การวิเคราะห์สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา

ผู้แต่ง

  • พระครูสังฆรักษ์วิจิตร สุนทราวัตร -
  • พระมหาปิยะบุตร ปญฺญาวฑฺฒโน
  • พระครูโอภาสปัญญาวรคุณ
  • พระมหาสหาย กนฺตธมฺโม
  • สมภพ สายหยุด

บทคัดย่อ

                  การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสิทธิและเสรีภาพทางการเมืองที่ปรากฏในปฏิญญาสากล 2) เพื่อศึกษาสิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา และ 3) เพื่อวิเคราะห์หลักการและวิธีการส่งเสริมสิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา การดำเนินการวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ทำการวิเคราะห์ข้อมูลจากการศึกษาเอกสาร โดย (1) การวิเคราะห์เชิงพรรณนา (2) การตีความหมาย) และ (3) การสังเคราะห์ การวิเคราะห์สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา มุ่งศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลที่ปรากฏในปฏิญญาสากล อนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง รัฐธรรมนูญของไทย คัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา และวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา รวมทั้งวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบทสิทธิและเสรีภาพทางการเมือง ผลการวิจัยพบว่า

                  สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองที่ปรากฏในปฏิญญาสากลและส่วนที่เกี่ยวเนื่องกับปฏิญญาสากลนั้น มนุษย์ย่อมเสมอกันในกฎหมาย มีสิทธิและเสรีภาพและได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมกัน ชายและหญิงมีสิทธิเท่าเทียมกัน และมีสิทธิและเสรีภาพทางการเมืองทั้งระดับบุคคลและระดับสังคม รัฐมีหน้าที่ในการให้สิทธิพลเมืองคุ้มครองและปกป้องประโยชน์ของประชาชนหรือชุมชน

                  สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา ประกอบด้วยศีลธรรมเป็นความประพฤติที่ดีที่ชอบ สันติภาพเป็นความสงบสุข และความเสมอภาคเป็นการมีความเท่าเทียมกันในสังคม หลักการและวิธีการส่งเสริมสิทธิและเสรีภาพทางการเมืองที่เหมาะสมในการนํามาประยุกต์ใช้ในสังคมไทย ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจพื้นฐานของบุคคลนั้นตามหลักกาลามสูตร เป็นหลักการในการตัดสินใจทางพระพุทธศาสนา และแสดงออกเป็นพฤติกรรมที่เรียกว่า กรรม 3 คือ ด้านกายกรรม ด้านวจีกรรม และด้านมโนกรรม โดยต้องมีหลักการอันเป็นหัวใจสำคัญ เพื่อเข้าถึงจุดมุ่งหมายของพระพุทธศาสนา ทีเรียกว่า หลักการ 3 อันประกอบด้วย (1) การไม่ทำบาป ทั้งปวง (ศีล) (2) การทำกุศลให้ถึงพร้อม (สมาธิ) และ (3) การทำจิตของตนให้ผ่องแผ้ว (ปัญญา)

References

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎก ฉบับภาษาไทย กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬา ลงกรณราชวิทยาลัย.

กรมองค์การระหว่างประเทศ. (2551). ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการต่างประเทศ.

ชาญชัย แสวงศักดิ์, (2560). กฎหมายรัฐธรรมนูญแนวคิดและประสบการณ์ของต่างประเทศ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.

บันเทิง พาพิจิตร. (2548). การปกครองตามแนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2540).ทรรศนะทางการเมืองของพระพุทธศาสนา, คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สามัคคีสาส์น จํากัด.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2531). พระพุทธศาสนากับสิทธิมนุษยชน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตโต). (2532).พุทธศาสนากับสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมุมจิตโต). (2557).ธรรมราชา. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พุทธทาสภิกขุ. (2531). จนกว่าโลกจะมีสันติภาพ: สันติภาพของโลก (ธรรมโฆษณ์). กรุงเทพมหานคร: ธรรมทานมูลนิธิ.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2561) .พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 50. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม.

Michael Curtis. (1981). Great political theories. New York: Avon Books.

P.A. Payutto. (1994). Buddhist Solution for the Twenty-first Century. Bangkok: Buddhadhamma Foundution.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-12-30

How to Cite

สุนทราวัตร พ., ปญฺญาวฑฺฒโน พ., พระครูโอภาสปัญญาวรคุณ, กนฺตธมฺโม พ. ., & สายหยุด ส. (2024). การวิเคราะห์สิทธิและเสรีภาพทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนา. มจร การพัฒนาสังคม, 9(3), 36–48. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/271378