The Integrated Buddhist Public Mind: Systematic Development Model
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The integrated Buddhist public mind is the behavior of altruism by refraining from causing damage to public property, maintaining common property, respecting the rights of others to share property with as focusing on giving non-intrusion and aiming for mutual benefits that combined Buddhist principles in practice, such as the Sangahavatthu IV, Brahmavihara Dhamma IV, Threefold Principles, and the disciples’ social welfare principles based on Buddhist principles. There are 6 phases of the systematic development model, which are preparation, assessment, treatment, practice, evaluation, and feedback.
Article Details
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2546). โครงการวิจัยคุณลักษณะสำคัญของคนไทยที่พึงประสงค์ตามแต่ละช่วงวัย: รายงานผลการศึกษา. เอกสารประกอบการประชุมเรื่องยุทธศาสตร์ของสังคมไทยในการสร้างวิถีการเรียนรู้. วันอังคารที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ณ ห้องกมลทิพย์ โรงแรมสยามซิตี้. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). จอมปราชญ์นักศึกษา : สังเคราะห์ วิเคราะห์ และประยุกต์แนวพระราชดำรัสด้าน การศึกษาและการพัฒนาคน. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ: ซัคเซสมีเดีย.
ชาย โพธิสิตา. (2546). จิตสำนึกต่อสาธารณสมบัติ : แนวคิดทางสังคมและนัยเชิงนโยบาย. วารสารราชบัณฑิตยสถาน 28 (เมษายน-มิถุนายน): 431-448.
ชาย โพธิสิตาและคณะ. (2543). รายงานการวิจัยเรื่องการศึกษาจิตสำนึกของคนไทยต่อสาธารณสมบัติ : กรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร. นครปฐม : สถาบันวิจัยประชากรและสังคมมหาวิทยาลัยมหิดล.
ปฐมมณีโรจน์. (2558). สาธารณะเรื่องง่ายที่เข้าใจยาก. http://www.rsunews.net/Think%20Tank/ TT34/Public.htm
พระธรรมปิฎก. (2558). เด็กนักเรียนยกพวกตีกันเพราะคิดสั้นขาจิตสำนึกต่อส่วนรวม. http://www.budpage. com/b68.shtml.
พระธรรมปิฎก. (2559). เด็กนักเรียนยกพวกตีกัน เพราะคิดสั้นขาจิตสำนึกต่อส่วนรวม. http://www.budpage.com/ba68.shtml
พระพรหมคุณาภรณ์. (2548). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ : บริษัทเอส. อาร์. พริ้นติ้งแมสโปรดักส์.
พระไพศาลวิสาโล. (2544). วิถีสังคมไทยชุดที่4ประชาสังคมและวัฒนธรรมชุมชน. กรุงเทพมหานคร : เรือนแก้วการพิมพ์.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2540). อุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ว.วชิรเมธี. (2554). เธอคือโพธิสัตว์. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
วิชัย วงษ์หญ่. (2554). นวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้สู่ความเป็นพลเมือง. กรุงเทพฯ : อาร์ แอนด์ ปริ้นซ์.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). นวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้สู่ความเป็นพลเมือง. กรุงเทพฯ: อาร์แอนด์ปริ้น,
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2552). การพัฒนารูปแบบการเพิ่มประสิทธิภาพการทำวิจัยในชั้นเรียนของครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 1: กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านหนองกุงวิทยาคาร. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2548). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : คุรุสภาพลาดพร้าว.
Chi, Ti-Nan. (1998). Disappearance of Politics. Tokyo: Tangible intangible Garden City publication.
Kraft. F.N. (1992). Nurturing Social Consciousness Through Church Education. Dissertation Abstracts International.
Oslon, A., Blekher, L., Chesnokova,V. (1999). Public consciousness. http://old.russ.ru/ds/english.htm
Raj, Madhu. (1996). Encyclopedic Dictionary of Psychology and Education. Volume 3 (M-Z) New Delhi : ANMOL Publications PVT.
Sills, D.L. (1972). Leadership International Encyclopedia of the Social Sciences. New York. The Macmillan & The Free Press.