สมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3 และ 2) เพื่อเปรียบเทียบสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3 ตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษา ที่มีเพศ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงานต่างกัน กลุ่มตัวอย่างคือผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3 จำนวน 97 คน ได้รับแบบสอบถามกลับมา จำนวน 94 ฉบับ คิดเป็นร้อยละ 96.91 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3 ตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.10 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านโดยเรียงจากมากไปน้อยพบว่า ด้านส่งเสริมและสนับสนุน, ด้านความรู้ความเข้าใจพื้นฐาน, ด้านการพัฒนาตนเองและองค์กร, ด้านการทำงานและมอบหมายงาน ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.13, 4.11, 4.08 และ4.05 ตามลำดับ 2) ผลการเปรียบเทียบสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3 ตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาจำแนกตามเพศ ระดับการศึกษา และประสบการณ์การทำงาน พบว่า ผู้บริหารสถานศึกษาที่มีเพศต่างกัน ระดับการศึกษาต่างกัน และมีประสบการณ์การทำงานต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤษกร บัวขวา, อำนาจ ชนะวงศ์, & จิราพร วิชระโภชน์. (2567). แนวทางการพัฒนาทักษะของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 2 (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏ.
กวินท์ บินสะอาด. (2564). ผู้บริหารยุคดิจิทัล: บทบาทและทักษะที่จำเป็น. วารสารการบริหารการศึกษา, 17(1), 45–56.
กันตชาติ กุดนอก. (2565). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารสถานศึกษา. วารสารการบริหารและพัฒนา, 2(1), 15–28.
กาญจนา นามวงศ์. (2566). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. ครุศาสตรมหาบัณฑิต (ค.ม.) สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
กิตติพงศ์ สมชอบ. (2563). การศึกษาองค์ประกอบของการเรียนรู้ดิจิทัล สำหรับบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติครั้งที่ 21 ณ อาคารพจน์ สารสิน มหาวิทยาลัยขอนแก่น (หน้า 700–708). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชัชภูมิ สีชมภู, & พรทิพย์ ไชยพนาพันธ์. (2564). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะทางด้านเทคโนโลยีสารสนเทศในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนขยายโอกาส สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 14(2), 115–124.
ชีวิน อ่อนละออ. (2563). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับนักบริหารการศึกษา. (Digital leadership for educational administration). https://casjournal.cas.ac.th/detiajournal. php?id=895&position3=1&position=10
ณัฏฐณิชา พรปทุมชัยกิจ, & คณะ. (2564). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ศรีสะเกษ ยโสธร. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 15(1), 88–99.
ธีระ รุญเจริญ. (2553). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา (ฉบับปรับปรุง) เพื่อปฏิรูปรอบสองและประเมินภายนอกรอบสาม. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ปริญญา บุญยิ่ง. (2560). การศึกษาและพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรชนิตว์ ลีนาราช. (2560). ทักษะการรู้ดิจิทัลเพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้. วารสารห้องสมุด, คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, ปีที่ 61 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม–ธันวาคม 2560
ภคพร เลิกนอก และเอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2564). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาที่มีผลต่อการพัฒนาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, ปีที่ 8, ฉบับที่ 4, ตุลาคม-ธันวาคม 2564.
ภูมินทร์ ชาลีคาร และนิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2567). องค์ประกอบสมรรถนะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในยุค DIGITAL DISRUPTION สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น. วารสารเสฏฐวิทย์ปริทัศน์, ปีที่ 4, ฉบับที่ 2, พฤษภาคม-สิงหาคม 2567.
เมษา นวลศรี และกุลชาติ พันธุวรกุล. (2564). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันสมรรถนะดิจิทัลสำหรับนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 49(3), 1-15.
ลัทธวรรณ วงษ์โพย. (2566). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาฬสินธุ์ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์.
วราภรณ์ วิเศษสินธุ์. (2565). สมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 2 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
วราวุฒิ มุขกระโทก และกุลจิรา รักษนคร. (2566). สมรรถนะด้านดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 1. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ปีที่ 6, ฉบับที่ 17, มกราคม-มีนาคม 2566.
วีระพล สุวรรณทัต. (2562). การประเมินสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในภาคเหนือของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2562). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ศทส.
