การบริหารความเสี่ยงตามหลักอริยสัจ 4 ของสถานศึกษา สังกัดสำนักเขตการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนก สามัญศึกษา เขต 7
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันของการบริหารความเสี่ยงของสถานศึกษา สังกัดสำนักเขตการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 7 2) เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารความเสี่ยงสังกัดสำนักเขตการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 7 และ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการบริหาร
ความเสี่ยง สังกัดสำนักเขตการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 7 เป็นงานวิจัยแบบผสมผสานวิธีเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่า สภาพการบริหารความเสี่ยงของสถานศึกษาโดยรวมได้ปฏิบัติอยู่ในระดับมาก โดยมีการปฏิบัติมากที่สุดในด้านการประเมินความเสี่ยงตามหลักของสมุทัย รองลงมา คือ ด้านการรายงาน และติดตามผลตามหลักของนิโรธ และน้อยที่สุด คือ ด้านการกำหนดวัตถุประสงค์ตามหลักของทุกข์ ผลการศึกษาแนวทางการบริหารความเสี่ยงตามหลักอริยสัจ 4 โดยรวมพบว่าการบริหารความเสี่ยงจะต้องปฏิบัติอย่างเป็นขั้นตอน ได้แก่ 1) ศึกษาสภาพแวดล้อมภายในโรงเรียน 2) กำหนดวัตถุประสงค์ 3) ระบุความเสี่ยง 4) ประเมินความเสี่ยง 5) ตอบสนองความเสี่ยง 6) กำหนด กิจกรรมควบคุม 7) ข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร 8) ติดตามผลและรายงาน การบริหารความเสี่ยงตามหลักอริยสัจ 4 ของสถานศึกษา สังกัดสำนักเขตการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 7 ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) สถานศึกษามีความเสี่ยง (ทุกข์) 2) โอกาสในการเกิดความเสี่ยง (สมุทัย) 3) การแสวงหาวิธีการป้องกันความเสี่ยง (มรรค) และ 4) ความสัมฤทธิ์ผลในการป้องกันความเสี่ยง (นิโรธ)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธณพร โปมิน และอุทัย กมลศิลป์. (2565). อริยสัจ 4: พุทธวิธีเสริมสร้างการเรียนรู้โดยการแสวงหาความรู้ด้วย ตนเอง. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 7(1), 1-10.
ธัญทิพย์ วิภาพงศ์ศานต์. (2553). ศึกษาการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานตามแนวทางอริยสัจ 4. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธัญญารัตน์ สายใหม่. (2560). การบริหารความเสี่ยงของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ระเบียบ สวนพันธุ์. (2560). การรับรู้การบริหารความเสี่ยงของบุคลากรคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและนโยบายสวัสดิการสังคม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิวัฒน์ ตู้จำนงค์. (2560). รูปแบบการบริหารความเสี่ยงของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
วัฒนะ กัลป์ยาณ์พัฒนกุล. (2560). การบริหารความเสี่ยงเชิงพุทธบูรณาการ. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎี
บัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2565). ERM เครื่องมือสำคัญ: บริหารความเสี่ยงองค์กร. https://www.ftpi.or.th/2015/425
ศูนย์บริหารความเสี่ยงจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2565). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง, ชุติภา บุตรดีวงษ์, สมเกียรติ เจษฎากุลทวี, พสิษฐ์ อมรเชษณ์, และอภิชาติ นาเลาห์. (2565). การวิจัยแบบผสมผสานวิธี: กระบวนทัศน์การวิจัยในศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 1(3), 66-85.
Fiore, D.J. (2013). Introduction to Educational Administration: Standards, Theories, and Practice. 2 nd ed. New York: Routledge.
Hoy, W.K., and Miskel, C.G. (2013). Educational Administration: Theory, Research, and Practice. 9 th ed. New York: McGraw-Hill
