แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาไทยด้านการฟัง และด้านการพูดของนักเรียนปฐมวัยในโรงเรียนระบบสองภาษา: กรณีศึกษา โรงเรียนบ้านฮาลาบาลา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ผู้วิจัยออกแบบการวิจัยโดยใช้กรณีศึกษา มีวัตถุ ประสงค์การวิจัยเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาไทยด้านการฟัง และด้านการพูดของนักเรียนปฐมวัยใน โรงเรียนระบบสองภาษา (ไทย - มลายู) แบบประยุกต์  ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือ ผู้อำนวยการโรงเรียนจำนวน  1 คน ครูวิชาการ ฝ่ายปฐมวัยจำนวน 1 คน และครูผู้สอนระดับปฐมวัยจำนวน 8 คน รวมทั้งสิ้นจำนวน 10 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการเลือกแบบ เจาะจงจากโรงเรียนบ้านฮาลาบาลา (นามสมมุติ) เครื่องมือที่ใช้ใน การวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างเก็บรวบรวม ข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลแบบวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่าแนวทางการ พัฒนาทักษะการสื่อสาร ภาษาไทย ด้านการฟัง และด้านการพูดของนักเรียนปฐมวัยในโรงเรียนระบบสองภาษากรณีศึกษาโรงเรียนบ้านฮาลาบาลา นั้นมีการใช้ 1) แผนการจัดประสบการณ์ 2) นิทานสองภาษา และ 3) เพลงสองภาษา นอกจากนี้ มีประเด็น เพิ่มเติมจากขอบเขตงานวิจัยที่ผู้วิจัยได้ศึกษาคือการใช้สื่อประสมและการจัดกิจกรรมสำหรับเด็กปฐมวัย ผลจากการวิจัยนี้สะท้อนให้เห็นว่าแนวทางดังกล่าวมีความเหมาะสมและมีประโยชน์ในการช่วยพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาไทยด้านการฟังและด้านการพูด