Management Based on Sufficiency Economy Philosophy for Upgrading to Local Sufficiency School under the Municipality

Main Article Content

Sukit Phosirikul
Wichai Janjamroon
Bunchakkrawan Rotbamroe
Wiraporn Songsang
Kotchaphat Sanguankhruea

Abstract

The objectives of the research were study the quality of management based on the philosophy of sufficiency economy for upgrading to local sufficiency school under the municipality, and management guidelines based on the philosophy of sufficiency economy to raise the level to be a local sufficiency school under the municipality. The sample group was 570 school administrators and municipal teachers. The tools used for data collection were questionnaires, and in-depth interviews with 5 administrators of schools with best practices. Data were analyzed by basic statistics and content analysis. The results showed that: The quality of management according to the philosophy of sufficiency economy The overall level is moderate. There are important guidelines that have been used in management; The school sets a vision and encourage stakeholders to participate in the planning and implementation of projects and activities, promote and develop teachers' potential in organizing learning activities according to the philosophy of sufficiency economy through education, training, work visits and building a network of cooperation with other schools, develop core teachers to be speakers to disseminate knowledge to other schools, encourage students to learn and practice from a variety of learning activities, and continuously follow up and evaluate performance.

Article Details

How to Cite
Phosirikul, S. ., Janjamroon, W. ., Rotbamroe, B. ., Songsang, W. ., & Sanguankhruea, K. . (2022). Management Based on Sufficiency Economy Philosophy for Upgrading to Local Sufficiency School under the Municipality. Journal of Intellect Education, 1(4), 14–23. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/263096
Section
Research Article

References

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2559). แนวทางการดำเนินโครงการโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

จันทร์ทิพย์ เจียมพงษ์. (2555). การจัดการศึกษาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของโรงเรียนรัชมังคลาภิเษก. ศรีสะเกษ : มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

ชุติภา บุตรดีวงษ์ และคณะ. (2565). การมีส่วนร่วมกับชุมชนเพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตและอาชีพเกษตรสมัยใหม่ในสถานศึกษา วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 4(3), 1-10.

ทิศนา แขมมณี. (2558). ถอดรหัสปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสู่การสอนกระบวนการคิด. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บรรจงจิตร์ ฉายสันติ์. (2554). การบริหารหลักสูตรที่เน้นปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 1. สุรินทร์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

ปรีชา ไค่นุ่นสิงห์. (2559). การพัฒนาบุคลากรเพื่อรองรับการประเมินสถานศึกษาพอเพียงต้นแบบโรงเรียนบ้านสีสุก อำเภอแก้งสนามนาง จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

ปรียานุช ธรรมปิยา. (2558). การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษา พ.ศ. 2549-2558. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง.

รัชดา ทองสุข. (2552). การรับรู้การบริหารจัดการสถานศึกษาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1 และเขต 2. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

รุ่งทิวา สันติผลธรรม. (2552). การนำเสนอแนวทางการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของสถานศึกษาเอกชน อำเภอเมืองนครสวรรค์จังหวดนครสวรรค์. นครสวรรค์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

สมปอง มาตย์แท่น. (2555). การพัฒนาแนวทางการบริหารจัดการพัฒนาผู้เรียนตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โรงเรียนเทศบาลเมืองมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สัญญา จารุจินดา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการในการน้อมนำแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงสู่การปฏิบัติในโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน. เชียงราย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

สัมฤทธิ์ กางเพ็ง และคณะ. (2565). กระบวนทัศน์การวิจัยเพื่อการพัฒนานวัตกรรมการบริหารและจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 4(2), 61-74.

สัมฤทธิ์ กางเพ็ง สรายุทธ กันหลง และอิทธิกร ขำเดช. (2562). การวิจัยแบบผสมวิธี: กระบวนทัศน์การวิจัยในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 4). มหาสารคาม: อภิชาติการพิมพ์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2558). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 134 ตอนที่ 40 ก 6 เมษายน 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎ.

สุนทร อองกุลนะ. (2547). การนำภูมิปัญญาชาวบ้านมาใช้ในการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นของโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์. อุตรดิตถ์ : สถาบันราชภัฏอุตรดิตถ์.

สุพจน์ ประไพเพชร และคณะ. (2565). โมเดลปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 4(1), 66-67.

อิทธิพัฒธ์ สุวทันพรกุล. (2554). การนำเสนอกลยุทธ์ทางเลือกการบริหารจัดการสถานศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนตามแนวคิดปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงและแนวคิดการจัด การศึกษาเพื่ออาชีพโดยใช้กระบวนการจัดการความรู้. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.