การพัฒนาหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ตามแนวคิดการเรียนรู้ แบบ SSCS ร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสาร ทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ (1) ศึกษาประเด็นทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันที่มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน สำหรับการส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย (2) สร้างและตรวจสอบคุณภาพหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ตามแนวคิดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย (3) ทดลองใช้หลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ตามแนวคิดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย (4) ศึกษาความคิดเห็นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ที่มีต่อการเข้าร่วมหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ตามแนวคิดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ ดำเนินการศึกษาค้นคว้าตามกระบวนการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) มีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนร้องกวางอนุสรณ์ จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ประเด็นทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันที่มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน หลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ คู่มือการใช้หลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ แบบวัดความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ และแบบประเมินความคิดเห็นของนักเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาได้ประเด็นทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันที่มีความเข้าใจคลาดเคลื่อน การพัฒนาหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ตามแนวคิดการเรียนรู้แบบ SSCS ร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ทำให้ได้ข้อมูลที่จำเป็นสำหรับใช้ในการพัฒนาหลักสูตร ในด้านโครงสร้างหลักสูตร ที่มีเนื้อหาสาระ คือ 1) โซดามะนาวรักษามะเร็ง 2) น้ำต้มจากไมโครเวฟอันตราย 3) ยาปฏิชีวนะ ไม่ต้องรับประมานจนหมด และ 4) องุ่นไซน์มัสแคท มีสารพิษ ก่อให้เกิดกิจกรรมการเรียนรู้ที่ได้จากเนื้อหาสาระของโครงสร้างหลักสูตร 2. ผลการสร้างหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ ทำให้ได้หลักสูตรที่มีองค์ประกอบ คือ 1) หลักการและเหตุผล 2) จุดมุ่งหมาย 3) โครงสร้างหลักสูตร 4) แนวการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ 5) แนวทางการใช้สื่อและแหล่งเรียนรู้ และ 6) แนวทางการวัดและประเมินผล มีความเหมาะสมของหลักสูตรภาพรวมอยู่ในระดับมาก และคู่มือการใช้หลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ มีความเหมาะสมภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3. ผลทดลองใช้หลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์ นักเรียนมีความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ ด้านการเขียนและด้านการพูด สูงกว่าเกณฑ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 4. นักเรียนมีความคิดเห็นต่อการเข้าร่วมหลักสูตรกิจกรรมชุมนุมนักสื่อสารวิทยาศาสตร์มีความคิดเห็นภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Downloads
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. คุรุสภาลาดพร้าว.
กฤษณะ สุยะอ้าย. (2552). การใช้เทคนิคส่งเสริมความคิดโดยใช้ภาพเป็นสื่อเพื่อส่งเสริมความสามารถในการอ่านและการเขียนภาษาอังกฤษเชิงสร้างสรรค์ของผู้เรียน ระดับปริญญาตรี. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์และการเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์ (2561). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พีบาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
ธํารง บัวศรี. (2531). ทฤษฎีหลักสูตรการออกแบบและการพัฒนา. เอราวัณการพิมพ์.
ธนกร อรรจนาวัฒน์. (2558). การพัฒนาความสามารถในการสื่อสารวิทยาศาสตร์และการทำงานเป็นทีมโดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบแสวงหาความรู้เป็นกลุ่มของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณทิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะครุศาสตร์.
รัตนะ บัวสนธ์. (2552). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. คำสมัย.
สงัด อุทรานันท์. (2532). พื้นฐานและหลักการพัฒนาหลักสูตร (พิมพ์ครั้งที่3). มิตรสยาม.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2556). การจัดการเรียนรูวิทยาศาสตร์และทักษะที่จําเป็นในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกระทรวงศึกษาธิการ.
สุภัคชา มลวัง (2566). การพัฒนาความสามารถในการสื่อสารวิทยาศาสตร์ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐานร่วมกับกลวิธีการคิดเป็นภาพ เรื่อง สารในชีวิตประจำวัน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศิโรรัตน์ เตชะแก้ว. (2560). การพัฒนาทักษะการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ เรื่อง ระบประสาท และระบบโครงร่างและการเคลื่อนไหวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับทาง. รายงานสืบเนื่องการประชุมสัมมนาวิชาการ การนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ เครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎภาคเหนือ ครั้งที่ 17.
ศุภวิชช์ สงวนคัมธรณ์. (2560). Visual Thinking รู้ด้วยภาพ. https://www.okmd.or.th/knowledgebox/157/1339/.
ศรายุทธ รัตนภูมิ. (2561). ตาโบล์วิวังล์กับการคิดเป็นภาพ. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2018” (หน้า 1030-1034). มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
Baram-Tsabari and Osborne.(2015). Bridging science education and research. Journal of Research in Science Teaching, 135–144.
Hinko, K., Seneca, J. & Finkelstein, N. (2014). Use of Scientific Language by University Physics Students Communicating to the Public. In Physics Education Research Conference.
Kulgemeyer, C., & Schecker, H. (2013). Students explaining science - assessment of science communication competence. Research in Science Education, 43(6), 2235–2256.
Pizzini, L. Shepardson, P. and Abell, K. (1989). A Rational for and Development of Problem Solving Model of Instruction in Science Education. Science Education, 73(5), 523-534.
Rincke, K. (2011). It’s rather like learning a language: development of talk and conceptual understanding in mechanics lessons. International Journal of Science Education, 33(2), 229- 258.
Taba, H. (1962). Curriculum development theory and practice. Harcourt, Brace and Word.
Tyler Ralph W. (1949). Basic Principia of Curriculum and Instruction . The University of Chi.
Smajdek, Anamarija, & Selan, Jurij. (2016). The Impact of Active Visualisation of High School Students on the Ability to Memorise Verbal Definitions. Center for Educational Policy Studies Journal, 6(4), 163–186.
