การจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะเพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบทักษะปฏิบัติดนตรี หลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะกับเกณฑ์ร้อยละ 70 และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์จำนวนไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โครงการห้องเรียนดนตรี โรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา ที่เรียนวิชาปฏิบัติดนตรีไทย 4 กลุ่มเครื่องสาย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 9 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะ จำนวน 6 แผน 2) แบบฝึกทักษะ จำนวน 6 แบบฝึก แบ่งตามชนิดของเครื่องดนตรี ได้แก่ ซอด้วง ซออู้ จะเข้ และขิม 3) แบบประเมินทักษะปฏิบัติดนตรี และ 4) แบบประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ ผลของการวิจัยพบว่า 1) ทักษะปฏิบัติดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ70 และมีนักเรียนผ่านเกณฑ์อยู่ที่ร้อยละ 88 และ2) ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดของซูซูกิร่วมกับแบบฝึกทักษะอยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.85
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กันตภน เรืองลั่น. (2563). การพัฒนาแบบฝึกเพื่อการบรรเลงเดี่ยวขิมเพลงลาวแพน. สารนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ดนตรีศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
ไกรฤกษ์ สัพโส. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ประกอบแบบฝึกทักษะ เรื่องการบรรเลงวงกลองยาวอีสาน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2555). ดนตรีศึกษา : หลักการและสาระสำคัญ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธวัชชัย นาควงษ์. (2543). การสอนดนตรีสำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ถวัลย์ มาศจรัส สมปอง แว่นไธสง และบังอร สงวนหมู่. (2546). นวัตกรรมการศึกษาชุด แบบฝึกหัด-แบบฝึกเสริมทักษะ เพื่อพัฒนานักเรียนและการจัดทำผลงานทางวิชาการอาจารย์ 3 และบุคลากรทางการศึกษา (ครูชำนาญการ ครูเชี่ยวชาญ และครูเชี่ยวชาญพิเศษ). กรุงเทพฯ: ธารอักษร.
นพชัย อุปชิต. (2558). ผลการใช้ชุดฝึกทักษะดนตรีไทยตามแนวคิดของซูซูกิ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 เรื่องเสียงใสขลุ่ยเพียงออ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
บราลี อินทศรี. (2562). การพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออของสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้แนวคิดของซูซูกิ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ปิยะพันธ์ บางแก้ว และวัน เดชพิชัย. (2564). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการขับร้องวิชาดนตรีระหว่างวิธีการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดของซูซูกิกับการเรียนรู้แบบปกติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3, การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12. (น.1049-1062)มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2548). จิตวิทยาอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
มูลนิธิหลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง). (2566). ระเบียบการการประกวดบรรเลงดนตรีไทยศรทอง พุทธศักราช 2566. กรุงเทพฯ: มูลนิธิหลวงประดิษฐไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง).
โรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา. (2564). หลักสูตรสถานศึกษา ปีการศึกษา 2562 (ปรับปรุงปี 2564). สงขลา : โรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา.
เรวดี กระโหมวงศ์. (2559). การประเมินตามสภาพจริง. สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
วีระพงษ์ มีแก้ว. (2560). การพัฒนาชุดฝึกทักษะปฏิบัติกีตาร์คลาสสิก สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วิไลพร ภูมิเขตร์. (2560). การพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยใช้กระบวนการปฏิบัติประกอบแบบฝึกทักษะ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สุกรี เจริญสุข. (2542). คู่มือการอบรมครูซูซูกิและการเป็นครูซูซูกิชั้นต้น. นครปฐม: วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุนันทา สุนทรประเสริฐ. (2547). การสร้างสื่อการสอนและนวัตกรรมการเรียนรู้ สู่การพัฒนานักเรียน. ราชบุรี: ธรรมรักษ์การพิมพ์.
สมาน จันทะดี. (2552). การสร้างและการเขียนรายงานผลงานทางวิชาการ สำหรับครูและผู้บริหารสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาความก้าวหน้า กรุงเทพมหานคร.
สาริศา ประทีปช่วง. (2563). องค์ความรู้เพื่อพัฒนาทักษะการไล่มือในการบรรเลงขิม. รายงานการวิจัยทุนสนับสนุนการวิจัยจากงบประมาณแผ่นดิน ประจำปีงบประมาณ 2563 สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม.
เหนือดวง พูลเพิ่ม. (2560). การจัดการเรียนรู้วิชาดนตรีตามแนวคิดของซูซูกิร่วมกับการเรียนรู้แบบร่วมมือ เพื่อพัฒนาทักษะการขับร้องและความสามารถในการทำงานเป็นทีมสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. วิทยาลัย ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
Richards, Moriah. (2017). The Suzuki Method: Influences of Shinichi Suzuki on Japanese Music Education. A Senior Thesis of graduation in the Honors Program. Liberty University.
