แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางการนิเทศของผู้บริหารโรงเรียนเอกชน ในจังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบวิธีผสมผสาน มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็น 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนา และ 3) ประเมินแนวทางการพัฒนา การวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ระยะ ดังนี้ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็น กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 322 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ได้ค่าความเชื่อมั่นสภาพปัจจุบัน 0.974 และความเชื่อมั่นสภาพที่พึงประสงค์ 0.929 ระยะที่ 2 การศึกษาและประเมินแนวทาง โดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 5 คน คือ ผู้บริหารโรงเรียนเอกชน มีความเชี่ยวชาญด้านการนิเทศ และการประเมินแนวทาง กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพื้นฐาน ค่าเฉลี่ย
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNImodified) ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง สภาพที่พึงประสงค์ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก และความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสูงสุด ได้แก่ การสร้างวิสัยทัศน์ 2) ผลการศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางการนิเทศ ดังนี้ ประเมินตนเอง เข้าร่วมอบรมต่าง ๆ เรียนรู้อย่างเปิดใจ สร้างเครือข่าย ถอดบทเรียนต้นแบบที่สำเร็จ มีนวัตกรรม(best practice) เรียนรู้ศักยภาพของตนเองกับทรัพยากรที่มีในบริบทเพื่อตั้งเป้าหมายและกำหนดวิสัยทัศน์ และ3) ผลการประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ ทั้ง 3 ด้าน ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัมพล ขันทะวงษ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในด้วยเทคนิคการนิเทศแบบชี้แนะสะท้อนคิดของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิกัญชลา ล้นเหลือ. (2554). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นําเชิงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิรุตต์ บุตรแสนลี. (2565). ขับเคลื่อนงานเชิงรุก ตอบโจทย์โลกยุคใหม่ วิจัยก้าวล้ำ นวัตกรรมสร้างอนาคต. วารสารวิชาการ สถาบันการอาชีวศึกษา. 7 (1), 1.
เนตร์พัณณา ยาวิราช (2550). ภาวะผู้นำและผู้นำเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: เซ็นทรัลเอ๊กซ์
บรรจง ลาวลี. (2566). ภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ตามหลักอิทธิบาท 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 10(2), 160.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เบญจวรรณ แจ่มจำรูญ. (2557). ปัจจัยบรรยากาศในการสื่อสารภายในองค์กร กระบวนการในการสื่อสารและสื่อสังคมออนไลน์ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการสื่อสารภายในองค์กรของบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
รุ่งทิวา แย้มรุ่ง, กิตติชัย สุธาสิโนบล และพัฒน์นรี จันทราภิรมย์. (2565). ยุคการเปลี่ยนแปลงของโลกกับความท้าทายในการพัฒนาเด็กปฐมวัย. วารสารคหเศษฐศาสตร์, 65 (2), 1.
วิรันทร์รัตน์ เสือจอย. (2564). ภาวะผู้นําเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสิงห์บุรีอ่างทอง. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหาร การศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สันติ หัดที. (2563). การพัฒนาระบบการนิเทศภายในด้านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สำหรับโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัย มหาสารคาม .
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสาวนี สิริสุขศิลป์. (2566). ภาวะผู้นำทางการนิเทศการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. ขอนแก่น: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อภิสรา กังสังข์. (2561). บทบาทการนิเทศภายในของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนประถมศึกษาในอำเภอสะบ้าย้อย จังหวัดสงขลา. สารนิพนธ์ ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
Glickman Carl D. (2018). Supervision And Instructional Leadership: A Developmental Approach. 10th ed. New York: Pearson.
Krejcie, R.V., & Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607-610.
