แนวทางการจัดการเรียนการรู้โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในศตวรรษที่ 21

Main Article Content

พระใจ ชินสุมโน บุญชัยมิ่ง
พระมหาสํารอง สญฺญโต
ประยูร แสงใส

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีจุดมุ่งหมายศึกษาแนวทางการจัดการเรียนการรู้พระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในศตวรรษที่ 21 แนวทางการจัดการเรียนรู้นั้นด้วยการถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์อย่างเต็มความรู้ความสามารถ ควรพัฒนาให้มีความเหมาะสมกับวัยของผู้เรียนและยุคสมัยในรูปแบบสื่อการสอนที่ทันสมัยและเป็นระบบ ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศควรจัดให้มีพร้อม นอกจากนี้โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาควรมีแนวทางการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของพระภิกษุ สามเณรให้มีความรู้และประสบการณ์ที่สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสังคมและวิทยาการสมัยใหม่ การจัดการเรียนรู้ทั้งวิชาพระพุทธศาสนาควบคู่กับสามัญศึกษาควรมีการพัฒนาครูผู้สอนสื่อการเรียนรู้ กิจกรรมพัฒนาผู้เรียน การวัดผลและประเมินผล ให้สอดคล้องกับความเปลี่ยนแปลง ด้านเศรษฐกิจสังคม เทคโนโลยีจะส่งผลให้ผู้เรียนเป็นผู้สืบทอดพระพุทธศาสนาหรือเป็นประชากรที่มีคุณภาพของสังคม จากการปรับตัวของโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาในศตวรรษที่ 21 เป็นสิ่งที่ช่วยกำหนดทิศทางการศึกษาตามคามต้องการของพระภิกษุ สามเณร และสังคมด้วยการบูรณาหลักการจัดการเรียนรู้ยุคใหม่ควบคู่กับพระธรรมวินัยให้กลมกลืนสามารถพัฒนาตน สังคมและ ประเทศชาติสืบไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชินสุมโน บุญชัยมิ่ง พ. ., สญฺญโต พ. . ., & แสงใส ป. . (2024). แนวทางการจัดการเรียนการรู้โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 3(1), 70–85. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/272186
ประเภทบทความ
บทความเทคนิค

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). นิยามคำศัพท์หลักสูตร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.

กองสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2550). แนวทางการจัดการศึกษาตามหลักสูตรสถานศึกษาขึ้น พื้นฐานสำหรับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

จันทรานี สงวนนาม. (2551). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:บริษัทบุ๊คพอยท์ จำกัด.

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่ 7. นนทบุรี: พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.

ดลฤดี กลั่นภูมิศรี. (2556). การบริหารงานวิชาการโรงเรียนเทศบาลสังกัดเทศบาลนครลำปาง. กรุงเทพฯ: กองทุนไตรรัตนานุภาพ.

บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2553). การพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพฯ: บริษัทแอคทีฟพริ้น จำกัด.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บริษัท พิมพ์ดี จำกัด.

ปานแก้ว แก้วจันทร์หล้า. (2558). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็ก. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด นวสาส์นการพิมพ์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาอภิลักษณ์ จักรแก้ว. (2553). การศึกษาการบริหารงานวิชาการโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา สังกัดสานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภาวิดา ธาราศรีสุทธิ. (2550). การจัดและการบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง, และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 12. นครปฐม: เพชรเกษม พริ้น ติ้ง กรุ๊ป จำกัด.

สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด 9119 เทคนิคพพริ้นติ้ง.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2547). การพัฒนาการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์:ทักษะกระบวนการเผชิญสถานการณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.

Hilgard, E.R. and Brower, G.H. (1974). Theories of Learning. 4th ed. New York: Apploton century.