Educational Institution Administration According to the Seven Sappurisadhamma Principle of Schools under the Office of Amnat Charoen Primary Educational Service Area
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were: 1) to study the educational institution administration according to the Seven Sappurisadhamma of schools under the Office of Amnat Charoen Primary Educational Service Area; 2) to compare the school administration according to the Seven Sappurisadhamma; 3) to propose a guideline for the educational institution administration according to the Seven Sappurisadhamma. This study was carried out by means of mixed-method research. The sample group consisted of 155 school administrators. A questionnaire and a semi-structured interview were used to collect data. The statistics used to analyze the data were Mean, Standard Deviation, and Content Analysis. The research results were as follows: 1) The overall educational institution administration, according to the Seven Sappurisadhamma of schools under the Office of Amnat Charoen Primary Educational Service Area, was statistically rated at the highest level of practice. The most practiced aspect was budget management, according to the Seven Sappurisadhamma, with a mean value of 4.68. 2) The comparative results of the school administration according to the Seven Sappurisadhamma of schools under the Office of Amnat Charoen Primary Educational Service Area classified by gender, education backgrounds, and educational institution administration experience showed statistical difference at the significance level of .01. 3) The guideline for the educational institution administration according to the Seven Sappurisadhamma of schools under the Office of Amnat Charoen Primary Educational Service Area was that (1) the administration according to Dhammaññutā, Educational standards should be prepared following the policy of the Ministry of Education. (2) The administration, according to Atthaññatā, the schools should be a model for improving the quality of effective teaching and learning management. (3) The administration, according to Attaññatā, employees should be allowed to participate in thinking and making decisions. (4) The administration, according to Mattaññatā, the schools should promote, support, and develop innovative media and educational technology used in learning management. (5) The administration, according to Kālaññutā, educational institutions should be managed per good governance principles. (6) The administration, according to Parisaññutā, the schools should build and develop a network of learning communities. (7) The administration, according to Puggalaññutā, the curriculum should be developed per the needs of the students and the locality.
Article Details
References
กฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษา พ.ศ. 2550. (2550, 16 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 124 ตอนที่ 24 ก. หน้า 29-35.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). คู่มือการส่งเสริมการบริหารสถานศึกษาที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579 .กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
ณัฐนันทพล โปรเทียรณ์. (2561). รูปแบบการบริหารจัดการตามหลักสัปปุริสธรรม 7 โรงเรียนสอนดนตรี กลุ่มภาคเหนือตอนล่าง [ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต], มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. TDC Thai Digital Collection. file:///C:/Users/DELL/Downloads/MCU62011950.pdf
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยรู ธมมจฺ ติโตฺ) (2552). วิธีบูรณาการพระพุทธศาสนากับศาสตร์สมัยใหม่. https://www.mcu.ac.th/directory_uploads/administrator/file_upload/20180810135126_5579A3DA-BE21-41B8-A7AC-E517A756F6E5.pdf
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2547). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542, 14 สิงหาคม). ราชกิจจานุเษกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74ก, หน้า 12-17.
พระราชวุธ ปญฺญาวชิโร (เพชรไพร). (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต], มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. TDC Thai Digital Collection. file:///C:/Users/DELL/Downloads/MCU62021915.pdf
พระสุวรรณ สุวณโณ (วงศ์ดาลา). (2560). การบริหารเชิงกลยุทธ์ตามหลักสัปปุริสธรรม 7
ในโรงเรียนมัธยมสงฆ์ นครหลวงเวียงจันทน์ ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต], มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
TDC Thai Digital Collection. file:///C:/Users/DELL/Downloads/MCU600211012.pdf
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง, ชุติภา บุตรดีวงษ์, สมเกียรติ เจษฎากุลทวี, พสิษฐ์ อมรเชษณ์, และอภิชาติ นาเลาห์. (2565). การวิจัยแบบผสมผสานวิธี: กระบวนทัศน์การวิจัยในศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 1(3), 64-83.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอำนาจเจริญ. (2564). แผนพัฒนาการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2564-2566. อำนาจเจริญ: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอำนาจเจริญ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุธาวรรณ สุขพัฒน์. (2561). การบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารสถานศึกษา อำเภอตากฟ้า จังหวัดนครสวรรค์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต], มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. TDC Thai Digital Collection. file:///C:/Users/DELL/Downloads/MCU570211010.pdf
Leithwood, K. & Jantzi, D. (1990). Transformational Leadership: How Principals Can Help Reform Cultures. Paper Presented at the Annual Meeting of The Canadian Association for Curriculum Studies.
Leithwood, K., & Jantzi, D. (2006). Transformational school leadership for large-scale reform: Effects on students, teachers, and their classroom practices. School Effectiveness and School Improvement, 17(2), 20-227.