การศึกษาสมรรถนะการแนะแนวของครูในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
สมรรถนะ, การแนะแนว, โรงเรียนพระปริยัติธรรมบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะการแนะแนวของครูในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับสมรรถนะครูแนะแนวในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3) เพื่อเสนอแนะเชิงนโยบายการแนะแนวในในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร โดยระเบียบวิจัย แบบผสมผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรครูในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร จำนวน 92 รูป/คน ได้มาจากวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์สถิติในการใช้วิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. สมรรถนะงานแนะแนวของครูในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร โดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (x̅= 4.09 , S.D. = 0.77) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า สมรรถนะด้านทักษะ (x̅ = 4.14, S.D. = 0.791) รองลงมา ได้แก่ ด้านคุณลักษณะ (x̅ = 4.10, S.D. = 0.778) และด้านความรู้ (x̅ = 4.04, S.D. = 0.7345) ตามลำดับ 2. ครูที่มีเพศ จำแนกตามอายุ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ทำงาน พบว่าโดยรวมไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานครควรส่งเสริมสมรรถนะให้ครูมีความรู้เกี่ยวกับบริการจัดวางตัวบุคคล มีความรู้เกี่ยวกับพัฒนาการและพฤติกรรมด้านสติปัญญา มีทักษะการนำข้อมูลที่ได้รับจากการใช้เครื่องมือมาวิเคราะห์ สังเคราะห์ และจัดระบบเพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ ทักษะในบทบาทของผู้ให้คำปรึกษา มีความสุขุม รอบคอบและ พัฒนาความ เข้มแข็ง ครูแนะแนวในสถานศึกษา เผยแพร่และประชาสัมพันธ์ผลการดำเนินงาน ออกแบบการประเมิน กำหนดมาตรฐานในการปฏิบัติงานของครูแนะแนว
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ผกาวรรณ อุ่ยสกุล. (2551). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็นเพื่อพัฒนาการบริการให้การปรึกษาของครูแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญา ครุศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา คณะครุศาสตร์). จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ยุพาศรี ไพรวรรณ. (2552). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการสอนกิจกรรมแนะแนว. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมดุษฎีบัณฑิต สาขาวิจัยและพัฒนาหลักสูตร). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. กรุงเทพฯ.
นิรันดร์ จุลทรัพย์. (2558). การแนะแนวเพื่อพัฒนาผู้เรียน. สงขลา: สาขาจิตวิทยา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ.
แพรวนภา ชูเชิด. (2559). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะการฝึกประสบการณ์ วิชาชีพครู ของนิสิตสาขาจิตวิทยาการแนะแนว ระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ. (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ.
มณีรัตน์ ฉัตรอุทัย. (2550). การศึกษากรอบสมรรถนะและความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะของผู้ให้บริการห้องสมุดของสำนักหอสมุดกลาง สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง (รายงานวิจัย). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.
ปราณี ตันติตระกูล. (2556). ปัจจัยการควบคุมงานแนะแนวในโรงเรียนมัธยมศึกษาวิทยานิพนธ์ ปร.ด. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุรางค์ ไชยสงคราม. (2557). การบริหารงานแนะแนวของผู้บริหารในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. บุรีรัมย์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มจร การพัฒนาสังคม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.