แนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1

Main Article Content

เสาวลักษณ์ คนกล้า
ศุภกร ศรเพชร
สุมาลี ศรีพุทธรินทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีความสำคัญต่อการพัฒนาคุณภาพการจัดการเรียนรู้เชิงรุกโดยเน้นการส่งเสริมการเรียน การสอนที่ผู้เรียนมีส่วนร่วมอย่างแท้จริง ผ่านการคิดเชิงวิพากษ์ การแก้ปัญหา และการเรียนรู้ด้วยตนเอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 (2) ประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (3) พัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครู และ (4) ประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางพัฒนา การวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ ดังนี้ ระยะที่ 1  ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์และความต้องการจำเป็น กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 329 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ  ได้ค่าดัชนีความสอดคล้องเชิงเนื้อหา (IOC) และมีค่าความเชื่อมั่น (0.98-0.99) ระยะที่ 2 การศึกษาและประเมินแนวทางโดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง กลุ่มเป้าหมายจำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพื้นฐาน ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNI modified)  ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 โดยรวมอยู่ในระดับ มาก  สภาพที่พึงประสงค์ของการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 โดยรวมอยู่ในระดับ มาก  2) ความต้องการจำเป็นมีค่าสูงกว่าค่าโดยรวม ได้แก่ ด้านการกำหนดเป้าหมายการเรียนรู้ที่ชัดเจน ด้านการทำงานร่วมกันเป็นทีม ด้านการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ 3) แนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูทั้ง 5 ด้าน 4) ผลการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน พบว่า มีความเหมาะสมและความเป็นไปได้โดยรวมอยู่ใน ระดับมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
คนกล้า เ. ., ศรเพชร ศ. ., & ศรีพุทธรินทร์ ส. . (2025). แนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 4(2), 261–272. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/284490
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ปวีณา แย้มใส. (2564). การประยุกต์ใช้การจัดการเรียนรู้แบบกระตือรือร้น (Active Learning) ในการ เรียนการสอนภาษาอังกฤษ. วารสาร มจร ภาษาและวัฒนธรรม, 1(2), 29-41.

พรทิพย์ วงศ์ไพบูลย์ (2560). การเรียนรู้เชิงรุกและการมีส่วนร่วมของผู้เรียน. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 8(2), 327- 336.

วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู. (2563). สมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 10(3), 93-202.

Dawson, P, & Guare, R. (2016). The Effectiveness of Dawson-Guare Program on the Executive Functions of Pre-School Students with Neurological Learning Disability, European Studies, 8(2), 22.

Bonwell, Chareles c., and James. A. Eison. (1991). Active Learning; Creating Excitement

in the Classroom. ASHE-ERIC Higher Education Report No.1. Washington, D.C. The

George Washington University, School of Education and Development.