Approach on Learning Management of Phraparityattidhamma Schools, General Education Department in the 21st Century
Main Article Content
Abstract
This academic paper has purpose to study approach on learning management of Phrapariyattidhamma school, general education department in 21st century. The approach of learning by fully transferring knowledge to student, to the best of their potential, the curriculum should be developed to suit the learner’s age and era in a modern and systematic format. In addition, Phrapariyattidhamma schools, the general education department should be guidelines for developing the quality of education for monks and novices to have knowledge and experiences that are consistent with changes in society and modern science. Learning management for both Buddhism subjects along with general education should include development of teachers, curriculum, teaching media, student’s development activities and measurement& evaluation. It to be consistent with changes in social, economy, politics, technology will result in students being the successor of Buddhism and quality citizens of society. With the adjustment of Phrapariyattidhamma school, the general education department in the 21st century will help determine the direction of education according to the needs of monks & novices and society by integrating modern learning principles along with the Dhamma and Vinaya to enable self-development, society and the nation will continue.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). นิยามคำศัพท์หลักสูตร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
กองสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2550). แนวทางการจัดการศึกษาตามหลักสูตรสถานศึกษาขึ้น พื้นฐานสำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
จันทรานี สงวนนาม. (2551). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:บริษัทบุ๊คพอยท์ จำกัด.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 7. นนทบุรี: พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
ดลฤดี กลั่นภูมิศรี. (2556). การบริหารงานวิชาการโรงเรียนเทศบาลสังกัดเทศบาลนครลำปาง. กรุงเทพฯ: กองทุนไตรรัตนานุภาพ.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2553). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: บริษัทแอคทีฟพริ้น จำกัด.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บริษัท พิมพ์ดี จำกัด.
ปานแก้ว แก้วจันทร์หล้า. (2558). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็ก. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด นวสาส์นการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาอภิลักษณ์ จักรแก้ว. (2553). การศึกษาการบริหารงานวิชาการโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา สังกัดสานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ภาวิดา ธาราศรีสุทธิ. (2550). การจัดและการบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง, และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 12. นครปฐม: เพชรเกษม พริ้น ติ้ง กรุ๊ป จำกัด.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด 9119 เทคนิคพพริ้นติ้ง.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2547). การพัฒนาการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์:ทักษะกระบวนการเผชิญสถานการณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
Hilgard, E.R. and Brower, G.H. (1974). Theories of Learning. 4th ed. New York: Apploton century.