สมชาย ชูชาติ. (2563). การพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3. (2567). รายงานนโยบายการพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. ขอนแก่น: สพป.ขอนแก่น เขต 3.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). รายงานสถานการณ์เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: สกอ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2550). ภาวะความเป็นผู้นำ. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
สุนันทนา กุศลประเสริฐ. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดพิษณุโลก. การค้นคว้าอิสระเสนอบัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุภาพรรณ อนุตรกุล. (2567). ทักษะความเข้าใจและใช้เทคโนโลยีดิจิทัล (Digital literacy). มหาวิทยาลัยแม่โจ้. https://erp.mju.ac.th/acticleDetail.aspx?qid=1246
สุภาภรณ์ วงศ์ทองคำ. (2561). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารจัดการการศึกษาในโรงเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารเทคโนโลยีการศึกษาไทย, 10(2), 77–92.
สุมาลี พรหมศิริ, & ธีรเดช ศรีวิชัย. (2562). การพัฒนาสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับผู้บริหารโรงเรียนในยุคดิจิทัล. วารสารการบริหารการศึกษา, 12(1), 45–60.
อวยชัย ชบา. (2538). ภาวะผู้นําและวัฒนธรรมองค์กร. เอกสารการสอนวิชาพฤติกรรมองค์กรและการจัดการการตลาดหน่วยที่ 7 (165-166). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Anderson, R. E., & Dexter, S. L. (2005). School technology leadership: An empirical investigation of prevalence and effect. Educational Administration Quarterly, 41(1), 49–82. https://doi.org/10.1177/0013161X04269517
Bass, B. M. (1998). Transformational leadership: Industrial, military, and educational impact. Lawrence Erlbaum Associates.
Bates, A. W. (2019). Teaching in a digital age: Guidelines for designing teaching and learning. Tony Bates Associates Ltd.
Conger, J. A. (1989). The charismatic leader: Behind the mystique of exceptional leadership. Jossey-Bass.
Davis, N. E. (2020). Leadership for digital transformation in schools. Educational Technology Research and Development, 68(3), 1211–1225. https://doi.org/10.1007/s11423-020-09736-9
Digital Marketing Institute. (2018). The most in-demand skills in digital leadership. Retrieved August 20, 2021, from http://digitalmarketinginstitute.com/blog/the-most-in-demand-skills-in-digital-leadership
Foulger, T. S., Graziano, K. J., Schmidt-Crawford, D., & Slykhuis, D. A. (2017). Teacher educators and teacher candidates’ perceptions of TPACK development in teacher preparation programs: A longitudinal study. Journal of Digital Learning in Teacher Education, 33(3), 127–137.
Fullan, M. (2020). Leading in a culture of change (2nd ed.). Jossey-Bass.
Gorton, R. D. (1983). School administration and supervision: Leadership challenges and opportunities. Win C. Brown.
Haiman, T., Scott, W. G., & Connor, P. E. (1985). Management (4th ed.). Houghton Mifflin.
International Society for Technology in Education. (2019). ISTE standards for education leaders. https://www.iste.org/standards/iste-standards-for-education-leaders
Kenneth, L. C., & Jane, L. P. (2000). Management and information systems: Organization and technology in the networked enterprise (6th ed.). Prentice-Hall.
Knezevich, S. J. (1984). Administration of public education. Harper and Row.
McClelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than for “intelligence.” American Psychologist, 28(1), 1–14. https://doi.org/10.1037/h0034092
Mishra, P., & Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for teacher knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017–1054.
Office of Educational Technology. (2017). Reimagining the role of technology in education: 2017 National Education Technology Plan update. U.S. Department of Education. https://tech.ed.gov/netp/
Organisation for Economic Co-operation and Development. (2021). 21st century skills and the digital transformation of education. OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/75f790f4-en
Pakorn AJ Leesakul. (2018). Leadership in digital era. Retrieved August 25, 2022, from https://shorturl.at/blO01
Pont, B., Nusche, D., & Moorman, H. (2008). Improving school leadership, Volume 1: Policy and practice. OECD Publishing. https://doi.org/10.1787/9789264044715-en
Sheninger, E. (2014). Digital leadership: Changing paradigms for changing times. Corwin Press.
Stosic, L. (2015). The importance of educational technology in teaching. International Journal of Cognitive Research in Science, Engineering and Education, 3(1), 111–114. https://doi.org/10.5937/ijcrsee1501111S.
