การพัฒนารูปแบบการบริหารงานภาครัฐแนวใหม่ (NPM) เพื่อส่งเสริมสมรรถนะความเป็นครูมืออาชีพมุ่งพัฒนาสู่ผู้เรียนโรงเรียนเทศบาล 5 (กระดาษไทยอนุเคราะห์)
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการบริหารงานภาครัฐแนวใหม่ (NPM) เพื่อส่งเสริมสมรรถนะความเป็นครูมืออาชีพมุ่งพัฒนาสู่ผู้เรียน โรงเรียนเทศบาล 5 (กระดาษไทยอนุเคราะห์) กลุ่มเป้าหมาย คือ ครู 32 คน นักเรียน 175 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ แบบทดสอบ แบบสอบถาม แบบประเมิน และแบบบันทึกการถอดบทเรียน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบที และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาข้อมูลพื้นฐานและความต้องการ พบว่า การพัฒนาต้องอาศัยการมีส่วนร่วมของทุกส่วน ส่งเสริมการบริหารงานแบบมืออาชีพ คำนึงถึงหลักความประหยัด ความคุ้มค่า และประสิทธิภาพสูงสุด โดยเร่งส่งเสริมทักษะด้านอาชีพให้มากขึ้นเพื่อนำไปใช้ในการสร้างรายได้ 2) รูปแบบการบริหารงานภาครัฐแนวใหม่ (NPM) เพื่อส่งเสริมสมรรถนะความเป็นครูมืออาชีพมุ่งพัฒนาสู่ผู้เรียนใช้รูปแบบ "EPPPE Model" ประกอบด้วย การสร้างความเป็นเลิศ การพัฒนาครูให้เป็นมืออาชีพ การมีส่วนร่วม การเรียนเชิงรุก และการขยายผล 3) การทดลองใช้โดยการจัดอบรม พบว่า การทดสอบความรู้ก่อนและหลังการอบรมมีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 7.63 และ 17.28 และเมื่อเปรียบเทียบคะแนน พบว่ามีความต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 4) การประเมินผล และปรับปรุงรูปแบบ พบว่า (1) ความรู้ความเข้าใจในการบริหารงานภาครัฐแนวใหม่ (NPM) อยู่ในระดับมาก (2) ประเมินการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางการบริหารงานภาครัฐแนวใหม่ อยู่ในระดับมาก (3) ประเมินสมรรถนะความเป็นครูมืออาชีพ อยู่ในระดับมาก (4) ประเมินทักษะการเรียนรู้ของผู้เรียน อยู่ในระดับมาก (5) ประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ของครูอยู่ในระดับมาก (6) การถอดบทเรียน การเปิดโอกาสให้ทุกฝ่ายเข้ามามีส่วนร่วม ครูและนักเรียนควรแสวงหาความรู้ มีการจัดการเรียนเน้นทักษะกระบวนการคิด การเรียนรู้แบบแผนผังความคิด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
เปรื่อง กิจรัตน์ภร. (2554). การศึกษาการเตรียมความพร้อมของมหาวิทยาลัยราชภัฎในการเข้าประชาคมอาเซียน ปี พ.ศ. 2558. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร.
พรพิชิต สิงห์รัมย์. (2558). การบริหารตามหลักธรรมาภิบาล ในโรงเรียนบ้านศรีภูมิ อำเภอหนองหงส์ จังหวัดบุรีรัมย์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. คณะศิลปศาสตร์และศึกษาศาสตร์. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2556). การจัดการภาครัฐแนวใหม่. กรุงเทพฯ : บพิธการพิมพ์.
สมภพ ดวงชอุ่ม. (2554). สมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. ชลบุรี : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). การจัดอันดับของ IMD มองสถิติและตัวชี้วัดทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักพัฒนาครูและบุคลากรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2557). การพัฒนาสมรรถภาพการจัดการเรียนรู้ของครู. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักพัฒนาระบบบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น. (2558). คู่มือเส้นทางครูมืออาชีพสำหรับครูผู้ช่วย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุนันท์ สีพาย. (2561). คุณลักษณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ ณ ชายขอบใหม่แห่งการเรียนรู้สู่การศึกษา 4.0. ชัยภูมิ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติและมหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2563). คู่มือแนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ พ.ศ. 2563-2565. https://www.ocsc.go.th/sites/default/files/attachment/page/guide_ civilservice_update.pdf
Dweck, Carol S. (2008). Mindset: the new psychology of success. New York : Ballantine Books.
Grpundwater-Smith, S. and Mockler, N. (2009). Teacher Professional Learning in an Age of Compliance. NSW: Springer. DOI: 10.1007/978-1-4020-9417-0
Tichy, N. (2014). Succession: Mastering the Make-or-Break Process of Leadership Transition. New York: Portfolio.