แนวทางพัฒนาการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี และ 2) เพื่อเปรียบเทียบการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานีจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา และครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี ปีการศึกษา 2566 จำนวน 300 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test และ F-test ใช้สำหรับการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA)

          ผลการศึกษาวิจัยพบว่า

          ระดับค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา อยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.26),  ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเจรจาต่อรองของผู้บริหาร  ด้านการเตรียมการ (Preparation) อยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.25),  ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา ด้านการแลกเปลี่ยนข้อมูล (Information Exchange) อยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.26),  ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา  ด้านการยื่นข้อเสนอ (Agreement Proposals) อยู่ในระดับมากที่สุด  (ค่าเฉลี่ย = 4.27),  ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษาด้านข้อสรุปของการเจรจา (Resolution) อยู่ในระดับมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย = 4.25)

          ผลการเปรียบเทียบการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีอายุที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการเจรจาต่อรองของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานีด้านการเตรียมการที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ส่วนด้านอื่นๆ ไม่มีความแตกต่างกัน