย่างที่เหมาะสมโดยใช้โปรแกรม G* Power. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปุณณา สังสุวรรณ ศรัณย์ พิมพ์ทอง อังศินันท์ อินทรกำแหง และ วรากร ทรัพย์วิระปกรณ์. (2567). ความรอบรู้โรค Covid-19 การรับรู้การแพร่ระบาดของข้อมูลข่าวสาร และปัจจัยด้านสังคมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการจัดการความเครียดวิถีใหม่ของบุคลากรทางการแพทย์. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 30 (2). 76-93. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BSRI/article/view/272496/184324
ศตวรรษ อุดรศาสตร์ ปลมา โสบุตร์ นวลปราง เห็มนุช และ ธนพล บรรดาศักดิ์. (2566). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรอบรู้ด้านสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและสุขภาวะ. 27 (2). 258-273. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/HCUJOURNAL/article/view/263495/180334
ศรัณย์ พิมพ์ทอง. (2564). การพัฒนาเครื่องมือวัดในการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์. บริษัท บุ๊คพลัส พับลิชชิ่ง.
ศิริรัตน์ สอนเทศ นันทพร แสนศิริพันธ์ และ จิราวรรณ ดีเหลือ. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรอบรู้ด้านสุขภาพบิดาในผู้จะเป็นบิดา. พยาบาลสาร. 48 (4). 217- 229. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/view/253093/173874
อนงค์นุช สุจิรารัตน์ ภณศา วงศาศิริภัทร เจริญสุข อัศวพิพิธ ไกรณญา เมธานวกิจไพศาล และรรณรัตน์ พงศ์พิรุฬห์. (2567). ภาวะสุขภาพของบุคลากรทางการแพทย์ช่วงสถานการณ์ระบาด ของโรคติดเชื้อไวรัส โคโรน่า 2019 (COVID-19) ในสถาบันบำราศนราดูร. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 18 (3), 132–142. https://doi.org/10.14456/jbidi.2024.13
อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2560). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวัดความรอบรู้ด้านสุขภาพของคนไทย (รายงานฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อินทนิล เชื้อบุญชัย สิริกร สุธวัชณัฐชา และ วราทิพย์ แก่นการ. (2565). ผลของโปรแกรมการสนับสนุนทางสังคมร่วมกับการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อความเครียด และพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ในจังหวัดอุบลราชธานี. ศรีนครินทร์เวชสาร. 37 (3). 254 – 260. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/SRIMEDJ/article/view/254059/179601
ภาษาอังกฤษ
Figueroa, C. A., et al. (2024). The relationship between barriers to physical activity and depressive symptoms in community-dwelling older adults: A cross-sectional study. Social Science & Medicine, 314, 115418. https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2023.115418
Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, R. (2014). Multivariate Data Analysis. (7th ed.).
New Jersey: Pearson Educational, Inc.Lachman, & Weaver (1998)
Lachman, M. E., & Weaver, S. L. (1998). Sociodemographic variations in the sense of control by
domain: findings from the MacArthur studies of midlife. Psychology and aging,
(4), 553.
Lachman, M. E., & Weaver, S. L. (1998). The sense of control as a moderator of social class
differences in health and well-being. Journal of personality and social psychology, 74(3),763.
Nutbeam, D. (2000). Health literacy as a public health goal: A challenge for contemporary health education and communication strategies into the 21st century. Health Promotion International, 15(3), 259–267. https://doi.org/10.1093/heapro/15.3.259
Polito, V., Barnier, A. J., & Woody, E. Z. (2013). Sense of Agency Rating Scale (SOARS) [Database record]. APA PsycTests. https://doi.org/10.1037/t27409-000
Polito, V., & Kirsch, I. (2013). Developing the Sense of Agency Rating Scale (SOARS): An empirical measure of agency disruption in hypnosis. Consciousness and Cognition, 22(3),
–696. https://doi.org/10.1016/j.concog.2013.04.003
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment
of criterion-referenced, test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2,
-60.
Tapal, A., Oren, N., Dar, R., & Eitam, B. (2017). The sense of agency scale: A measure of consciously perceived control over one's mind, body, and the immediate environment. Frontiers in Psychology, 8, 1552. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2017.01552
Thoits, P. A. (1982). Conceptual, methodological, and theoretical problems in studying social support. Journal of Health and Social Behavior, 23(2), 145–159. https://doi.org/10.2307/2136403
Ugurlu, M., & Uctu, A. K. (2023). The relationship of the prenatal distress with health literacy
and health perception of pregnant women. Iranian Journal of Public Health, 52(9), 1917–1924. https://doi.org/10.18502/ijph.v52i9.13573
Ward, M. M. (2013). Sense of control and self-reported health in a population-based sample
of older Americans: Assessment of potential confounding by affect, personality, and social support. International Journal of Behavioral Medicine, 20 (1), 140–147. https://doi.org/10.1007/s12529-011-9218-x
World Health Organization. (2025, January 19). COVID-19 dashboard [Data set]. World Health Organization. https://covid19.who.int
